Alle inzendingen over fleuren

Pril in de herfst Nu, begin van dit seizoen Zie ik heel fraaie bloemen in hun fleur rijke doen Dieper van kleur krijg ik ze op de lens Net voor de bonte avond beleef ik het intens Zo is het een feest om met het hof van heden die kleurrijke gaarde vol bewondering te betreden…

de fleur van woorden raakt diep van binnen de vurigheid van mijn betoog verblindt jouw zicht langzaam voer ik je mee naar onontheemde gebieden waar nimmer 'n voet de bodem heeft gekust daar laven we ons aan de schoonheid van hemellichamen die uiteindelijk kleur bekennen…

Wat zou het wat zijn Als ik in het geheel Verder kon leven Als uitsluitend virtueel Verlost van vermoeiende zaken In nullen en enen opgelost En zelfs mijn ademen Dat geen moeite meer kost In respect opgedragen aan Fleur Bloemen en Tim Ribberink die vanwege hun pesters de zelfdoding verkozen boven verder leven.…

En broos de roos voordat zij zich ontplooit en gaat fleuren en geuren. Een mooiere zons-opgang kan niet gebeuren. Het is alsof de wereld heel even stil blijft staan.....…

Met je pracht aan warme kleuren weet je stad en buiten op te fleuren, de diepste tinten oogstrelend mooi die de wind speels door de lucht verstrooit en als zwevend blad in groten getale dwarrelend naar de grond laat dalen Genietend struin ik door het bladertapijt van jou, mijn geliefde herfsttijd…

Ben nog even langs m'n levenstuin gelopen meewarig licht ontdaan het hoofd geschud en voel me minder treurig als toen ik er nog woonde was dat de droom of verschoon ik nu een dubbel leven waak over mij ga met me slapen totdat er bossen blijheid fleuren en je wintertuin groeizaam wakkert zonder deze droom te storen.…

Het liefdevolle kerstfeest geeft gezellige lichtjes bonte versieringen die ieders oog mogen strelen heerlijke spijs en drank vol vrolijk genot geweldige weelde geritsel en gerinkel van voortdurend rollend geld fleuren decemberstemming op wellicht een belediging voor God Heiland en Geest?…

in het witte rijpen van de bomen zag ik je komen je winterde het warme sap dat nog de afdronk van een herfst had weg is de wind het ritselen van bladeren alsof het leven is verstild toch zie ik kleur in vogelduiken hun fluiten heeft de zoete lentegeur van nieuw ontdekken geeft de dagen weer wat fine fleur in langer rekken…

Sluit me in jouw armen laat me niet meer alleen kom mijn hart verwarmen zoals je dat deed voorheen Wees voor mij als een zon kom mijn leven inkleuren wees als een krachtige bron die me altijd op kan fleuren Blijf maar dicht in mijn buurt laat je schaduw naast me staan wees het roer dat mij stuurt en laat me alsjeblieft nooit gaan…

Ik weet niet of ik schrijven moet: mijn licht, mijn hel en schreiend bloed, of: tu es mon coeur du matin, Fleur de Blasin. De eerste, groene lentewind. Onopgeloste dissonant, onstoffelijk.…

Zij pakt mijn hand en draait haar hoofdje opzij het lijkt wel of ze het leven lachend wil roepen maar haar mondje, heel even geopend, sluit geen woord meer buiten, het krijt, kleurrijk verscholen in haar handjes, verkruimelt zacht de kleuren die de stoeptekening glashelder op zouden moeten fleuren maar de tegels blijven grijs, angstig grijs…

Zij fleuren het dagelijkse leven op als een geneeskrachtig kruid dat is opgewassen tegen de crisis, tegen de soberheid van dat geluid. En dat bloemetje krijgt telkens weer mondjesmaat wat water, het hart blijft zo lekker warm in dit kille Hollandse theater.…

noem me vuur en noem me fleur en heel secuur je lentekleur noem me wens en noem me fee en heel intens je rozenzee noem me ziel en noem me bloed en heel stabiel je zonnegloed noem me lust en noem me lied en heel bewust je stroomgebied noem me zee en noem me kust en heel tevree je levenslust…

gebracht met een groene oase en bloemenpracht de vogels die haar bezingen haar gouden regen en het paars van seringen hun aanblik een zegen het gras bezaaid met boterbloem, madelief en fluitekruid haar kleed dragend met gratie als een jonge bruid en weet ze de aarde ieder jaar weer in geuren en kleuren met ongekende schoonheid op te fleuren…

Ontdaan van alle fleur en prachten is nu 't seizoen van koude en lange nachten. Maar na drie maanden wachten brengt de lentezon mij terug tot volle krachten. Ik kom weer tot volle bloei, ik ben opnieuw in ganse groei. Zo zie je maar, ik word ouder, jaar na jaar, na jaar ...…

Verscheidenheid in kleuren In wereld van de orchidee Menig insect zal ze keuren Aangetrokken door de bloemenzee Bloemkelkbladen romig zacht Meeldraden ragfijn Kleurschakeringen in veelheid aangebracht Gedachtenbeelden die vol liefde zijn Fleur op in het leven tussen orchideeën Waar het hart vol liefde voor de natuur zal zijn De weldaad…

Wie, zoals ooit de wijzen Getroffen door een licht Niets anders kan dan reizen Met steeds dat licht in zicht Symbool van ’t nieuwe leven Waar men zo lang op wacht De som van al ons streven Die vreest niet meer de nacht Ze ziet al glans en kleuren Vanuit de dageraad Die alles op gaat fleuren En opstaat tegen haat Haar pijn geeft pit en zin…

De lucht is blauw, en groen het dal; Viooltjes bloeien overal En lelietjes van dalen; 't Is alles geur En fleur en kleur, En glans en gloed en stralen. Wees blijde nu, gij treurend hart! Al heeft de Lente lang gemard, Ze is dubbel schoon verschenen: Geef God, de Heer, Nu dank en eer; Uw Winter óok vlood henen!…

haar woorden kenden enkel muziek in alle tonen en maten wist zij steeds de juiste snaren te raken waar spreken nog inhoudelijk overkomt door beperkingen van stem tong en mond zijn haar melodieën adembenemend wisselend in klank en kleur aansluitend bij de culturele fine fleur het is genietend delen niet een op een maar heel subtiel…

van een tragedie zijn zij enige stille getuigen Elke dag getreiterd worden..en dat jarenlang liet haar van haar weg naar school afbuigen Bloemen voor dit arm meisje dat zij pestten totdat de dood haar de enige uitweg scheen Bloemen voor dit meisjes’ stoffelijke resten herfstbloemen op de rails, daar ging ze heen Vele fleurige bloemen voor Fleur…

Het is eind maart, er ligt nog ijs en sneeuw, Een straffe oostenwind blijft krachtig jagen, Van deze kou raak ik terneergeslagen, Het lijkt de kilste maartmaand van de eeuw. Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

De wereld lijkt wel zwart wit Bestolen van al zijn mooie kleuren Zelfs de prachtigste melodieën Weten mij niet op te fleuren Het drijfzand trekt me dieper Zonlicht is plots verdwenen De duisternis treedt langzaam in En ik…..ik kan alleen nog wenen Ogen zo groen helder van kleur Kijken zo vaak in het verleden Denkend aan jou mijn allerliefste…

Daar in de heldere lucht zie ik een regenboog Maar niet zomaar een regenboog Het is een brug van mij naar jou Het is een brug van alle kleuren Die het leven op doet fleuren Daar onder die regenboog ligt een pot vol goud Als ik hem volg dan kom ik bij jou Daar aan aan het einde van de regenboog, daar vind ik jou Jij bent mijn goud Met…

weer zo'n dag waarop de uren zich van schemering naar avond slepen en in het duister een vaag silhouet hij misantroop van de nacht bandeloze tijden perverse fantasieën vinden soelaas op het nog blanke blad het glas hoogbenig in handbereik Tot aan de dageraad waarin ze weer ontluiken als les fleurs du mal schoonheid vanuit het…

ik haal je zerk niet om jij rust in vrede maar spookt nog steeds in mijn gebeden woont in de stilte van mijn lijf woorden zijn er nooit gesproken tijdens jouw verblijf ik wilde graag de kleur en fine fleur van leven die jij aan anderen wel wist mee te geven zelfs in je afscheid is die afstand er gebleven maar in het beven…

Bloei het leven maar Laat de knop maar ontspruiten Geef je vriendelijke gebaar De wereld voor jou mag ontsluiten Laat je liefde maar twinkelen Straks spelen en met andere kinderen hinkelen Lach maar kleine schavuit Wees maar die heerlijke spruit Fleur met vrolijkheid maar op Ook al zit je leventje nog in de knop Beleef je de jaren als…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

Je huid fluweelt als abrikozen door druppels parelend gestreeld terwijl je ogen argelozen ik zie je met een frêle gebaar de regen van je wangen vegen waar koude vlagen rozig fleuren mijn adem stokt terwijl ik staar naar het blozen van de rozen die zich gelijk je lippen kleuren ik glimlach als ik je passeer omdat jouw zon me raken kon…

Terwijl de lente het terrein verovert om haar lichtzinnige bestaan ten toon te spreiden rijst een vermoeden van vergankelijkheid hoe veelbelovend mijn perzikboom ook bloeit (Soupçon Tandis-que le printemps gagne le territoire pour afficher son existance léger s'éleve un soupçon de fragilité de mon pêcher en fleurs si prometteur pour…

onweersluchten je cumulust zo torenhoog laat zelfs de snelle zwaluw vluchten angst scheert langs de regenboog je dondert stemmig lage tonen bliksemt de problemen weg de lentebui zal niets verschonen en hagel hoort niet wat ik zeg in het tikken op je vinger krijgt mijn zon de goede kleur je bent nog maar een beginner zoekend naar de fine-fleur…