Alle inzendingen over fluister

Woorden buitelen door mijn hoofd Zinnen fluisteren er door heen Ik kijk, zie Het oorverdovende geweld van de stilte bedekt alles…

zoals mijn oma vroeger kon ik kan het niet in mijn aandacht voor het zoete duister weet ik zelfs niet of ik naar je luister de zon op laten komen in een wonderschoon gedicht de ironie van alle landen in een Koninklijk gesticht ik zie het niet gebeuren in mijn aandacht voor het zoete duister weet ik zelfs niet of ik voor jou fluister…

Ik wil graag fluisteren want leef niet zoals het hoort dat is nu maar voor even omdat nu wegen kruisen Ik wil graag fluisteren overdenkend welke zonden gevoelig en met pijn er in keuzes kunnen huizen Ik wil graag fluisteren want niets is wat het lijkt de regen overtreft de zon in een doolhof vol met buizen Ik wil graag fluisteren…

Hoe fluister ik stilte in lang vervlogen tijden, waar letters waarheid lazen in geschreven zinnen hoe fluister ik liefde in tedere gedachten waar opengevouwen handen mij niet meer kunnen bereiken hoe fluister ik dagen vooruit naar jouw armen, als nachten zwart en eenzaam zullen zijn hoe fluister ik een toekomst zonder schreeuw…

In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht te leven zonder jou is ook een beetje sterven In de stilte van de nacht fluister ik je naam heel zacht geen warme omhelzing meer nooit meer je lach In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht een laatste kus vaarwel mijn lief In de stilte van de nacht fluister ik je…

Als je eenzaam bent, vannacht fluister dan zachtjes door ‘t stil Je hoort mij dan wellicht zacht zeggen dat ik je weer terug wil Als je je eenzaam voelt o schat fluister dan zachtjes uit ’t raam Tegen ‘t stil en fluister dan dat je verdrietig bent plus eenzaam Als ‘t eenzaam voelt, mijn lief fluister dan stil tegen de wind Dat je spijt…

Het lijkt alsof de bomen fluisteren. Ik probeer mee te fluisteren. Het is in een taal die ik niet begrijp. Alleen de zielen, s’nachts bij maanlicht. In afwezigheid van hun geliefden. Fluisteren zij, over het leven, dat zij ooit hebben geleefd. © avriends - 2007…

Fluisterend roept de dood je Zijn zwarte sluiers omarmen je Hij tilt je zacht uit het licht "Ga mee"... Fluisterend roept de dood je Zijn zachte stem glijdt door je heen Hij tilt je in het schip van vrede "Ga mee"... Fluisterend roept de dood je Geduldig sluit hij je koude ogen Tilt je op in je doodsgewaad "Ga mee"...…

Ik vraag om antwoord , en fluister. Ik fluister jouw naam , Ook al heeft het geen zin, mijn gedachten blijven altijd bij jou staan. Tegen beter weten in.…

fluister ik steeds onzekerder jouw naam, Lisa, durf nog steeds niet even binnen te gaan...…

Kom eens bij me kom eens hier dicht bij me ik moet je wat vertellen Ik fluister het in je oor zachtjes... sssst... luister Ik hou van je! Ik kan het wel van de daken schreeuwen de wereld mag het rustig weten maar dit is ons moment en het is daarom dat ik fluister…

"O, als ik dood zal, dood zal zijn kom dan en fluister, fluister iets liefs, mijn bleke ogen zal ik opslaan en ik zal niet verwonderd zijn. En ik zal niet verwonderd zijn; in deze liefde zal de dood alleen een slapen, slapen gerust een wachten op u, een wachten zijn."…

we fluisteren omdat we willen dat onze stemmen teder in de nacht opgaan teder lieve woordjes gesproken we fluisteren laten de woorden in tedere kusjes voor het slapen opgaan…

waar zijn woorden fluisteren fluisteren woorden zijn gedachten in klanken klanken in gedachten waar klinkers klinken klinken klinkers waar gedachten leven leven gedachten in woorden-flitsen flitsen woorden in beelden beelden fluisteren zijn woorden gedachten in klanken waar klinkers klinken leven gedachten in woorden-flitsen…

waar vind ik de juiste woorden zonder jou te kunnen raken waar vind ik de juiste woorden zonder alles kapot te maken waar vind ik een kleine toegang ook al is die nog zo klein zeg me waar ik die kan vinden zonder verdriet en zonder pijn zou ik ze wel kunnen vinden want woorden doen soms verschrikkelijk zeer ik zal ze fluisteren…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

Krampachtig gefluister na onze woordenwisseling. Met een kromme vinger wijs ik je richting de deur. Wegwezen met zachte stem, heb genoeg van je gezeur. Wat sta je daar nou te huilen? Je hebt het er zelf naar gemaakt! Elke dag maar zitten luieren, wetend dat ik dat haat. Je blijft schokkend staan, met de deur op een kier. Met getraande…

Buiten fluisteren de bomen, Gaan mee met de wind, Langzaam zal ook de zon doorkomen, Die zich nog achter wolken bevindt... Maar de schaduwen zullen nooit verdwijnen, Ik zal er nooit voor kunnen vluchten, Samen zullen we wegkwijnen, En onze harten luchten...…

wij vergroenden stilletjes in bomen raken zelfs fluisteren kleurde opzichtig wat bast het warme contact was liefdevol zacht op de tast samen zijn groeide in openen voor elkaar waar onze woorden misten leerden wij taal op verkenning van vaten van wortels naar top wij het mobiele lopen en knielen een doorbraak in bos…

Het binnenoor doet me stil neigen Richting de grond onder de voet Die in m'n mond was blijven steken Zodat ik eventjes zou zwijgen Waarna ik weer wat lucht kon krijgen En fluisteren wat ik nog zeggen moet Met een lief woordje dat precies voldoet Aan wat we dagelijks bespreken In de verhalen die ooit dromen leken Over bestemming van de vijgen…

Ik heb een teddybeer gekocht en ik heb stiekem jouw naam gegeven. Nu kan ik je welterusten wensen voor het slapen gaan. Als ik dan daarna naar de hemel kijk door mijn raam dat openstaat, en zoveel herrie binnen laat, dan hoop ik dat jij in je bed terug fluistert. Zo zacht dat hij je niet horen kan.…

Nachtstille ruimte in de wind een fluistering waar ons kindje droomt…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

hoor mij als ik fluister over het pad naar het meer met roepende vlinders en broze libelles leg je oor te luister hoe zachte klanken waaien langs mijn tong en ranke lippen van het harpspel uit mijn ademende ziel het zijn witte engelen die ook uit mijn zuchten nog geurende roosjes knippen…

En mij met elk woord een stem geeft die fluistert zoals je mij laat fluisteren in elke schaduw die me vertelt wat ik verlies als ik jou liefde weer dapper maak.…

ik lag in het gras aan de voet van de boom te luisteren toen jij in tedere omarming zacht tegen haar fluisterde je vingers haar groeven in de bast volgden smaller naar hoog breder naar beneden waar zij het warm pulseren van leven voelden in de cryptische communicatie kon ik jouw taal nog verstaan maar voor antwoorden zou…

In een fluister als de wind Laat ik weten wat ik vind Met een reden Ook waarom Te luid Niet goed En meestal dom Mijn mening Niet alleen van mij Maakt mijn geest Van webben vrij Doe ermee Dat wat je vindt Mijn geest is los 'k Ben weer een kind Laat me…

Als jij mijn handen vastpakt In een woordloos gesprek Houd me dan stevig vast Lees me Voel me Houd van me Zoals ik van jou Fluistert de wind Haar woorden In zijn hart…

de blauwdruk van mijn leven reist nu al jaren mee als ik verstil en luister herken ik hem, ben congruent zo vaak toch dwaal ik af word boos op mens of ding dan ben ik ontrouw aan mijn ziel versta haar fluisteren niet steeds meer herken ik valkuilen leer lachen doorheen pijn…

Lief, kus mij, kus mij wang en mond..., maar wilt gij spreken, - fluister, fluister!…