Alle inzendingen over geborgenheid

Bovendien ontvangen ze enige energie van de zon die met haar geborgen- en tederheid het breek- en kwetsbaar lichaam nog even aanraakt tegelijk reikt ze haar hand tot zij neerkomen op stukje aarde van waaruit een nieuwe lente zal ontspruiten.…

trouw zijn monddood ook vleugellam dus in een kooi geduwd De mens hautain met grootheidswaanzin mag stormen veroorzaken nimmer geluwd Al wat zo oprecht en rein is, echtgenoot, kinderen, ware vrienden Vormen dat unieke kunstwerk ; mijn immens stuk goud dat niemand kan vinden Een goed verzorgde straatkat haar vacht kan schitteren en stralen Geborgenheid…

Langzaam gaan mijn ogen open En zie een lichtje daar op het pad De handen uitgestoken Stemmen overal om me heen Ik pak de handen en voel me geborgen De stemmen stellen mijn gerust Van ver weg ben ik gekomen Toch lieten jullie me niet alleen De kracht die me is aangeboden Helpt me nu, door de duisternis heen Ik heb jullie nodig, ik was…

boven geborgen op zolder staat glimmend te wachten opa`s oude mono radio de lampen werken maar missen energie vergeelde toetsen wachten geduldig op contact en ik wacht terwijl haar beeld zo helder staat naast hem binnen handbereik zacht rustend op warm rood perzisch tapijt nostalgie gevoel nog één keer die tijd luisteren en laten de…

Daar ligt de jager, nog nauwelijks zichtbaar, verloren en geborgen in het huis van zijn jeugd. Bewegen zijn lippen zich? Fluisteren zij? De bergen aan de wanden bewaren hun stilte. Het zwijgen van de aarde is diep.…

II Hoe zoet gesloten, toegesloten en goed geborgen in donkernis buiten, waar lente komende is met regen onder de lucht de blote een man, die heeft zijn afgewende leven stil voor zich heen gevoerd, een povere maar een ontroerd tedere en hij in zijn ellende was tot de enige zin gekomen des levens: dat wij wezen zouden verscholen…

Nu is 't kindje in Zijn armen, het is veilig en geborgen! De Liefde God's zal 'm verwarmen, wachtend op dé Nieuwe morgen!…

, als vogels zonder grenzen geen tak of dode twijg zal zich nog verborgen wensen zie de einder door gedachten heen de dag die ik in het hart laat drijven en in niets meer dat zich nog verloren waant voel de duif hoe ze broedt op het nest van een nieuwe morgen of laat ons schuilen in de grot met tegenlicht waar zelfs gisteren werd geborgen…

achter de woorden waarvan je hoopt dat het een man is met veel gevoel voor romantiek; een man die weet wat je voelt, wat je nodig hebt; jammer dat onze mailtjes alleen maar uit woorden bestaan en een onbedoelde realiteit zijn; ze zijn meer want achter de woorden schuilt eenzaamheid, verdriet, het verlangen naar warmte, genegenheid, liefde, geborgenheid…

soms draait er in mijn hoofd een film, dan zie ik me weer als een zondagskind huppelend, zonder zorgen dansend door de tuin van mijn vaderhuis waar ik toen veilig was geborgen mijn lange blonde haren wuivend in de wind.…

Eens loopt dit spoor dood waarbij iemand mij die echte, zoekende geborgenheid bood.…

alle onmogelijkheden, die uit zuivere aarde hun kop opsteken in de ervaringen die zijn verzameld, het aangezicht van de aanblik in herkenning van gelaat, een licht waarvan de beeltenis blijft gegrift en waarin geen detail ontbreekt staat los van de bagage opgebouwd in de losgelaten jaren, dan blijft het ongeschonden kind in beider hand geborgen…

Meer dan een halve eeuw bij elkaar en steeds inniger verbonden met grijs en kaal geworden haar in hun zwakte, ziekte en zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld d’ ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen…

paden elke stap laat nieuwe afdrukken achter ze zucht haar schaduwen verraden schoonheid en verval Ze weet het ze weet ook hoe ze straks weer bloeien mag Er is niets om te verbergen de frisse, vochtige dauw in haar ochtendgloren, zoals ik zag omarmt me met warm gemoed hoe ze dat toch doet elke herfst weer Het bos is stil ze geeft geborgenheid…

Hunkerende emoties opgeborgen in felle helblauwe wolkjes speels weggedreven naar verre horizonten Geborgenheid en tedere genegenheid, trouw en integer plots brutaal ontnomen gedoofd de hete lonten.…

Nieuw van nieuwigheid ”ordo vagorum” geborgen in de eenheid van het vuilnis. En allerlei bezoedelde ballpoints met in formaatdruk telefoonnummers zware metalen stemmen op antwoordapparaten voorafgegaan door dwaze muziekjes. De doorzochte oppervlakte is ergens de diepte van.…

Nog nooit heb ik zulke gevoelens gekoesterd Gevoelens van geborgenheid en veiligheid Sinds ik jou ken Het is misschien omdat je ouder bent En al wat meer van de wereld kent Het gevoel van warmte en genegenheid Een zalig gevoel dat mijn gedachten Steeds weer naar jou toe leidt Het zou zo niet mogen zijn Want uiteindelijk Eindigt dit alles…

Uw stem en glimlach mag mij overal bereiken Als zonneschijn en wind op de’ ongemoeide tocht O korte kussen met voor gisteren en morgen En voor- en achterland Gods grondloze eenzaamheid, Zoetste verlorenheid waarin wij zijn geborgen, Steeds uit onszelf gered en tot elkaar bereid.…

Geborgenheid en vrede, mensen, wat kunnen we nog beter wensen, en dat Gods zegen ons vervult en alle dagen ons omhult, opdat we veilig verder gaan een heel jaar lang, dat kan volstaan.…

Terwijl vele vrouwen vechten voor onafhankelijkheid Hip willen zijn, sterk en blaken van zelfvertrouwen Haak ik bewust af van deze trend Bewust wil ik mijn handen in de jouwe verstrengelen En mij laten dragen door jouw liefde Wil mij volledig binden aan jouw zijde In jouw schoot voel ik mij geborgen, wil je niet meer kwijt Die zachte stem,…

jouw warmte De golven die deinen In het ritme van rust We voelen ons goed Samen met de stilte Je bent lief en oprecht En wijst me de weg Ogen spreken wijsheid Jij helpt me loslaten Beseffen dat alles eindigt We huilen zoute tranen Lachen mooie momenten Jij geeft mij veiligheid Al is het maar voor even Een schuilplaats in je hart Waar geborgenheid…

Guirlande van groen en bloesem geen ander kan bekoren, 't geluk in mijn hart dat jij me gaf met pilasters geborgen. Mijn kloppend hart een dubbele wenskaart van het feest, dit kerstfeest genieten kan niet zonder oud familiegedicht.…

Je gedachten en de zorgen voel ik onbezwaard geborgen. Als waarheid leeft, bestaat ze met zekerheid op een onaangename manier ontwijkt het fundamenteel begrip.…

avondstilte nader, in rust die heerst aan alle kant deelt U de nacht met God de Vader, uw weg is eenzaam en alleen, de beker zult U moeten drinken, U gaat door duist're diepten heen, tot in de dood zult U verzinken, zelfs in het diepste van uw lijden, dwars door het oordeel en de pijn, wilt U van schuld en vloek bevrijden die in uw hart geborgen…

De stille hof is vele doden rijk, geborgen in de schoot van moeder aarde, hier rust het lichaam in de eigen waarde, oneindig ver en binnen handbereik, de bloesemvruchten door de zon gerijpt zijn hier geruisloos tot hun recht gekomen, het ritselt in de struiken en de bomen, geen vogel die de stilte hier begrijpt, de groene hof is hen een…

ik ontken je bestaan maar erken het effect wat je op mij hebt ik zwijg en doe mijn ogen dicht maar juist daar, waar wij beiden niet zijn is onze aanwezigheid het sterkst je bent wat ik ken een deel van mezelf een geborgen schat dat mij weet te kwellen vanwege mijn verlangen je te tasten maar onmogelijkheid…

Wij zwierven samen met elkaar, in elkaar op zoek naar warmte en geborgenheid, beste vriend, richting nieuwe vrinden om al van het leven te delen: verdriet en vreugde! Om daarna in stilte wanderend van hoop naar wanhoop, angst en moed, liefde en haat... twijfel en zekerheid.…

perceptie is mijn realiteit heerlijk zachtaardig wentel ik mij in een waardevolle wereld vol kwetsuur brand betoverende schoonheid in gedachten die men in eenklank vindt met natuur zet gebeden in warmte onder dromen neer gepassioneerd wordt smeekbede werkelijkheid straffeloosheid wilt het leven genieten oesters, zalm, de wereld proeft geborgen…

Ze slaakt geen zucht En noemt mij niet in haar Stil refrein Ook ik ben stil En staar haar naar Nader nu Stiller nu Geknecht worden En geknecht zijn Ze droomt van revolutie In haar geborgen zijn Van gras en geen helm Van boodschappen verborgen in het woud De schelde roert zich Het is niet stil in Antwerpen Soms lacht ze en is ze een uit…

nog altijd dicht naast elkaar en heel innig verbonden met grijs en dun geworden haar in hun broosheid, met veel zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld de ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen…