Alle inzendingen over eeuwen

Hun schepen heersten op de wereldzeeën Zoals ze hier in d'eeuwen na hen deeën...…

Ik zomer in gedachten de lente uit je haar de liefde is wat bekoeld in een herfststorm maar dat is nu juist de leugen van de eeuw ik lenteer in je leven en zomer in je hart…

Een drupje in de oceaan een zuchtje in de wind een vlokje in de sneeuw een tel in deze eeuw. Een zandkorrel in de woestijn mee zal de mens in al zijn glorie niet zijn.…

Vogelaars, snelt naar De vondst van de eeuw! Lazer toch op met die Ornithologenkliek. Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

eeuwen oud, bomen omzomen het graf de dood heeft mij mijn leven ontnomen voor straf geen woorden vuil daar lig ik dan ongerijmd…

verlangen, waterschoot rust mijn ziel, mijn pijnlijk hart al was het om de dag te dragen Mijn zucht, mijn damp als ademstroom als draden, die de vlinders vlogen verdwenen in landschapspaden Enkel wit het vocht hangt boven aarde in de slaap, die mijn dood verdrijft het is de nacht, die naderschrijdt Ik bereid me voor op de tocht der eeuwen…

Tijdens de Gouden Eeuw der Lage landen Kon je de dieven, klaplopers en hoeren Tegen betaling treiteren en beloeren Naar hartelust, dat gold voor alle standen In ‘t Rasphuis zocht de leiding naar verbanden Tussen heropvoeding en het beroeren Van zielen door die stevig in te snoeren Door geseling, of door een merk te branden In huid.…

In een van zonde en vis doortrokken leven Maakte het diepe indruk; Jona’s lot Strandde een potvis, werd hij tot op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen…

EN TROON VAN KAAS De gouddemon zit op een troon van kaas Zijn kroon is van tabak, in rook gehuld Zorgen zijn onderdanen voor tumult Ze horen niet het staakt uw wild geraas HarperszoonTromp wordt, want zo zat is hij ‘De schrik der zee en ramp voor vele kroegen’ Per kruiwagen- bepaald geen groot genoegen- Naar huis gebracht, met flink wat…

TREKT MEER DAN EEN MARSZEIL De wind in de zeilen Om Baltische granen Met Fisherman’s tranen Nog honderden mijlen Schrobben en dweilen Blakte, orkanen Schuim, oceanen En koortsachtig ijlen Dan iedere gedachte Aan huiselijke nachten Wegspoelen in kroegen Met willige wijven ‘t Verlangen verdrijven Om dan weer te zwoegen Het fluijtjen…

En morgen ga ik zelf op pad om mijn halve eeuw te ontmoeten. Dag Sara met je zonnebril, doe Abraham de groeten…

Vaak ogen we twee snaren op een instrument vormen wij een melodie die niet eenieder kent. Dan zijn wij weer twee haringen voor storm aan een tent een scheerlijn en het haakje of waslijn die meetrilt zeker bij stormkracht als wind het wasgoed optilt. Alleen al die gedachte brengt ons wellicht in streken waar ooit nog eens anderen over zullen…

Subtitel: Ik reis alleen Als het goed is met mijn lieve partner volgend jaar niet meer; wij gaan samen en zij beslist De thrillertitel is van Samuel Bjørk Mijn Zuid-Amerika reis- en leesboek te Santiago de Chile Een wrede dictator, beslist geen heer 't Was jaren '70 vorige eeuw Politieke vluchtelingen, 'refugees' Vele gevlucht…

Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast... Een ervaring rijker, stappen we buiten, in de wereld van de 21e eeuw, maar héél eventjes waren we terug in de tijd....…

Duister is dieper dan de dood, hier komen alle eeuwen samen, de schepping is in ademnood, hier strijden machten in het groot, verlatenheid in diepste nood, mijn God, waar is het morgenrood?…

Eeuwen, eeuwen, eeuwenlang wordt jij al geslagen, getart, verwond. Maar ... Broos is de boosheid Keihard is de ontkenning van de pijn die wij als gasten keer op keer veroorzaken. Houden wij genoeg van jou? Of alleen van onszelf, van rijkdom en welvaart? Knuffelen wij jou? Of stampen wij alleen.…

Buiten ligt een halve meter sneeuw Kouder was het nog niet deze eeuw En alle theorieën ten spijt Er lag ook geen ijskap in het Krijt…

raak me niet aan zelfs je schaduw heeft mijn huis verteerd mijn eiland brandt erbarmingsloos op dit uur raak me niet aan ik schoffel al eeuwen as uit het vuur.…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

Gearmd op het strand Staan beiden, op zes poten Zolang al samen Thuis wacht Huize Avondrood De zon bloost bij het afscheid…

In de straten van Antwerpen ontwaakt de levensdrift van een jongen en een meisje twee gezworen hartsvrienden hun guitenstreken en slimme handelingen verspreiden zich spoedig door het Belgenland drijven soms onverwacht mee met verre wereldreizen doen moedige daden die in vele boeken over de aardbol gaan in het fraaie landhuis van hun…

maai me in de rijpheid van het graan ik aai de stoppels die blijven staan en bevries en verstil gedwongen door de ijzige winterring het rijp smelt in het ontluikend licht ik ben in de hand van de zaaier en ontkiem draaf met blote voeten het pas omwoelde en bedauwde land wordt wakker ik zweef over de gouden gloed kus iedere dag al eeuwen…

heb jouw beeld met mijn poriën gewist de ruimte uitgedost met gedichten zonder stem jouw leven terug gegeven aan het sterven waar jij zo vaak om vroeg paarse violen, lenterijp een verlangen dat ik nu pas begrijp al is het wel een halve eeuw later…

Meer dan een halve eeuw geleden, veranderde toeval in bedoeling. We weten wat falen en wat vallen is. We weten nu wat samen opstaan is. We weten wat samen balanceren is, tussen lief en tussen leed. We houden van onze kinderen. Van vrienden en vriendinnen. We houden van elkaar. Samen onderweg. Ruim vijftig jaar.…

De zeventiende-eeuwse koppen kijken bevreemd nieuwsgierig -in de Hermitage- naar ons; voor hén staan wíj in d’etalage: poserend, loerend, geenszins hun gelijken Je hoort ze denken: ‘Zie dat zootje staan: Moet ík die lange dweilen gadeslaan?’…

¤ 14 september A.D. MCCCXXI ¤ Die datum moet vandaag gememoreerd Daar Dante Aleghieri wordt geëerd Als dichter van de Hel en 't Paradijs Niet in 't Latijn maar - een primeur, heel wijs - In taal door 't volk gesproken in Toscane Men ciseleert in marmer uit Carrara Het meesterwerk Divina Commedia Van Dante Aleghieri…

zaad voor intern kwaad Europa tabee je verzinkt wederom in donkere eeuwen…

Ik sprak laatst een ‘pater suppositus’, Die wees op een eeuwen oude ritus. Maar de DNA-bewijzen Zijn modérne benaderingswijzen, Vroeger was het welles of nietus.…

de storm kreunt in kruinen stotend ontbladert het gewas de herfst nadert ras met schreden en weer lijkt de zomer eeuwen geleden…

altijd en overal draaien ze rustig ze hebben de tijd eeuwen bekeken, zo'n wijsvingerwijzertje weet: gaat het haasten dan raakt het hem kwijt…