Alle inzendingen over eeuwige velden

Werk hier het werk van God, en leer in de eeuwigheid Het Hoe, zo wel als 't Eind, waartoe gij zijt geschapen.…

overschreeuwden de dood met onze eerste ademtocht hielden zijn schaduw in groeispurt buiten ons blikveld pas later in verantwoordelijkheden nemen kwamen we hem weer tegen risico’s werden afgedekt in gezamenlijk overleg hoe lang er recht was op leven met een lach zijn wij toch onverwacht als vrienden uit elkaar gegaan het eeuwige…

Over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet en plotseling kan…

zelden breekt sereniteit pas als eeuwigheid weer lange vingers krijgt wordt onrust geboren geen inbreuk op de tijd het aardse is begrensd door haar vergankelijkheid pijlsnel kiest een ziel zijn mogelijkheid om in aards stof vorm te nemen een nieuwe mens betreedt het heden net nog zonder verleden nu al potentiële werkelijkheid…

Mijn ziel wordt vol van eeuwigheid.…

[Senryu] Elk moment verdwijnt en verlengt het verleden tot in eeuwigheid.…

Gods goedheid blijft in eeuwigheid Hij houdt niet op met wat Hij begonnen is Van Zijn liefde en trouw ben ik gewis Hij is het die mij van het kwade bevrijdt. Wat een troost om dit te mogen ervaren God houdt mij staande door Zijn kracht En bewaart mij in de donkerste nacht Zodat niets mij zorgen hoeft te baren.…

En eeuwigheid is kinderspel. ------------------------------------ uit: 'Bandeloze gedichten', 1996…

Ik dacht dat het niet kon: dat iets wat je niet ziet je alle dagen draagt en sterker maakt. Alsof je spieren krijgt van liefde. En kijk, het klopt: Het hart van oma slaat nog altijd over als ze opa ziet. Maar nu hij oud is en te bed, misschien nog net de hemel haalt, loopt oma sinds een poosje krommer en vraagt ze vaker om…

Die eeuwige zelfs, waarover alle wijzen en grijzen spreken. Waar alle dichters en denkers over zingen en dan blij sterven. Jouw hemel ken ik als eindeloze liefde voor jou en ieder. Ik heb je gezien, gevoeld en zelfs genoten, ik weet dit eeuwig. Dit puur ontmoeten doet alle pijn wegsmelten en voeten zweven.…

De zee, het enige leven dat strekt Van begin tot einde - Terwijl alle andre, voor kort gewekt, Gedwee en weerloos verdwijnen - Geeft in eeuwige breking De grote, zachte verzekering Dat, wanneer allen versterven, verstijven, Zij bevallig zal blijven.…

Mijn weg is liefde voor en van ieder ander als alle wegen. De vele wegen hebben alle tot doel: geluk voor ieder. Voor en na de dood wil ieder hoogste geluk, zo als ik nu al.…

Loodzwaar blijft hier eeuwig liggen wat stroomde, ons lief was en niet verdwijnen zal. -------------------------------------------------------------------- uit: 'water en vuur VII', poëzie bij bestaande beeldhouwwerken', 2010 waarover zaterdag jl een artikel in Trouw verscheen.…

de zee vertelt van zoveel maar vooral van het doorzichtig vliegen van het onbenoembare en het raakbare dat alle liefde in zich draagt en meer dan dat het meest vervullende - meeslepende - haast onbereikbare het grootse - slechts te bevatten door hen die aangeraakt werden in diepten en hoogten hoger en onstuimiger dan de golven…

Kalm en onwetend deint mijn brein Het hart, een grote rode bol Vult het universum Vol Laat mij nu zijn In dit moment Ongekend…

Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren, Worden de sterren in de nacht geboren, Vuurbloemen die de rijzendranke roeren Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.…

Wij leven in symbiose onze ogen op elkaar gericht onze handen op elkaars gezicht buiten trekt de natuur zich terug voor de komende winteruren maar ons leven samen zal ongestoord een eeuwigheid duren.…

Zochten wij de maan zagen wij de sterren zochten zij de stenen hun stenen hun ster Zijn zwijgen de wind zijn twinkelen zijn stem deze maanloze nacht zijn stilte zal de onze zijn Stenen tranen op zijn eeuwig bed behoedzaam neergelegd Blijft hij eeuwig boven staan Timo was zijn naam. ------------------------ uit:'Roodvocht', 2003…

Boogschutter met bliksempijlen Schiet asjeblieft dat kreng uit mijn kop Zwevend lichaam Geest van as Ik wil de eeuwigheid Vroom en vergeven Ik wil de wijn smaken Tot het einde der dagen De adem ruiken De levenskracht voelen De engelen horen De goden zien Ja, ik wil de onvergankelijkheid Maar ik hoef er niet bij te zijn Zwevend…

uit de stalen kerktoren verwaaien hoge tonen echo’s van tijd seconden roesten niet rijgen zich aaneen tot kettingen van uren die dagen vastklinken tot maanden ze verankeren in jaren de toren priemt naar de oneindigheid tijd staalt tevergeefs in eeuwigheid…

Azraël, o Azraël Uw aangezicht de windstreken gelijk Uw vleugelslag verduizendvoudigd doorheen de einders zo geijkt Neem mij zacht op van ’t aards besef opdat het loze tasten naar handen in voorgoed vaarwel te gane tijd slechts lengen wil, in vleug’len ingebed Mijn tranen reiken naar de wind waar heimwee zich laat leiden langs…

Op zoek naar de verzwegen hiaten duurt herstel een eeuwigheid, deze keer.…

Na luttele strijd verruil ik het aardse voor eeuwigheid. Vervaagt hoog boven mij de blauwe lucht, rest van alles wat ik deed slechts één streven: bij vrouw en kind zijn, al is het maar even.…

Een kort ogenblik waarin ik echt gelukkig ben, een moment tussen eeuwigheid en einde. Daar is waar drukte verdwijnt, daar is waar emotie ratio verslaat, daar is waar ik wil zijn.…

Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat: iedre minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd? -------------------------…

Wat als de tijd ons zo misleidt als toen en nu en straks wat als hij sluw en achterbaks zijn leugens toebereidt als jaar of uur noch tel verglijdt geen zandloper of lijn als nu en straks en toen niet zijn maar alles is altijd dan zijn wij straks en nu en toen in oneindig gebed en was en is en zal heeft met ons wezen niets van doen.…

Zo is het eigenlijk zoals het hoort, moeder leeft in eeuwigheid in mij voort.…

Twee zielen twee gedachten maar beide hetzelfde doel delen veel samen en vooral veel gevoel Twee harten smolten en werden samen één blijf altijd bij me en laat me niet alleen Twee levens werden één samen delen voor altijd Dit is hoe het bedoeld is ik wil je nooit meer kwijt…

De kilte van de kanker kan niet meer afbreken wat in liefde is opgebouwd, een liefde die voortduurt tot in eeuwigheid.…

je hand pakte weer de mijne dat deed je elke keer vast wilde je me houden en toen kon je dat niet meer ineens kwam het besef dat je snel weg zou gaan want altijd, altijd eerder kon ik van je hand op aan dat kostte me veel tranen mijn stoere, lieve man die altijd aan mijn zij stond en dat niet langer kan dus pakte ik jouw hand vast…