Alle inzendingen over eeuwigdurend moment

Haar ongedwongen moment losjes gevangen in rode kimono deed hem versteld staan.. omgeven door een wazig kleurbeeld wordt haar verlangen zichtbaar zacht gedragen door het licht.…

je gekwetstheid door het leven heen vroeg om: opnieuw te gaan naar de heuvelen en dalen van het verre land waar de lichtflits je ziel zal omarmen op zoek naar momenten in grijze dagen.…

Te grijze wolken, met hun scherpe, gouden randen, benemen mij geraffineerd de adem van de zomer, als dode vlinders vallen bruingele bladeren, dwarrelend weggeblazen door een stoere noordenwind Elk jaar opnieuw weet ik dat dit moment komt, het moment dat de zon zijn kracht verliest, dat het noordelijk halfrond gaat verkillen en elke hartstocht…

Mijn hart staat wijd open voor U Soms besef ik dat niet goed genoeg Er zijn dan van die lege momenten Even weet ik niet meer waar ik sta. Toch blijft mijn hart open staan Want er zijn veel meer momenten Dat ik voel dat U met mee gaat En die zijn goud waard in mijn leven.…

Een moment kwetsbaar, een moment uit de tijd? Zou ik het mogen zien, misschien? Of maakt dat je onzeker? Is het niet wat het lijkt? Misschien zijn we van binnen eigenlijk allemaal wel hetzelfde Maar willen we dat wel zien? Hebben we niet allemaal dezelfde basisbehoeften? Moeten we daar niet allemaal aan voldoen?…

zwicht en over een verzwegen woord liegt maar even zich gesteund te voelen door een geste der natuur ook al blijkt dat in een moment van hoop kennelijk is het de ziel die daar naar streeft: zal men dat dan met verwachten bedoelen…

Onverwoestbare stolp Er over heen - en als ik Het moment open wil maken Is het alsof wat 23 jaar Geleden gebeurde mij gisteren Dodelijk getroffen heeft…

Vergeven zijn alle gesproken en verzwegen onvertogen woorden Vergeten de momenten waarop wij elkaar niet hoorden Onvervulde verlangens met diep verstilde wensen Stromen afwaarts de rivier naar nieuwe plaatsen en mensen De mooie momenten blijven ons bij, de geur van een rijpe vrucht Ze komen en gaan, als een uur…

Durft een mens te leven, in het zuivere moment? Heb ik echt genoeg, aan dit genot, aan deze pijn? Zonder iets anders te willen. Zonder elders te willen zijn? Durft een mens te leven, in het moment van nu? Durf ik voelen zonder verzet? Aanvaarden wat is? Zonder steeds te denken, aan wat ik in mis?…

Haar spel is emotie van onverslaanbare macht Haar muziek geeft onoverwinnelijke kracht Duisternis wijkt voor haar instrument Een gelukzaliger moment heb ik nooit gekend Het horen van haar muziek overstelpt mijn hart met de zuiverste lyriek…

De grond is hard, de lucht is scherp: maar zacht zijn de momenten dat je om het kolderieke lachen moet. Een glimlach, meer zit er niet in. Er is een einde, er is een begin. Niet bang zijn, niet bang zijn; stel het bang zijn uit, en op het moment dat je bang zou móeten zijn, sluit het water zich onherroepelijk om je heen.…

Op dat moment stopt de tijd en zie ik de engel die je werkelijk bent…

Ogen ontmoeten geslaakte kreten stilte verstomd blikken verdwaasd Herkennen 't zelfde moment de onmacht het onbereikbare Treinen vertrekken in verschillende richtingen ...…

Ze spreekt met haar lippen die je nooit ziet als de rook en haar woorden vertrekken in het moment dat de stilte je woorden verdringt en de as je liefde voor haar weer verandert in de phoenix die niet meer durft te vliegen…

Op weg zijn wij allen naar een moment. In de tussentijd denkend wie jou kent. Wie zal er zijn op de grote dag en wenen omdat je daar zo lag. De enige vraag die zo lang smacht. Wie zal er zijn, hoe word je herdacht?…

Gevleugelde momenten, van intens geluk. Dromen bij melodieën, ...een symphonisch stuk Donker doorgroefd verdriet vaak maar heel even. Alweer droog ik de tranen, ...zo is mijn leven.…

De traan op jouw wang Mijn bange blik Het moment van herkenning Een seconde Even voelt het goed Zoals het zou moeten zijn Dan loop jij door En weet ik weer mijn plaats…

gevallen naald zoeken afgehaakt garen niet gesponnen schoorvoetend wachten op de rups gerijpt moment is nu de geest naait oude stukken aan elkaar en ontrafelt wel of niet…

nippend aan jouw beker drink ik als elixer je liefde en les mijn dorst in de meest radeloze momenten waarin ik vrees mezelf te verliezen enkel gekleed in eenzaamheid…

de grenzen van mijn dromen heb ik nog niet ervaren wellicht wil ik die onbewust voor het laatst bewaren ik loop dan wel de kans het moment suprême te missen door tussen droom en werkelijkheid mij in de route te vergissen…

Ik ben naar Kauai gereisd om de berg van het murmelende water te vinden: Waialeale, gelegen onder oneindige wolken waaruit momenten als regendruppels op me neervielen. Ik opende mijn mond en dronk van de eeuwigheid.…

Ik stort neer en op het moment dat ik je lippen raak voel ik me totaal in je verdwijnen.…

Tot het moment weer daar is dat men voor zichzelf gaat kiezen!…

er is alweer een balpen leeggelopen in de achterzak van mijn pantalon op een moment dat ik hem niet kan missen want als eindelijk mijn geest eens wordt verlicht blijkt telkens weer dat het vertrouwen in mijn geheugen kleiner is dan dat in de kwaliteit van dit gedicht…

Die luistert en wacht op het moment van koper met de klank van zonlicht in de vijver van een park.…

Op het moment dat ik jou zag won je gelijk mijn hart en intens is de wens in mij om ook altijd nog al is het diep van binnen dat onbevangen kind te mogen en te blijven zijn laat me dagelijks mijn fluister zo beginnen…

Waar moet ik naartoe Om diegene te zijn En daar en hier te staan Zonder mezelf te verliezen Ik besluit te gaan Rein te worden Geen schuld meer te dragen En op dat ene moment Mezelf mee te voeren Tot ik daar kan zijn En hier te weten Ik vertrek…

Als jouw zon mijn oever raakt het goud met zilver mengt en de gloed van dat moment de dauw in dag verzengd Dan besef ik dat het leven hoe mooi dat het ook is altijd een beetje sterven is omdat ik je zo mis.…

Verzonken gedachten in een verdronken geheugen is de trieste balans van een werkzaam leven, er is geen moment, dat zuurstof verandering brengt in de situatie. Het geheugen is verzopen in de gedachten van het gehele leven…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…