Alle inzendingen over foto's OR herinneringen

De tandarts die een foto schiet van billen, Dus optimale aandacht aan je schenkt, Vindt niet dat zijn patiënte wordt gekrenkt: “U hebt met mij geen appeltje te schillen, Als bekkentrekker moet ik bekken checken, En daarom maak ik foto ’s van uw bekken.”…

Opgesloten in eenzaamheid, vervlogen herinneringen, vergeelde foto's. Een verdwaalde traan volgt de lijnen op haar gezicht. Met een zucht die haar hele leven beslaat kijkt ze in de stoffige kamer. Het klokje aan de wand vertelt haar grijnzend dat ze weer niet zijn gekomen.…

In diploma's, medailles en bekers worden hoogtepunten uit een leven met een memorabel gouden randje omvangen. Die zijden strik om die foto's uit de verleden tijd, die veel vertellen over de successen die behaald werden op grond van de gestelde doelen en gevoelde belangen.…

Vervlogen herinneringen bewaarde graven achter elke lach bevuilde tranen Ik heb er vele met je gedeeld maskers heb ik gedragen Ik heb hardop geweend ben te moe de dagen braken glazen jaren Foto's zijn genomen ontwortelde beelden mijn ogen gesloten Machteloos verstild mijn tranen zijn gebeiteld mijn vleugels versteend Ik…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

troost is ook herinnering de foto van voorheen de warme liefde van weleer die zo plots verdween troost is de herinnering van het prentje aan de wand jouw naam die ik ginder schreef in het toen nog warme zand...…

Goed nieuws! Nu Elon Musk zijn Marsavontuur heeft laten varen kunnen wij, voyagers van ruimteschip Aarde, collectief deelgenoot worden van een missie in onze eigen explorer. Toevend op Cloud nine rond middernacht maakte zich een euforisch gevoel van mij meester. Alle humanitaire rampen en klimaatellende verdwenen als bij toverslag in nevelen der…

Een foto laat zien wie zij was. En toch heeft iedereen zijn eigen herinnering aan haar.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Zuchtend luister ik naar 'n foto van vroeger, of naar het dorp....het is voorbij, de herinnering blijft!…

dieren zijn voor hen leuk speelgoed Geen rondjes draaiende werkpony's Aanstekelijk kinderplezier in avondlicht Groene plekken van vele kindertijden Het groene, lange gras van herinnering waar venijnige adders wegglippen…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

We zijn een keer op weg geweest mooie tijden zeg je dan en zo lang geleden en kijk eens naar de foto's die we niet hadden het zijn vage beelden van onze herinnering Afghanistan, India, Birma en wegen langs ravijnen wat we niet meer goed weten ja we weten het nog maar niet langer wat het precies was en wat het is is helemaal anders, maar…

Soms heb je foto's verscheurd, om zo de pijn in stukjes te verdelen. Ik wou dat ik dat nu kon doen, om zo mijn lasten te verlichten. Maar de inkt is nog nat, en de teksten ongelezen. Maar jij bent er wel, om mijn woorden aan te steken. En al die andere vrienden, om foto's te verscheuren.…

Als het goed is hebt u als trouw lezer van onze dagelijkse snelsonnetten vandaag dankzij Inge Boulonois kennis kunnen nemen van de avonturen van Dick Dagobert Benschop, niet te verwarren met die andere graaier, Dick DSB Scheringa. Toch handig, zo'n studie geschiedenis (las ik op wikipedia), je weet nooit waar het goed voor is... ____________…

vervagen foto's getuigen van dagen van geluk overgebleven haat maakt weer alles stuk ik loop nog steeds gebukt…

Ik vraag me af, waar die triljarden foto's blijven, die we onophoudelijk fotograferen. Waarom we van orde rommel maken. Hoe herinneringen verdampen, tijdens onze korte levenstijd. Ik troost me met de gedachte, dat we artistieke deeltjes zijn, die mysterieus verbonden blijven, met al wat sterft en leeft.…

Die vraag kwam van mijn zoon Er stond een stukje in de krant geschreven met foto. Dus ik zei hem (hij's al zeven): Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon Hij heeft niet zelf besloten held te worden In dit land roept men helden tot de orde…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

we keren terug naar de dingen die voorbij gingen het hart in lood geklonken de boeken met ezelsoren het hanenpoten-briefje van het kind we leggen zoveel terzijde foto's van een vergeten vakantie hoe onbeschrijflijk jong we waren het geboetseerde vaasje van het andere kind dingen die ons herinneren aan wie en hoe we waren wie we dachten…

Wat heb je gezien mijn goede vriend? Ik zag een man dobbelend voor z'n geluk en ik zag dat hij verloor ik zag een duivel met een valse glimlach van oor tot oor ik zag de onthoofding van drie onschuldige mannen ik zag een leger kindsoldaten met huilende handen. Wat heb je gezien mijn lieve vriendin? Ik zag zes witte paarden en een…

de foto’ s plakken hun landschappen op elkaar ik moet voorzichtig zijn om geen dijk stuk te trekken jouw dijbeen naast een populier is al wat gelig jammer van die bokkenorchissen…

Ze liepen hand in hand toen ik hun foto nam ontroerd en onbegrepen. Ze waren verder dan ik was. Ze hebben elkaar losgelaten. Verdrietig en begrepen hun liefde uitgepraat. Herinneringen opgeslagen zijn ze verder dan ik was.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Geen woorden kunnen zeggen wat ik bedoel Jij bent mijn koningin Jij bent de zon van mijn gezin Geen woorden kunnen zeggen wat ik voel Geen foto's kunnen laten zien wat ik bedoel Jij bent het allermooiste plaatje Jij bent mijn bovenbeste maatje Geen foto's kunnen laten zien wat ik voel Al kon ik het alleen maar zeggen Hoefde ik het niet…

streng en somberdonker zo ben je op blijde foto's de wereld rondom je lacht jij blijft somber en stil oude beelden liegen niet ze vertellen mij over de treurende moeder stil innig verdriet huilen zonder tranen leven met pijn gebaard is geknakt en schamele letters op een wit kruis herinneren aan hem die je onder je hart droeg nooit…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

als ik een foto maak leg ik het heden vast zonder te bezitten neem ik een voorwerp mee zonder aan te raken herinner ik een gezicht ogen, een mond zonder kus vermom ik afscheid als eeuwigheid…

wij bladerden samen wezen met vingers waar we waren gebleven dachten ons leven te delen maar bleven helaas in de sfeer van foto’s steken natuurlijk zuchtten zinnen de sfeer van steeds groter wordende kinderen maar juist roddels en geheime momenten waren de krenten in de pap van toen zoals de eerste zoen na een verliefdheid van…

heb de boeken opgeslagen gezichten bekeken en bij vlagen wist ik een naam daarna begon ik de ogen te lezen en hun gelaatslijnen contour te geven hoorde in het prononceren van lippen de volheid van tonen tot aan het zacht slissen zij openden hun hart in partieel onverwachte momenten zonder maskering van anders denken deze mensen maakten…