177 resultaten.
Smeltend zal je sterven
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 223 je schuift
het sneeuwgordijn opzij
treedt ijskoud op
in volle glorie
kristallen schitteren
op je japon
gedragen door de wind
je sprankelende lach is zon
je zweeft en
slecht in sporen
op de baan zien we
jouw ronde zwieren staan
ik weet je in mijn armen
zij zullen jou verwarmen
smeltend zal je sterven en
wij heel snel jouw lente erven…
Voor Catherine
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 159 Je bent een foto
op vergeeld papier
ik hou hem vaak in mijn handen
hier
het clair obscur
van een jonge vrouw
jij was er al niet meer
ik was nog niet geboren
maar wie weet
spreek ik toch vaak met jouw woorden
ik had zelfs graag
dat krulhaar willen erven
en die mooie lach
want onze levens
zijn hoe dan ook
sterk met elkaar verweven
later…
ben jij Hem soms?
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 805 geloofde
kreeg een wonder
werd zo rechtgezet
het water waar hij
op gelopen had veranderde
in wijn om zo nog dichterbij
bij hem te kunnen zijn
de zieken die hij tegen kwam
genazen en verbaasden
de familie en bekenden
die hem niet meer ontkenden
hij vergaf de mensen
die hem lieten sterven
hij bad voor ze beloofde
hen zijn koninkrijk te erven…
In één nacht
gedicht
3.0 met 88 stemmen 52.928 Hou jij je maar bezig met erven,
ik met sterven.
Hoe noem je iets wat je niet meer bent, een zoon of zo? Pijn?
De deur waardoor hij in het leven kwam, staat open. Het tocht
van oneindigheid. Van eindigheid. Hij is. Hij moet zijn.
-------------------------------------------------------
uit: 'Gedichten', 2000.…
Het scherven pad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 met lijm en kwast
zijn perspectief te herwaarderen
het licht vliegt alle kanten op
is niet meer te repareren
de wereld van hiernaast
is aan diggelen gegaan
transparantie was de kracht
die hemel dichter bij de aarde bracht
de poort blijft dus van hout
luchtkastelen zijn vervlogen
weer buigen planologen zich
over de scherven die wij erven…
Tribunaal je kaal
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 550 zag de hand
met palmen wuiven
je gladde glimlach
door woestijnen stuiven
de vuurkracht
is te huur en jij
betaalt met bloed
aan huis en muur
vergoedt hun
simpel rouwen
kinderen en vrouwen
dollars zijn niet duur
maar mannen
erven toch dit land
dat jij met harde hand
onteigend hebt
ik tribunaal je kaal
tot op het bot dan
voel…
Veeg herinnering bijeen
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 4.306 zoveel ballen
zijn er al gevallen
in het tuigen van de boom
weer een droom
in duigen de kinderhand
van toen is nu een oom
raap altijd de scherven
in drukte van belang
veeg herinnering bijeen
en weet hun glans zal
volgend jaar niet erven
maar ik laat ze nooit alleen
zo sier ik mijn boom
met schijnbaar leegte
aan de winterharde…
Mantelvriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 212 gezeik
als een oude eik
heb ik gezien
hoe liefde
een man gek heeft gemaakt
ik heb gehoord
hoe een gekke man
door liefde werd geraakt
vlinders vliegen
naar zijn gelijkenis
een zalm die terugkeert
uit de oceaan naar de rivier
die er ligt om te sterven
onhoorbare zucht
een opstijgende zwaan
een mens geboren
om zorgen te erven…
Erven wij als gezinnen een stiltetuin
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 213 Al wil de dag, de week van alles vervaardigen,
wat houdt in deze nadagen nog echt steek.
Het weer is het weer over en weer
de regen de regen de hogere wolken,
de wolken soms de nevel in het gloren.
Is het wat we al lazen in jullie ogen
proefden in de niet uitgesproken
erfenis van het straks in jullie denken.
Want al wil de dag met weer…
Hun boodschap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 45 gedragen door tonen
van liefde en warmte klinkt
harmonie van binnenuit
nog zonder stem
spreekt lichaamstaal
jouw welkomstwoord
tot in de verste
hoeken word je gehoord
in melodisch aanhaken
ook zij spreken
de stem van het hart
hun boodschap zuiver verpakt
in weten is sterven geen
vergeten samen beleven
is wat wij zullen erven…
Plaza della Pietà
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 332 ik tracht met mijn scherven,
op de Plaza della Pietà,
sprakeloos,
weer heelheid te verwerven
wanneer ik oog in oog sta
met de fontein
waarvan de stralen
huilend de leegte erven,
van de val verhalen
en druppels uiteenspatten
op reeds uitgesleten groeven
van de marmeren Moeder,
zodat ze verpletterend
een verlies vertalen
ik zoek…
Sprookjesbossen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 172 Op eigen erven
van verpande levens in verhulling,
op vreemde bodem
van dromen zonder vervulling.
Dennenaalden zonder zomer
verlichten hier winterse noden
waar graven de bezoeker dienen,
niet de doden.…
je bent van glas
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 489 einde kennen
mijn handen warm ik
aan jouw oppervlak
ik zoek naar je begin
een naad, een draad
die ik kan volgen
open maar, ik wil erin
versmelten met jouw beeld
je transparantie proeven
maar je bent gaaf, geen
barst of kleine groeven
wanhopig is mijn smeken
ik zal je moeten breken
in scherven zul je sterven
niemand zal je liefde erven…
Jij bent soldaat
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 114 wie zijn wij
anders dan de
blik in onze ogen
met de sprankeling
van perspectief en zoete
streling van ik heb je lief
de vitale duiding
van de woorden
in onze stem
die weerbarstigheid
doet scherven om
warme liefde te erven
het werk van
noestige handen dat
langzaam de wereld verandert
gestaag in het ploeteren
binnensmonds foeteren…
Loopbaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 908 De dame slaat aan 't erven.
Ze handhaaft haar techniek.
Er volgt alweer een vent.
De heer is dameziek:
een volgende patiënt.…
verkeerd verloren
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 1.343 Een vriend die mij pas ontvlood
Hoort nog lang niet in de dood
Hij was een aardig heel goed mens
Kende bij iedereen zijn grens
Toch moest hij dapper gaan sterven
Zodat anderen zijn ruimte erven
Zo gaat het leven immers door
Al stelt mij deze heengang zwaar teloor
Want liever had ik dat men de echte bozen
Naar eer en geweten juist eerder…
waardevast
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 een en al narigheid
voor oude meesters
die neigen tot sterven
zijn al hun tijd kwijt
om op film hun vroege werken
onder druk van de erven
mogelijk twijfelachtige vlakken
tot volstrekt eigen te merken
blijft hun herinnering vaag
zij voorzien met verse streken
wat nog aan voorraad onder ze is
voor handel en kunstgeschiedenis
van een…
In het oude bewust
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 563 haar verliet
de tranen die ik nu vergiet
getuigen brak van spijt
eeuwigheid van simpel leven
en sterven ben ik kwijt
geen van mijn prille vormen
bacterie worm pantoffeldier
kan mij het tijdsbestek bezorgen
waarin ik een zal zijn
met vorig heden
voor immer van mij afgesleten
zal straks een wetend wezen
mijn vergetelheid nog erven…
La Mort
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 1.114 verstoor
ik laat het gezegde verdrinken
in onuitputtelijke gedachten
angsten zullen onophoudelijk klinken
kan zelfs mijn verscheiden verwachten
*
morgen zal er niet meer toe doen
immers mijn ziel tracht heden
de overgave te verwerven
hopelijk net op tijd
voor een laatste zoen
opdat de naakte toekomst
een gesloten verleden mag erven…
Griek
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 407 Want steeds die vraag: welk kind zal, als wij sterven,
Van ons die stapels kinderbijslag erven?…
De winter is in ’t groen gekleed
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 de winter waait alleen
wat kil achter groene voile
herfst vertrapt door lentetijd
haar strijd heeft aangezet
gewassen jaarlijks sterven
nu zomaar overleven waar
niet altijd het zonlicht straalt
naar buiten snel ter been
groetend naar de bijna kale
wilgen waar al een liaan gedijt
boven gekrokust bloemenbed
wie wil zo’n beeld niet erven…
De Krokodillentranenstoet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 229 Driehuis Westerveld
Een krokodillentranenvloed
Want men dacht aan zijn geld
Er werd gesproken bij de kist
Zij stonden in de rij
En niemand kende zeer beslist
Een beter mens dan hij
Gesloten nog het testament
De inhoud daardoor niet bekend
Zodoende bracht men enkel hulde
Terwijl de hebzucht alom brulde
Toen later bleek dat bij het erven…
in rondingen je lijf gezet
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 508 transparant verbazen
je ziel als bodem ingelegd
de zon licht zacht
je trekken uit en
schittert je beweging
je huid grenst aan
de wind en huivert
zijn gevoelige beleving
je bent gestold in het
moment van reageren
je wilde zoveel uitproberen
je stapte van je voetstuk af
viel in duizend scherven
alleen je ziel mocht ik nog erven…
in rondingen je lijf gezet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 572 transparant verbazen
je ziel als bodem ingelegd
de zon licht zacht
je trekken uit en
schittert je beweging
je huid grenst aan
de wind en fluistert
zijn gevoelige beleving
je bent gestold in het
moment van reageren
je wilde zoveel uitproberen
je stapte van je voetstuk af
en viel in duizend scherven
alleen je ziel mocht ik nog erven…
tot ontploffing gepest
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 2.817 gekropte gal
één die ze in nalachen nog wegkwelden
onder het vriezen van hun blikken
leken zijn ledematen als versteven
en was de korte glimlach verdreven
in een bad van wat angsten prikken
zijn hart dat overtrokken is met een lijmlijn
en als een glazen bol het bloed uitstoot
kraakt mijn oren de overdruk bloot
en de wonden die hun huid zal erven…
Zwerven door het geloof
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 680 Zo alleen kunnen wij het erven
Van onze ouders die het doorgeven.
Net als wij dat met onze nazaten doen
Want soms missen zij het gevoel.
Het geloof is net als een schoen
Alleen lopend heeft het een doel.…
In vergeten tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 106 afgelopen jaar
ze zuipen en snuiven
kotsen ergernis in
de liederlijke taal
van poolse knopen
op de hangplek
met sensoren die
witte gezichten
uitgestreken oplichten
het kansloos
perspectief tekenen
van de dief die in
vergeten tijd zijn straf belijdt
nog schoppen zij
de flessen tot scherven
van een maatschappij
die zij zo gaan erven…
Avondgebed
gedicht
2.0 met 39 stemmen 18.039 Wij zaten geknield bij de haard
in de godsdienst die wij zouden erven.
De vrouw die ons had gebaard
zei formules om ons te verkleinen.
Haar stem zeurde taai in de nek.
Wij zaten stom, pas ingewijden.
De man die ons had verwekt
hief de hand. Wij boden het hoofd.
Hij prentte zijn duim in de hersens.
Wind en regen bestookten de droom.…
vergeten
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 648 nacht werd zoals
een uitgedoofde vulkaan
duister met een waas van de maan
De wind kil vernietigend
door dorpen en straten
waar de mensen elkaar haten
En het is stil zo erg stil
niemand waagt zich naar buiten
geen vogel hoor je meer fluiten
En als de dag geen dag meer wordt
en planten uit zullen sterven
de kinderen van morgen dit erven…
Dood maakt eigen testamenten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 326 we declameren traag begrafenissen
willen graag in woorden sterven
en uit zinnen de emoties erven
van de mensen die we node missen
in het afscheid gaan de doden gissen
naar de kleuren die de hemel verven
nabestaanden zullen namen kerven
in het kruis en hopen op de erfenissen
de dode heeft geen tijd om te genieten
heeft wel andere…