Netgedichten

netgedicht (nr. 43.933):

Gloed

De gloed in je gezicht
geeft licht aan mijn bestaan,
ik zie mezelf weer in het raam
en kies voorgoed
voor afscheid van de eenzaamheid.

De warmte van je lichaam
koestert ieder uur mijn vuur
om vooral door te gaan,
waar stoppen verliezen betekent
en verliezen eindigheid.

De kilte van de kanker
kan niet meer afbreken
wat in liefde is opgebouwd,
een liefde die voortduurt
tot in eeuwigheid.