Alle inzendingen over exodus natuur

Vluchtende blaadjes werpen hun ketenen af eeuwige vrijheid…

Mijn vriendin die urologe is toch van alles van mij houdt terwijl zij met haar vinger in mijn innerlijke organen prikt Daarbij de Latijnse namen opsomt en de haar eigen ezelsbruggetjes om te onthouden in het Nederlands zelfs als ik haar lippen bedek Met kussen en strelen van haar G-spot zij als een raket omhoog schiet uiteenspat tot de…

Ze blijven in Egypte demonstreren. Omdat de president er niets van bakt, wil iedereen dat hij z'n biezen pakt en mèt hem al die militaire heren. Het zal niet lang meer duren, dit gedoe, want nu is ook Barack Mubarak moe.…

Er was een droom van duizend mooie jongens Op witte paarden rijdend door de nacht Met wapperende zachtfluwelen kleren Ze hadden heel het leven in hun macht De aarde draaide door hun galopperen En waar zij reden, werd het nooit meer licht. Hun schoonheid was alleen nog te bezweren Door ’t magisch ritueel van een gedicht: Er was een droom…

ik dacht aan duinenvelden die botsen, zand uitwisselen maar elkaar ook weer afstoten aan Mauritaanse dorpen nabij woestijnen die onder zand verdwijnen aan houten vissersbootjes schommelend op zout zilver schitterend water aan de vergeefse uittocht van naamloze mensen naar het ene of andere beloofde land aan Atlas die de hemel…

sterven doe je heel alleen niemand nog die naast je staat als de poort uiteindelijk opengaat met het voetlicht in de ogen aan de grote podiumrand stil en donker is de zaal het doek gaat dicht je bent nu aan de overkant…

De postbesteller dreigt een exodus Hij wil daarmee subiet de strijd aanbinden Om geen ontslagbrief op de mat te vinden En gooit de post weer in de brievenbus Er kwam een eind aan deze extra kosten Het is ontdekt toen iemand stond te posten…

Tweede exodus, een natie bevrijd; onafhankelijkheid gewonnen op de zee en tegen de Spaanse overheid. Zeehelden hieven het Geuzenlied aan toen op de Zilvervloot de driekleur in top kon gaan. Tachtig jaar oorlog voor de vrijheid van de republiek; Leidens ontzet voor de vrije godsdienstretoriek.…

De zomerzon in blik op de A1 Of zuidwaarts waar een exodus ons wacht Route du soleil naar 't einde van de nacht...…

In het boek Exodus staat beschreven, hoe sprinkhanen de zon verduisteren. Alleen superieure dieren kunnen dat. Toen veranderde de dag in nacht. Ooievaars overwinteren ook in de Sahel. Sprinkhaan is voor hen een delicatesse. De mensen die er wonen verhongeren, wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan. Toen en nog steeds.…

Een waarden-loos NCRV-icoon, Beleeft zijn exodus - en ja: zo vader Zo zoon - we horen vast en zeker nader Van Paultjes kind, vermomd als allochtoon. Want doet het kind aan pa's programma mee, Dan is het vader A... én B... én C.…

Geen netwerken zijn er die het verschil kunnen maken. Armoedebegrippen in een businessmodel Berichten die in de mist verdwalen Om snel te vergeten Alsof het contraproductief eindigt In een Rein-schaalmodel Brabançonne en dochters Verdroogde wol-Ven-vacht Glasnost Ruiten ingeslagen Verdrukte veelkleurige garnalen Kok-ket in garnaal kroketten…

Als een vrijheid zonder scherpe randen, zonder exodus, zonder muren, zonder ijle lucht, of zwaar gemoed. Is er een vrijheid zonder herrie, in stilte, in kalmte, in rust, in vrede, in de koestering van lommerrijke schaduw.…

Twee miljoen mensen in een kale woestijn kunnen niet veertig jaar onzichtbaar zijn. Dan heb ik het niet eens over die zee. Vind je dit verhaal ergens anders: nee. Ik heb de soeko* gelijk afgebroken, mijn vinger als Mozes' staf opgestoken, heb met Pesach de matzes laten staan, op Sjabbes zelf de lichten aangedaan. Ik let niet op een koshjer…

Een bijzonder moment naar de aard van de dingen in herinnering gebracht. Herinneren mag, wie vergeten verstaat als passie, liefde met zijn eeuwenoude cultuur die in onwetendheid verloren is gegaan. De tijd belooft niets anders, de enige aanknoping verbrak haar schakels, ketsende stenen, lonken naar de kringen die een rondedans ronder maken…

Als U met ons bent alle dagen en gezegd hebt Ik ben die Ik ben en zal zijn die Ik zijn zal als U in Uw Woord ons zoveel kracht geeft tot geloven wie zal dan ons brandend hart nog kunnen doven?…

In magere jaren verlangen wij knechten op het land naar een gunstig teken om terug te keren naar een vrij bestaan en het is gekomen Donder en duisternis De hoge heren honen Dat komt er dus van! Ze laten ons gaan zonder vee, wij lachen hen vierkant uit en blijven zogenaamd We pakken stiekem in gaan 's nachts het dorp door vermoorden…

Welk heilig boek vertelt me hoe dit ons moest overkomen De Exodus, de Genesis , het boek van Job misschien.…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Soms staat er één, een oude beer onder de oude boom van de kennis, oud uitstervend appelras, doodstil en kijkt naar de wind op de horizon, door inzicht blinder dan van nature bijna.…

Uit: "Steeds weer exodus"…

Ze fantaseerde zich een diva die haar bonzend hart verstilde in de stilte die zij zocht bedacht ze liedjes -magistraal die bijenzoemend in haar hoofd haar steeds weer gaven wat ze wilde ver voorbij de exodus van het verkommerde kabaal Ze ouvertuurde hoge noten onverdroten -tot ze gilde geinballorig als ze was verloor ze weer een andermaal…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…