In het eeuwig lief
In het dons van licht en al ‘t zachte
zie ik over heel mijn aards verleden
Was ik toch maar eerder bij machte
over mezelf dit rijke rijk te betreden
In het land van liefdevol vergeven
dwaal ik zoveel eeuwen in het licht
Eindelijk kan ik in louter stilte leven
en eindelijk heeft liefde een gezicht
In ’t vele stil zo helemaal verloren
en in al dat lief volkomen opgegaan
Als uit licht een licht wordt geboren
kan ik nog enkel verwonderd staan
In ‘t eindloos lief met U verbonden
o lief, ik bemin U tot in eeuwigheid
Dit is van liefde de geboortegrond en
hier zijn we weer samen voor altijd
Zie ook: http//www.ansentonrijkers.nl
Schrijver: Ton Rijkers, 19 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: religie