Alle inzendingen over eerste sneeuw

Eerste sneeuw. Ja, eerste sneeuw, maar wie heeft ogen voor de laatste, de laatste sneeuwpop, het smelten van de voeten, wie let daarop? Zo gaat het ook met pijn. Je voelt het onbarmhartige begin maar het verdwijnen maak je op uit het verdwenen zijn. ------------------------- uit: 'Bijvangst', 1999.…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

de eerste sneeuw mooier stiller de wereld nu wij nog…

Geen groter deemoed neigt zich meer dan sneeuwklokjes in de eerste sneeuw…

In Lapland is de eerste sneeuw gevallen Zo maakte ons de nieuwsdienst openbaar De winter klopt, en in de rendierstallen Hoort men een querulant gebrul weerschallen De eerste sneeuw.…

ik wacht op de eerste sneeuw herinner me de vlokken die langzaam vielen in een soort stilte terwijl je de auto's hoorde herinner me vroeger dat we sneeuwpoppen maakten en de liedjes en de overkomende vliegtuigen verlang ik naar de stilte en de sneeuw die valt en valt een soort omhelzing…

zij komen glanzend overgevlogen onder de bloedende moeder smelt de eerste sneeuw onder wuivende palmen monstert hij de nieuwe limousine van zijn schoonzoon ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichte', 2002.…

Geen natte haren in de regen, geen voetstappen in de eerste sneeuw. En als ze er waren gingen ze nergens heen.…

De decembermorgen bracht de eerste sneeuw zonder te kloppen aan te bellen We kunnen stellen als dief-in-de-nacht niets vermist, weggenomen slechts gebracht Wie... had dit verwacht? onberekenbaar het weer Keer op keer we tasten in het duister en luister: Wind steekt op legt z'n kille handen om m'n keel waarom geen sjaal.…

Duizend kaarsen brand hij de vele vlammen gloeien in woorden over mijn huid traag als de nacht fluistert zijn adem langs mijn lippen breekbaar als eerste sneeuw smelt ik in het licht dat uit zijn ogen schijnt…

nog is het laken wit de handen aan mijn bed zijn bruin zie zon in lach en woorden zij dansen rustig zomer in bezig zijn met mij maar als ik wakker word zijn vele bladeren gevallen gestorven in hun herfstpijn mag dan na al dat gaan de eerste sneeuw weer even smetteloos als mijn laken zijn…

jij stuift met sluiers sneeuw waarin een gouden zon zijn licht laat breken vlokt in serene stilte traagheid tot een witte deken rust met ongerept heb jij de aarde toegedekt die nog in winterslaap haar krachten spaart jij kleine winterfee neem ons maar mee voor een dans op de kristallen in de eerste sneeuw die is gevallen…

Maak het vertrouwder dan je waarmaakt: de eerste sneeuw/het eerste riet. Hoe ze plotseling haar hoofd naar voren of naar achteren wierp. Zeg dat ze haar haar kamde; zich naar voren of naar achteren werpt. Terwijl het sneeuwde of riet werd; zich de eenbes verzwartte; en zij haar haar kamt.…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

ik pluk je niet mijn madelief omdat jij de kou trotseert en zo het bloeiend leven eert omring je met mijn stevig gras in samen peinzen hoe lang en mooi de zomer was als dadelijk de eerste sneeuw gaat vallen zullen vlokjes jou versieren met hun schitterende kristallen zullen wij onder de witte deken duiken schuilen voor de vorst en…

hij zag de winter bloeien in de eerste sneeuw zij hoorde schotsen breken in de donkere schuif van kruiend ijs de nacht gaf amper nog zijn korte sombere dagen prijs hij wist de sterrenhemel bewonderde de klare maan maar zachtjes kwam het fluiten van de vogels aan een prelude van de lente toe hij zomert al in licht en warmte…

Of ze betraden gretig het park op de dag van de eerste sneeuw. Vanaf meegenomen keukentrapjes legden zij vast hoe ijzel of rijp van takjes toverstokjes maakte.…

Soms denk je met verlangen terug Aan hoe het was Die eerste sneeuw Die eerste dag In maart Maar dan kijk je om je heen De kinderen zijn al op Je bent intens gelukkig.…

Of ze betraden gretig het park op de dag van de eerste sneeuw. Vanaf meegenomen keukentrapjes legden zij vast hoe ijzel of rijp van takjes toverstokjes maakte.…

De stilte na de eerste sneeuw zal weer blad zijn, wit en leeg. Het schrijft haar neer. Maar ’t zuchten bij elkander breekt de taal, haar naam wordt vlek, de inkt doet zeer, het wacht op haar gebaar in dit verhaal.…

toen jij en ik tussen wolken zongen bedekte de eerste sneeuw mijn vuren vlindervleugels de maan viel vol helderheid in het bevroren vijverwater en spon de nacht om je gebogen schouderbladen ik ademde koude nog voor oostenwind zich neerlegde rond je ogen half geloken op je lippen stil van ijskristal berijpt met ongezegde woorden…

het leven stilt waar bomen in skelet nog rillen onder de noordooster vlokt zacht de eerste sneeuw zij dartelt in het luchtig vallen op de koude schrale wind bewonderd door een spelend kind haar lach brengt weer de vrolijkheid in een witte wereld terug waar stilte van de schepping heerst in het wissen van de sporen zal de winter…

Taal valt armoedig in een zin als: weet je nog we gingen met de eerste sneeuw naar Praag om samen op de brug te staan en smelt al bij; we gingen niet. ----------------------------------- uit: 'Servetten Halfstok', 2007.…

Bij nacht en ontij zou ik schrijven gaan en als bezeten jullie wensen wezen : eerste sneeuw en laatste winterlichten. Ik zwijg of stamel enkel nog gedichten : want wat ik wensen wil valt niet te lezen. Zal stil - aanwezig - tussen regels staan.…

sneeuw boven mij een krijsende, loerende meeuw niet alleen de zee en de winter waren nabij ook de somberte, die mij gevangen hield in een koude en grauwheid: - o, ik droomde van de korenblondheid van de zomer waarin zij terug zou komen en ons wentelen in de wellust.…

Een zwerm van vogels vlood naar 't verre Zuiden En de eerste sneeuw viel zacht, in donzen vlokken. Mij klopte 't hart beklemd, bij wilde schokken. - ‘Wat moet’, vroeg ik, ‘dit dodenfeest beduiden?’ En 't koor der klokken bleef eenstemmig klagen, De maagden weenden met gesluierde ogen En geen gaf antwoord op mijn bange vragen.…

woorden vallen langzaam in de ochtend het is november een maand om niemand te vergeten ik zie haar in de open buik van het verleden we fietsen de dag tegemoet langs weiden die dauw dragen leven en ademen het licht zonder aarzelen het sneeuwt vlinders En vlokjes Langs twintig lente Seizoenen ook dit jaar ga ik stil voorbij…

ongerept en onbetreden krijgt de tijd iets van weleer samenlevend in het heden blijkt verdraagzaamheid soms teer…

De mensen dik gekleed tegen de kou wachten op de eerste sneeuw die komen zou. In deze donkere dagen voor oud en nieuw zijn de etalages verlicht en de kaarsen aan. Versierde kerstbomen die overal gezellig in de huizen staan. We zingen liederen 'Het kindje Jezus is geboren'. O, Nederland wat ben ik blij om hier geboren te mogen zijn.…