Alle inzendingen over evenbeeld

Vanuit het zwarte ijs zaagden wij de sterren uit het heelal, de tijd werd herhaald in het evenbeeld van een half bevroren paradijs.…

Jij drukte jouw evenbeeld in mij af, spande met mij samen in het holst van de nacht. Steels heb jij jouw sporen diep in mijn gemoed gedreven. Verlos mij daarom van de pijn waarmee ik mijzelf verwond op zoek naar jouw evenbeeld dat in mijzelf verging. De stilte is binnen deze muren verankerd en breidt zijn armen naar de ruimte uit.…

met zwembad G.O.D is immanent doordringt het universum ook U en mij Bij de mens vormen lichaam en geest een ondeelbaar geheel Bij de schepping vormen G.O.D en universum een ondeelbaar geheel G.O.D geest der schepping het universum is zijn stoffelijk lichaam In de zin van eenheid lichaam-geest schiep hij de mens naar zijn evenbeeld…

op bezoek om je gedag te zeggen voordat je aan je laatste reis zou gaan beginnen met één pootje stond je al op de regenboogbrug en het flinterdunne lijntje dat ‘leven’ heet Esmeralda kwam om je op weg te helpen vanuit je eigen vertrouwde omgeving met je makkers vlakbij in de buurt je allergrootste vriend Huskey - een evenbeeld…

vermogen nog vóór de dood al veroordeeld tot de hel De toegang tot de schatkamer van het leven voorgoed vergendeld een niet te breken code op het tijdslot van ordening en samenhang Nog slechts voortgedreven door een pompend hart dood van binnen stervende van buiten onontkoombaar op de weg terug naar hem die alles schiep naar zijn evenbeeld…

God schiep de man, naar eigen evenbeeld. En, tegen tomeloze onanie, heeft Hij hem een gezellin toebedeeld. Ergo: de vrouw. (Kopie van een kopie !) Maar toen de Here hen na vele dagen nog niet op hete daden had betrapt begon er onrust aan Zijn hart te knagen. Er was alleen een appeltje gegapt. “Laf, lustloos volk !”…

Duizenden jaren geleden op een bijzonder magische plek Zag hij het eerste levenslicht onder een beschermend bladerdek Van een jong klein boompje uitgegroeid tot een echte reus Groot, sterk en machtig naar een evenbeeld van zeus Met zijn stevige wortels verankerd na eeuwen nog steeds imposant Heeft alles al overleefd stormen…

de vrije loop laten zich te ontdoen van mijn lichaam Ik kan bijna niet wachten om U dan zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens mee dreigen niet om mij als mens te misleiden maar te leiden naar Uw evenbeeld…

een enkele keer ga jij nog weer naar boven de poppenkamers lijken nu steeds verder weg de trap was nauwelijks te belopen maar hun ogen hielden jou niet van ze weg je hebt ze aangekleed met alle zorg en liefde in die jaren zij gaven jou een evenbeeld vertellen hoe jouw leven is gevaren met wie je bed en dagen hebt gedeeld je…

ons evenbeeld in kwartskristal ontvangen een gave, ongeschonden schedelsoort gestolde goden staren onverstoord op ware grootte van ons hartsverlangen hun licht verandert, danst op dunne koorden verheven boven temporeel belang die zijn verweven met de oude hang naar de oorspronkelijke sleutelwoorden ze barsten uit in prachtige gezangen…

voelden je mysterie groeien ontluikende liefde onder ons hart je was daar in je bewegingen soms even in de tram of thuis een vertederend en sterk leven bange gevoelens van felle onrust na acht maanden liet je ons los gedoofd in de warmte van mama dag mooi meisje alyssa jasmina je ligt hier in je serene schoonheid tien vingertjes en ons evenbeeld…

als de spiegel van mijn evenbeeld in het hart van mijn blinde ogen sta jij.…

Ik vind jou aan de rand van een duister bestaan zoals een schaduw zijn evenbeeld begroet steek jij voor mij het licht weer aan en ik volg je...op de voet door het donker van een nacht onder een deken van kilte waar ik wacht tot de stilte oplost in zonlicht dat weer zal gaan schijnen op een nieuwe dag waarin ik je langzaam zie verdwijnen…

Wij Mensen zijn ooit door een God gemaakt Een liefdevolle, giga-wijze Moeder Een kunstenaar, een Schepper, Een Behoeder die over 't welzijn van de Wereld waakt Wij zijn ooit naar het evenbeeld geschapen van deze Moeder-Vader-lijke Draak.…

dunne koord van het applaus hangt slap, het is het woord waarop hij gebalanceerd, de show gaat altijd door als een pathetische voordracht voor een sprakeloos publiek, wat huivert voor een smakeloze grap of z’n intellectuele en holle retoriek, gemeend of niet is niet van belang, we wachten op de volgende misplaatste ethiek als z'n evenbeeld…

verstenen en in gulzigheid verbenen tot een boom die in de hete zon geblakerd werd beschenen met een hoorn die zijn overvloed zou stelpen in het blauw nog met een allerlaatste vrucht om te verdragen in berouw Hij was een mens - gelijk zovelen maar versteend tot aan zijn tenen onaanraakbaar nu geworden maar aanvaardbaar als diegene die zijn evenbeeld…

niet ontsnappen kan dit kan niet waar zijn je bent zo’n sterke man jouw toegewijde hart, dat kan toch niet begeven zijn, zoiets kan God niet doen, mijn zoon, zoiets doet vreselijke pijn is het waar, dat mijn handen nooit meer lokken kunnen strelen die ook bij Samson kracht gegeven heeft o Titus blijf toch hier is het waar, dat ik het evenbeeld…

- Uw zwarte humor zien we om ons heen vandaar ‘mijn waag het eens’ uit gekweeld want uw soort humor hield u niet voor u alleen dat voorrecht gaf u ook aan uw evenbeeld Kent u die van die olifant en de muis toen die muis tegen de olifant zei zo op die brug zo ver van huis O God wat stampen wij Maar toch waag het alstublieft niet vandaag…

boodschapper tegelijk van de oogsten zover men ziet, verlossend maaier in een wervelende show van stralen, in een oceaan van hoop, de ogen vlammend gericht op het aards verdriet, deinende ritmen door de weidse ruimten, vormt het zout uit de kleur van stuwend bloed, gelijke stolsels van de twee geslachten, uit de schaduwen van het licht naar evenbeeld…

En naast hem loopt de man, zijn evenbeeld, In 't grauwe kleed met sjokkig lome gang. Verweerd zijn hoofd en haar, de hand vereelt Staag klapt de zweep, doch maakt zijn paard niet bang: Zij hebben saam te lang hun werk gedeeld En sukklen samen voort hun leven lang.…

Wij telden de tijdspassen in elkaars hand om naar de verre horizon te kijken, er bleven waterstromen achter op het strand het waren onze gedachten die het watervlak raakten, samen met de rimpeling van de oostenwind in elke plas zagen we ons evenbeeld vertragend in het schuim van golven, in een uurwerk die ons oneindig leek.…

die als een zware last een ketting aan jou bleef trekken naar bene’ en en je verhief je uit jouw kussens nam een penseel schilderde jezelf met dikke zwarte klodders strepen en honderdduizend scheuren de tranen weenden bitter tot je de kleuren liggen zag je nam het rood en geel en groen en blauw en mengde de nuances heel precies tot evenbeeld…

gevat en geestrijk mens zijn licht schijnt in het palingmeerse tijdelijk van binnen we hopen dat hij daar herstelt om nieuwe kracht te winnen en er is blijkbaar geen vervanger voor zijn kunst te vinden die dagelijks een vrolijk vers en licht gelijk een hinde uit zijn verborgen dieptes rammelt en dat mededeelt op deze site in Adriaans geliefde evenbeeld…

Zus, als ik langer mocht leven, langer dan jij en ik samen, zouden onze harten zich verbinden in het gewaad dat we samen dragen afschuw is geen pijn maar een vermijding die de liefde draagt in het ontwijken van elkaars evenbeeld afkomst is als water van de zee, niet te drinken en onhandelbaar om er mee te kleien - kunst is een handicap als…

Geschapen naar het evenbeeld van God heeft het gezondigd tegen de Natuur en ontkent de slagen van het lot, niet opgewassen tegen z'n natuur Het voelt zich liefdeloos en zeer miskend zijn tegendraadse perversie ten spijt waar is zijn drang, is zij haar drang ook kwijt?…

die hier wonen en nog daar onbestemde mensen achtergehouden en de mensen die we achterlaten mensen van alle delen van de dag in één mens mensen van vele talen die spreken met één mond kleine mensen in grote mensen en soms daarin de grootste mensen er leven mensen tussen mensen mensen als het spiegelbeeld van hun waarheid mensen die hun evenbeeld…

aardse leven eindigde Vandaag een jaar geleden Brand ik een kaars voor jou Op die plek waar wij elkaar zo vaak zagen De plek waar de Moedergodin de kerstening overleefde Een pelgrimsoord Voor ieder die diep van binnen weet Dat de Moeder van God een Godin is Ik dank Haar voor de aardse moeder in mijn leven Geschapen naar het evenbeeld…

wordt de mathematica niet moe waarmee elk nieuw uitvieren zich voltrekt om elke nieuwe inkeer op te vangen Zie hem in rustige beslissing hangen boven het tijdeloze dat hij wekt en kantelend in tegenkringen leidt voor het een snelle, ronde dood zou vinden Hij heeft zich van de wereld bevrijd; enkel de smalle ijzers die hem binden aan 't evenbeeld…

Is zij het clowneske menselijke evenbeeld? Een spiegel, die om zijn menselijke trekken niet verveelt? Al spoedig verandert haar lach in een grimas, Als zij merkt dat het haar laatste optreden was. Is het de mens, die het hardste brult? Die zich in dierenhuiden hult? Is het de mens, die met zijn aardgenoten speelt?…

wervelende show van purper stralen, in een oceaan van hoop, ogen vlammend gericht op aards verdriet, deinende ritmen door de hemelse ruimten, vormt het zilt in de kleur van stuwend bloed in het gelijke broedsel van tweeslachtigheid uit de klei van aarde waarmee mensen zijn gemodelleerd uit de schaduwen van licht zijn die ons evenbeeld…