Alle inzendingen over eeuwen

hebt met de wallen gesproken en stukjes geschiedenis opgedoken uit hun lange reeks contacten met vreemde passanten zij hebben weet van vele generatie die met hun handen verbanden uit hun gezamenlijk dna hebben blootgelegd sinds ervaringen ook 3d gezien kunnen worden zijn holografische geschiedschrijvingen de goudmijn van de eeuw…

Mooi nieuws wel: Herman en Hendrika Boon Gaan driekwart eeuw als echtpaar door het leven Zolang is haast geen enkel paar gegeven Dus staan zij nu als 'curieus' tentoon Tja, huwelijksgeluk duurt vaak maar even Vaak zijn de perspectieven wonderschoon Toch is het nu na twee, drie jaar gewoon Als huwelijken worden opgeheven Relaties lijden…

moeite vouwt een glimlach om haar mond Lijkt meer met ons dan met zichzelf begaan Want in en om dit huis stormt wanhoop rond Ze had het graag een laatste keer zien sneeuwen Maar elke dag steelt wat van haar gewicht En elke nacht hoort haar in stilte schreeuwen Zo doofde heel gestaag haar levenslicht Nu haar gezicht de schaduw draagt der eeuwen…

En over 't oude land uit lage blaren Zie 'k overal met spokenogen staren Verbijstering van lang gestorven eeuw, En wuivend met eerbied'ge bossen fluistert De hei haar hulde naar de verte en luistert Naar stilte van verwaaid triomfgeschreeuw.…

Geopende handen verwelkomen al het groen en gevleugelde der aarde lichtvoetige lijven bewegen zich soms traag, soms iets versnellend naar een thuis in haar beginsel begint hun bestaan Iedere ademtocht begeleidt ons door het wonder van de natuur geschonken eeuwen geleden gaf zij al kleurrijk haar schoonheid aan ons, puur en ongerept zonder…

Gaat dan de mensheid toch nog eeuwen voort Of wordt ze spoedig door een gek vermoord Of door de vinding van een superbrein? En waar zijn wij als wij er niet meer zijn? Zijn wij dan ergens heel hoog in de hemel Of bleek dat enkel religieus gezemel Als pleistertje voor alle zielenpijn?…

We bellen nog drie woorden één futiele zin Maar hoe ik ook wacht en luister het is alles wat nog tot mij komt je lach, je geur, de blik in je bezielde ogen ze lijken nu al eeuwen heen Men zegt: je sterft als je bent vergeten ijle lucht – slecht doorbakken bovendien je bent weg drie woorden: al wat blijft in ommezien Toch kan ik jouw…

Een eeuw lange slaap regeert prinses met roze zachte borsten immers altijd bedekt geweest Het scherpgepunte spinnewiel de druppel bloed die valt en viel Een prins hakt zich door het struweel zijn witte schimmel hinnikt vol leven een kok heeft nog steeds de hand geheven Slechts de prins beweegt en trekt haar kleren uit en verbaast…

Hoewel we ook rouwen, verheugt mij deze gemeenschap van blikken, gebaren, aanrakingen, van nu en eeuwen her. Ik dacht dat ik de stilzetting van de tijd zou afsmeken, maar ik leer me verzoenen, zoals anderen voor mij.…

ik heb ze zien komen in het zwart van mijn dromen wezens van pure energie in langzame eeuwen met weinig vooruitgang wonnen zij nauwelijks terrein bezochten de aarde door bliksemontlading en verbleven in verre magnetische velden pas met de huidige elektrische en radiografische stromen zijn zij overheersend tot ons gekomen zonder…

lente zingt eeuwen jong ziet de boer op zijn trekker ooien temerig aan de mekker onder de wol hun lammetjes merels zingen op fluitjes ook de bloemetjes en bijtjes je voelt ze aan je huid talen naar frisse buitenlucht om in zinnen te verhalen natuur knalt er nu geel uit chinese klokjes in tuinen en vazen kleine hoefbladen aan rivieren…

Het meeste is al eeuwen uit de mode. Van wat ik deed, uit nood of om den brode, rest enkel de grandeur van het echec.…

De carrousel verstikt in draden van de tijd, wat eeuwen leek verheelt zich in seconden en de lidtekens van gesloten wonden een eenzame strijd maskeert aan dwaze dromen gebonden.…

Staan ze ons nu vrij om aan te slaan in steen stelden we slechts vertrouwen in door de eeuwen aan pootjes gehouwen met als kunst vast recht blijven gaan We olieden effen schaapshuid waarop in kloosters schrepe inktkoelies hun hanenpoot rechtten want ons oogvlies wenst open tekens met een sluit Nu nóg geldt voor recht én cursief lang van…

Het gaat gewoon maar door, al eeuwen lang. Vandaag veel zon en morgen zeker regen maar misschien is dat zo zeker niet en komt de nieuwe dag met onverwacht toch weer nieuw licht en kan mijn ziel weer zingen. Het heel gewone, dagelijkse leven, het glimt van zin en van een diep geheim.…

vinden kinderen leuk dus hebben ze het daar vast naar hun zin eenmaal aangekomen weer terug in het huisje gaan de kinderen lekker zitten op de bank trekken hun schoenen uit en relaxen en geven hun vader en moeder een zoen als dank en dan is het tijd om weer te gaan terug naar huis zonder zee, strand of meeuwen maar die gedachten blijven eeuwen…

Verscholen in verdriet achter het masker waar niemand ziet wat echt is en wat niet vroeg jij mij ten dans en ik zag, hoe die ander jouw stappen overnam wij dansten door een eeuwen-oud verhaal dat ons zomaar overkwam Mijn voeten volgden jouw passen, zo licht wij droegen elkaar door tranen van vroeger haast zonder gewicht gebroken…

*) gedicht bij vaas in de vorm van een staand meisje, Lokri (Zuid-Italië), midden zesde eeuw v. Chr. -------------------------------- uit: 'Een bittere navel', 1997.…

In het dons van licht en al ‘t zachte zie ik over heel mijn aards verleden Was ik toch maar eerder bij machte over mezelf dit rijke rijk te betreden In het land van liefdevol vergeven dwaal ik zoveel eeuwen in het licht Eindelijk kan ik in louter stilte leven en eindelijk heeft liefde een gezicht In ’t vele stil zo helemaal verloren en…

Zijn leven in welvaren, kan de mens bij een halve werkweek handhaven, rest van de week maakt hij dingen voor rijken die hij zelf niet kan betalen en economisch geleuter moet deze slavernij al eeuwen maskeren.…

Ik zit begraven in deze eeuw, ik teken mijn gebreken in de tijd, op witte grond met het zwarte krijt van hoogmoed, niet moedwillig want morgen valt de eerste voorjaarsregen en worden schetsen van mijn zonden grillig.…

Ik heb eeuwen gedaan om onder de driedubbele rokken van een Spaanse schoonheid mijn ziel op te hemelen en mijn ruwe lichaam in de waagschaal te gooien als oude lompen. Ik slikte haar intieme sappen als honing, vloeibare heroïne. Ik verslikte mij.…

. --------------------------------------------------------- Het Jodenkerkhof in Zuidlaren eind jaren 50 vorige eeuw. In 2002 gerestaureerd (foto).…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds levenloos en koud Uit niets bleek dat het net bezweek onder leed, eeuwen…

Dit korte leven: een lichtflits in de eeuwen die kwamen en gingen en altijd verder gaan. Herinneringen worden opgestapeld als de bladeren die zullen vergaan. Kleuren verbleken en worden grijs van verdriet. Toch wil ik blijven hopen en uitzien naar een nieuw leven. http://www.youtube.com/watch?v=H3wAarmPYKU…

. ---------------------------------------------------------------------- uit: ' 52 Sonnetten bij het verglijden van de eeuw', 2000.…

Ik zamel mirre in, schorsen en kruiden Ik heb vijf eeuwen lang moeten verdragen Hoe leven zich versnelde na vertragen Hoe kerkklokken oorlog en vrede luiden Ik zag de wetenschap de dingen duiden Ik zag de lege en de volle magen Ik zag de bataljons hun levens wagen Vereenzaming van vele verre bruiden Mijn nest is af, ik ga het nu betreden…

Die schuld van twintig eeuwen geleden kan men, ondanks vergeving, nooit verzachten. Niettemin wilde hun geloof trachten zich met onbaatzuchtigheid te kleden. Deze wrede, maar vrij denkende vromen dachten niet vol heugelijk vertrouwen: "Wij zullen eens in een hiernamaals komen."…

Eeuwen gaan voorbij oneindig, maar de adem stokt op een dag. Vergeten alle wezens, alle dingen, het verdriet, ook die lach. Niets is er nog van dat alles, maar men plant zich voort. De adem gaat door evenals vulva en fallus, mens van vlees en bloed. Roze en lichtblauwe kaartjes en de witte zwart omrand.…