Alle inzendingen over eeuwen

De Griekse dichter Sotadès (3e eeuw voor Christus) zou beroemd zijn geworden door zijn palindroom-verzen. En berucht om zijn obsceniteiten. Gelukkig zijn de sotadische verzen niet bewaard gebleven, anders had ik er hier een paar voorbeelden van gegeven.…

Die lange brede laan en duizenden verloren voetstappen twee hoge kanten met bomen en hun gebogen takken die daar al eeuwen staan. Die lange brede laan - geliefden die hier wandelden geschaterlach, gefezel een gestolen kus een verloren traan.…

het zachte dons, bepaalt het gewicht uit de ruïnes van het verleden en steelt voedsel uit de harten van de hemelkar, waar starre blikken worden versluiert, breken vonken door, geheeld door bloesemgolven uit een veilige kudde lammeren, die het land en zee bezetten, een witte meeuw vangt de zilte boodschappen als broedsel uit een vorige eeuw…

Allure met grandeur Blok na blok na blok In drie volle lagen Reikend naar de hemel Visie van de meester Aangespoord verdriet Voor de verre toekomst Vastgelegd in heden Terwijl de rivier stroomt Lengte van eeuwen Het verdriet zich koestert In warmte van rotsen Dragen offers 't verdriet Onder traan-gewelf Immer terugkerend Door huilende…

Hij zit zo rustig in het koffiehuis Op 't smalle bankje lusteloos te geeuwen, Als een die, overal en nergens thuis, Tevreden is, tot aan het eind der eeuwen, Met 't leven dat hem nimmer heeft bedrogen.…

Ook al is het meer, dan twee eeuwen te laat.…

Sluipt een geheime, wraakgierige dreiging door de eeuwen, met duivels behagen? Moet men angstige verdrukking verdragen? Tenslotte een blijde omwenteling! Hemel en aarde mogen zich verenen voor Gods liefdevol heersend aangezicht. Nieuw leven schittert als edelstenen.…

Maar aan de kim verrijst nieuw licht zonnestralen beschijnen de aarde een witte vogel strijkt neer die de eeuwen door vrede bewaarde.…

God en Allah werden Jahweh geheten Ook hebben we zijn kudde nog bekeken want morgen trekt de karavaan weer voort alsof de eeuwen nooit waren verstreken. Er klonken tonen als een onheilsteken: ‘U heeft een nieuw bericht’, las ik verstoord. Pas drie uur later heb ik het bekeken.…

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…

Waar op deze wereld is het nog veilig als het gaat om de verlangde vrede waar dagen, maanden jaren en al eeuwen om wordt gebeden? Stuur geen bommen meer in auto's! Stuur geen mensen meer als een granaat! Stuur geen raketten meer op steden af als het om Vrede gaat!…

gesmoord in twijfel en maakt subjectief, dat pad alleen te gaan over een naakte pagina van het laatste hoofdstuk waarin we werden getroost steeds door een andere lief, eeuwen geluk op perkament wordt soms een mythe, maar altijd cursief, wat niet vergeelt.…

onderdanen Hoe droevig was hun troosteloze lot Geen kleren en verkleumd tot op het bot Dat vroeg gewoon om drinkende kompanen Een land, geplaagd door stormen en door regen Dat smeekt om vraatzucht, drank en lomp gedrag Wil je nog enigszins je staande houden Onwetendheid houdt omgangsvormen tegen Niets wees op groei of een cultuuromslag Het was eeuw…

Echter vierenhalve eeuw geleden Werden ook in Noord-Europa de beelden Niet gemeden en werden religieuze Verschillen met vandalisme beslecht. Van geschiedenis zou men moeten leren; Zonder de beeldvorming te egaliseren, Want zonder verleden zwijgt de toekomst pas echt.…

heb ik jou nooit verraden het kruis met jou gedragen onzichtbaar voor de vragen van de buitenkant voelde steeds jouw warme hand pas toen de nagels dieper ploegden en jij je op de berg van calvarie vervoegde bij de heer ben ik gegaan de witte doeken in het tijdelijke graf verstaan dat jij ben opgestaan jouw afdruk geeft al eeuwen…

in een bergweiland waar ik ging zonnen bruiste een waterval van eeuwen achter mij iemand had boven mij een lied gezongen een lied van vrede klonk hier heel nabij waar in groene weiden de klaprozen bloeiden en Abraham met zijn kudden ooit kwam voorbij hier kon mijn ziel in alle stilte naar U zoeken nooit wenkte de hemel van alle zijden zo dichtbij…

Dat in versteende verhoging al vele eeuwen in gebeden tot de Allemachtige wordt uitgedragen.…

Mocht ik in het holst van het hart van donkerste dagen te lijf gaan achter al het uiterwaardse een stuk of wat verlaten kusten onder razende luchten waar albatrossen op hun wieken sinds jaar en dag en eeuwen worden weggeblazen- graag zou ik boven lege oceanen regen zijn op reusachtige hoeven, zinnentuimel van tempeest, het stormend…

in zacht geroezemoes parelde een hoge lach ik voelde dat je nader kwam wist dat jij me zag je liep mijn ogen in gedachten vol met stilte eindelijk weer samen na eeuwen zonder namen handen vonkten in het tasten naar elkaar we pasten in perfectie liefdevol in elk gebaar we zaten daar waar tijd de hemel raakte een woeste zee zijn…

in zacht geroezemoes parelde een hoge lach ik voelde dat je nader kwam wist dat jij me zag je liep mijn ogen in gedachten vol met stilte eindelijk weer samen na eeuwen zonder namen handen vonkten in het tasten naar elkaar we pasten in perfectie liefdevol in elk gebaar we zaten daar waar tijd de hemel raakte een woeste zee zijn…

ik ontmoette je op weg de richting was vergeten ik heb al die tijd geweten wat vroeger is gezegd ik koos de ruimte voelde hoe nabij je was je dook als zon door glas toen we in ijlte kruisten eeuwen huisden in je geest tijd was slechts passant als zand dat tot woestijnen waaide je keek me aan en zwaaide de hemel was voor mij te ver…

(Ogenblikkelijk reminiserend dat bijna vier eeuwen geleden Jean Baptiste Lully te Parijs aan noodlottige stokvoering overleed...) Ik voerde de opera langs diepe, emotionele afgronden. Ik smeet de stok als een slang op de grond - Daarmee was het sprookje bekeken.…

hoge verblijven de wind zong het blauw van de hemel, je wolkte in dromen een einder voorbij, bleef tijden onvindbaar voor mij ik voelde je adem versnellen voorspelde je vluchten en dook in herkenbare luchten we pasten nog zonder verstellen kom in mij wonen, je lichaam geaard, maak je vrij uit je dromen, onze zielen vliegen al eeuwen…

Als in de zeventiende eeuw De schepen naar de Oost vertrokken Werden de zeelui geitenbokken Die paren wilden en hun schreeuw Werd half gesmoord tegen de borst Van haar, de 'Dame de Voyage' Een stoffen pop, zij was een rage Die heel wat lieden heeft getorst Pygmalion had één van hout Parijs had rubberexemplaren Daarmee was het geweldig…

Zo halverwege de 19de eeuw bepaalde de Verzender van een poststuk wie voor de postzegel betaalt Inmiddels weten wij reeds voor jaren hoe dat tegenwoordig gaat Het postbedrijf zelf, inmiddels commercieel, is die dit bepaalt Natuurlijk verdient iedereen een goed belegde boterham Met de verkoop van postzegels alleen zou dit echt nimmer lukken De…

hij keek in de spiegel en wist al heel vroeg dat alles wat hij zag gelogen was van baby tot heden is zijn verleden een leugen waarin hij en zijn omgeving gedwongen autistisch hebben geleefd in een protocol waarin alles vastgelegd was vaak al eeuwen geleden zonder persoonlijk rekening te houden met de mens waar nog een stukje…

Waar de wateren verwonderlijk zingen Onder 't blinkende kleed van de sneeuw, En zij dalen er dagen na dagen En zij dalen er eeuwen in eeuw.…

in de droesemige lage landen al aan de woelige Noordzee zuchtten wij ons potje mee de praal lag nog aan banden grachten in steden waren berucht stonken een eind in 't rond alom gevreesd verre van gezond velen namen speciaal de vlucht voor natte zomers in ons Amsterdam voor waar niet te harden klef klam men bad om frisse wind uit den west…

steden, streken, landen waar bombardementen ook nu nog een spoor van vernieling, verwoesting en verdriet veroorzaken Rotterdam en Dresden met hun verschrikkelijke bombardementen van 14 mei 1940 en 13 en 14 februari 1945 Maar ook met de juiste sentimenten Te herdenken en vooral vooruit te kijken Samen te werken in HET EUROPA VAN DE 21STE EEUW…

temperament met zwiepende staart, natuurlijk mirakel gebracht tot paard Vele schakeringen, elk uniek van aard, ongeacht de vorm, hetzelfde predikaat Moest menig oorlog mee strijden, zou menig race tot 'n prijs rijden Kostbaar gegoten in 'n mal van goud, perfect gebleken zonder enkele fout Jouw vurige hoeven deden aarde beven, door de eeuwen…