Netgedichten

netgedicht (nr. 12.112):

Winterval

toen jij en ik
tussen wolken zongen
bedekte de eerste sneeuw
mijn vuren vlindervleugels

de maan viel vol helderheid
in het bevroren vijverwater
en spon de nacht om je
gebogen schouderbladen

ik ademde koude
nog voor oostenwind
zich neerlegde rond
je ogen half geloken

op je lippen stil van ijskristal
berijpt met ongezegde woorden

van schaduwen verlaten
bespeelde ik de volle maan

en zocht je glimlach
in de eeuwige nevels
van mijn waan

Schrijver: kerima en Bouke, 18 augustus 2006

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

Winterval

3.0 met 10 stemmen

878

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Almaresare
Datum:: 24 juni 2012
Email:: almaresarehotmail.com; Prachtig, kille woorden doch zo warm...zilveren tranen vloeien....

Naam:: jandeb
Datum:: 20 augustus 2006
Email:: jandebskynet.be; Ik heb hier van genoten, knap duo!

Naam:: Yur
Datum:: 18 augustus 2006; Dit soort ijle, esoterische poëzie is heel geschikt als bouwmateriaal voor een nieuwe Keltische legende uit een minnegrot.

Geef je reactie op deze inzending: