Alle inzendingen over geborgenheid

Het was een huis van liefde en genegenheid gedekt met de mantel der geborgenheid er was veel warmte en veel licht het had een ziel en geen aanzicht. Je kon er binnen zonder bellen ‘k had zoveel vrienden, niet te tellen en iedereen die kwam, die had geen haast want allen kregen zij er de beste plaats!…

gebruikt als het hemeldak zich sluit in een tijdloze melodie, een kameleon van geluid, zijn zwijgzame boreling waarin ik meer te biechten heb dan schrijven kan de geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd geborgen…

De bontverklede stoet is door de tijd versleten Want het zal nooit meer worden zoals het gist’ren was Er werd met gein gegooid en grof met geld gesmeten Het schuim staat te verdrogen in een gebroken glas De hupse harmonie heeft fluit en trom geborgen De stoere schutterij schuwt eenderoer en kruit De brave burgerij tobt weer met aardse zorgen…

Houden van jou is de geborgenheid voelen als ik bij je ben, houden van jou is de liefde beschrijven zonder pen. Houden van jou is mijn warmte aan je willen geven, samen genieten van de momenten die ons zijn gegeven. Houden van jou is alleen al naar je mogen kijken, mijn hartje met jouw warmte mogen verrijken.…

Wees met mij en laat die herfst buiten maar dood om tegen een wereld donker en groot zij aan zij bij het licht van handen geborgen te zijn. Hef me en maak me zonder gewicht. Troost me en maak me minder oud. Ontsteek en wees een baken van licht. Warm me, niet eerder had ik 't zo koud.…

zal kiezen tussen goed en kwaad dat instrument heeft het van God ontvangen als soms de keuze niet goed gaat maakt God het goed uit goddelijk verlangen kind van ons uit liefde geboren vanuit die liefde gaan we voor je zorgen we zijn in goede handen als we dan iets erven elke dag en elke morgen is het een zeker weten dat we in God zijn geborgen…

mijn gevallen hart het is van jou, een bladzijde liefdevol warm vullend het kleurenpalet van het leven mooie voorbeelden die vol roem de tekst aangeven machteloos bekent het onbekende, de letters een woord liefde als vraag niet duidelijk omschreven, kunstig vertellen, sinds jaren geleden, onvindbaar de roem van het dierbare mijn hoofd geborgen…

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn, een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten…

Schip geknakt, nog niet gebroken, oh, wat ging het net weer goed Ook al klonk er eerst nog weerwoord onder Lenie’s hoge hoed Als straks alles is geborgen gaan weer vragen naar Den Haag Ziet nou niemand eens naar Zeeland, ’t hoeft niet eens perse vandaag!…

In licht geborgen ontvouwt zich een subtiele kracht die zich uitschenkt in een zachte nevel over de aarde stromend over de kale landerijen, dorpen en steden Kleurt zij alles opnieuw in: van verzakte huisjes aan de bochtige dijk en de smalle wateren langs drachtige koeien in de wei tot de vierkante loodsen die zich optrekken aan de regenachtige…

Toeven in je warme armen is pure geborgenheid Leven in je groot hart is schoonheid. Integriteit siert je ontzettend; een man uit de duizend Verbaast het je dat ik niet zonder jou kan, toch evident. Woorden hoeven vaak niet, liefde heeft een eigen taal Fluisteren is wel erg schattig net als lichaamstaal.…

Kom bang kind, hier vind je warmte en geborgenheid. Hou vast mijn uitgestrekte hand en laat niet meer los. Zo overbrug je 1,5 meter. Kom dans met mij, hautnah… De zachtheid van je lichaam, de honger in mijn ziel. Je schoonheid is onaards, een engel is met wie ik dansen wil.…

De koetsier in Brugge sprak op een toon die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal.…

wat is dat toch met het Groninger Hoogeland die weidse polders of dat Zeeuwse platteland soms maakt iemand uit het Friese woud gelokt door een gewilde baan en door ambities overmand een kapitale fout hij denkt er goed aan te doen er voor het vinden van geluk maar heen te gaan maar wat ontbreekt er aan dat unheimisch voelend…

Daas van de reuring in de negorij Waar salarissen de dienst uitmaakten en tijdschemas En ook Jo in haar pastorie droeg er toe bij "Is er dan geen risico aan verbonden?" vroeg ze "Je verwedt je leven!" Of verraden voor het eskader Ontpopte de genese zich in de bossen om een moord? Aan zijn vader's fusilade refererend Zette hij die bij…

Geborgenheid? Aanhankelijkheid? Vertrouwen? De waarheid? Het gaat veel te snel. Een stiekem gestolen zoen, Zal het daarbij blijven? Zal het overdrijven? Wat zal het met ons doen? Ik weet al diep van binnen, de stap is niet te vermijden En ik spreek voor ons beiden Weten we waar we aan beginnen?…

na schooltijd rook ik het strijken van overhemden en thee die jij mij schonk ik smaakte de geborgenheid van warmte die ik dronk bij vuurhaard en gezelligheid je boog zo zwaar in het strijken van die stapel kleren je mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw…

Uw lijden mee Maar ons lijden valt in ’t niet De kruisweg U moest ondergaan Met de dood in het verschiet Wij wenen met Maria mee Haar zoon aan ’t kruis op Golgotha Haar tranen wekken de onze In deze smartelijke Cantica Wij danken God voor Zijn Zoon Hij voor onze zonden gestorven Opdat wij levend vrij mogen zijn En door Zijn dood geborgen…

Plots sprong ik naar het verleden, waar ik in een hoek van een vertrek, als een kind zo tevreden, voor mezelf een eigen plek bouwde, vol geborgenheid. Nu besef ik mij te meer, de onschuld van een kind, niet wetend dat telkens weer, ieder nieuw geval bemind, bezoedeld wordt in tijd.…

borsten, zachte huid, je kreunt zachtjes, voelt je betrapt, je probeert te zwijgen, maar passie maakt geluidenloos beminnen onmogelijk, je zucht, je huilt, je lacht, je kreunt, ik neem je en houd je dicht in mijn armen, ik voel je zachtjes schokken, ik wacht tot het moment dat je verdwijnt in een stille, zoete sluimer, díep en veilig geborgen…

O, zo in het bewustzijn van het innerlijke licht, helder als de scherpe ogen van een sneeuwuil in haar wijdse vlucht, indringend klapwiekend, geborgen in haar warme verendracht met intense schutkleuren, trots als de kusten van Israël, waar mooie mensen in mooie huizen wonen en mooie kunsten vertonen.…

Vroeger noemden ze me 'broeder' toen ik nog op zolder speelde - 'Wat eenzelvig', zei mijn moeder - en wij krassend samen spraken in de vroege kou geborgen maar dat is zo lang geleden... Ja hun broeder was ik, Jorge en niet anders mijn verleden. Van één vader zijn wij zonen.…

Zonnen als behang, onbeweeglijk boven werelden als medaillons waar de toekomst ligt geschoren, in het onkruid van de golven, draag het tij en ontij in gelijke maten met me mee, om de nek van de tijd geborgen, een doolhof van de aardse stee en in de boezemkamers van de hartslag in het ongezouten leven, gedolven uit het ritme van seizoenen en…

Ons geborgen toevluchtoord, vergaan in volle glorie hoe kon dit gebeuren Het einde van een statige oude dame, het einde van uw bijzondere historie…

Vooral in de angstigste momenten van mijn bestaan zijn jullie daar en weet ik me intens geborgen, nog van voor de moederschoot, veel ijler, waar ik me amper iets van herinner.…

schepen liggen in de haven onbeweegbaar aan zware ankers vormen eentonig geborgen in de misthoorn van de morgen zelfstandig getekende kranen helpen de wachttijd dragen huizen op de wal hebben de diepgang van roerloos verleden masten die in de ramen opsteken een havenstad waar het gerucht in een schelp wordt geblazen tritons onder bruggen…

Een vanzelfsprekendheid van de ego in een worsteling met zijn gedroomde tijd, die de ego in zijn slaap geborgen soms met een onzekere verrassing langs de vaak wat angstige afgronden van de weggestopte emoties leidt.…

bol de seizoenen slijpen vol, ik verzin een onvoltooide symfonie, een universele ouverture, een humaan bolwerk, een “pas de deux” in natura die maar langzaam wil rijpen mijn composities zijn van een ouder repertoire, vaak op hol geslagen door melancholie, ontsproten uit het labyrint van een herkenbare gravure wat geweest is, is geborgen…

Ze wisten er zelfs vele letters uit en verbleven daar als iets dat stil getuigt nu dat ik in mijn verleden zoek vind ik ze veilig geborgen in mijn boek. Tranen ik ken je bittere of zoete smaak bij een wel of wee gevoel die het hart verlaat dat ooit in jou verlossing vond en aan mijn jeugd weer klaarheid schonk.…

Alles wat bij ons is en wat je ziet en kent het leeft en juist zo is het in je ziel geprent maar hoe je het keren wil of hoe je het wendt ach, de dood wacht aan het einde van de rij wat mooi is, gaat als een bliksemschicht voorbij Heer, laat mij nog in dit leven zijn geborgen wanneer ik verlaten wordt vandaag of morgen als ik strijden moet…