inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.937):

Lach om kennis

Ik lach om alle kennis die
de mensheid heeft vergaard,
het stelt niets voor, want
de ratio sluit verlichting
uit, evenals genotszucht.

Ik heb eeuwen gedaan om onder
de driedubbele rokken van een
Spaanse schoonheid mijn ziel
op te hemelen en mijn ruwe
lichaam in de waagschaal te
gooien als oude lompen.

Ik slikte haar intieme sappen
als honing, vloeibare heroïne.

Ik verslikte mij.
Ik kotste mijn darmen eruit
en mijn maag bleef steken in mijn
verkrampte keel, waardoor ik stikte

en in die ademloze momentopname

lachte ik stervend al mijn kennis weg,
niets wetend als een pasgeborene

werd ik herboren. Lachte God mee.

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: mystiek

2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 78

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)