2074 resultaten.
Knipoogje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 359 Barrages worden gebroken
maar nooit mijn hart en
na omhelzing ontdekken we
het woordje 'loslaten'
in het woordenboek.
We scheuren oude bladzijden,
voor altijd, weet ik nu.
Zoals ik weet dat een cognacje
voor het slapen gaan
ook wonderen kan doen.…
Eerloos mijn verzet
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 190 ik liet ze binnen
bood ze angsten aan
ze wilden niet beminnen
me nemen en dan gaan
onderliggend janken
eerloos mijn verzet
vaak om woorden bidden
als er weer niets werd gezegd
ik vergrendel slotenloos
mijn ramen zijn gebroken
het uitzicht splintert weg
in een leven zonder hopen
gebarsten is mijn kop
gedachten zijn mijn scherven
mijn…
Identiteiten op dreef
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Dat gebroken niet langer in eerlijkheid
gelooft, maar zich voortaan de leugen om bestwil
veroorlooft.…
de schreeuw van de vlinder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 86 een fladderende vlinder
vlucht schichtig in het avondrood
gevolgd door de... vliegende dood
ondervindt hij op zijn weg veel hinder
geen weerstand en geen kracht
de dood komt steeds dichterbij
zweeft vol van furie en razernij
op zoek in deze enge rode nacht
grijpt hij gulzig zonder… hinder
mijn hart gebroken, hij was verloren
het…
het lichaam is te koop
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 377 liet ze binnen
bood ze angsten aan
ze wilden niet beminnen
neuken en dan gaan
onderliggend janken
eerloos mijn verzet
vaak om stilte bidden als
er weer niets werd gezegd
ik vergrendel slotenloos
ramen zijn gebroken
uitzicht splintert weg
in een leven zonder hopen
gebarsten is mijn kop
gedachten zijn mijn scherven
het lichaam is…
mens zonder vragen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 330 zon als maan
het andere licht
verzachtte mijn pijn
zwart uit gebroken
verleden werd wit
helend in heden
daglicht was
mat in kristal van
zuivere waarheid
wantrouwen vrat
aan mijn zicht sloeg
een gat in mijn leven
leefde de dagen
slagen die vielen
gaten in groei
verkleumde tot hoopje
mens zonder vragen
kind nooit in bloei…
Zachtjes
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 98 Als al dat eens heel leek nu gebroken is
Voel met je hersenen, denk met je hart.
Doe alles wat je wilt, omdat het niet kan.
Als al dat eens normaal was raar is
Schilder dan met woorden, rijm met verf
Praat dan met schrift, schrijf gesproken
Maar doe het zachtjes, zodat iedereen je hoort.…
van veel verloren
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 290 ik heb gestreden
ik heb gevochten
ik heb woorden
uit hun omhulsel gehaald
en ze in de holte van de nacht verzameld
nooit heb ik er een vogel horen fluiten
wanneer de maan van mij wegging
laat en leeg
ik heb gebouwd
ik heb gebroken
de tocht naar morgen
in levende ogen en in het gevraag
naar wie we met zijn tweeën zijn
ik heb mezelf…
vergrendel zonder sloten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 457 Ik liet ze binnen
bood ze angsten aan
ze wilden niet beminnen
neuken en dan gaan
onderliggend janken
eerloos mijn verzet
vaak om stilte bidden als
er weer niets werd gezegd
ik vergrendel zonder sloten
mijn ramen zijn gebroken
het uitzicht splintert weg
in een leven zonder hopen
gebarsten is mijn kop
gedachten zijn mijn scherven…
Op de vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Repen langs de weg:
mijn dromen stegen zich stuk
bezweken aan hun overdruk
Lotgenoten hangen in het water
gerimpeld, op gebroken benen
mager van het wachten
te moe om verder te gaan
en niet sterk genoeg
om stil te staan
Ik huil alleen nog tranen
die niet komen
verlichten of verlossen
Fel zwenkt het licht
van de vuurtoren
maar het…
stierf met je de laatste pijn
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 3.133 gebroken takken
stervend blad
de helling die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen
houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw
ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten
ik zag het weten…
de witte verte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 kind de witte verte
kun je niet vangen
zij is een laatste
lange reis
ze woont in een
verstilde schemerzone
ver weg van het
onherbergzame heelal
zij is het nest waarin je landt
met gebroken vleugels
waar je eindelijk naar
jezelf durft te kijken
ze houdt van je zoals je bent
de witte verte kind
je mag naar haar verlangen…
De schaduwen van het leven
hartenkreet
2.0 met 20 stemmen 2.093 De schaduwen van het leven
namen mij gevangen
De schim van onzekerheid
boeide twijfels als ketens
De leegheid als reisgenoot
en het spoor bijster
Gebroken en geslagen
door de realiteit
MAAR
Jouw licht aan de horizon
gaf me kracht om te breken
Het was een gids om
het juiste pad te bewandelen
Nu loop ik je langs je mee
en…
In memoriam.
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 929 Mijn hart voorgoed gebroken,
ga ik nu heen.
Van ware liefde verstoken,
liefde die nooit verdween...…
Je Ziel Gekrast
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 624 je Moeder zit aan je bed
haar hart is gebroken
door wat jij deed
sprakeloos...
Zal het nu anders worden?
Tranen vallen, in stilte
lijden ondragelijk
hoe moet het nu?
Je wordt geliefd
en je begrijpt het niet...
je voelt het niet
zal het ooit beter gaan?…
Sluit de zwarte bladzijde
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 630 Aan aandacht geen tekort
maar toch eenzaam en alleen
dacht dat alles was ingestort
zat er gewoon even doorheen
In die donkere zwarte nacht
heb jij een kaarsje aangestoken
daaruit putte ik mijn kracht
en werd de zwarte lijn gebroken
Heel onverwachts voor ons beide
verschenen wij in elkaar´s leven
voorzichtig sluit ik de zwarte bladzijde…
Verloren gedachte
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 922 Verstrengeld in kille woorden,
Gebroken door het weten;
Om verlost te zijn van de pijn
Zal ik jou moeten vergeten……
Wegwerpmens
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 1.078 Ver achter mij
Ben jij gebleven
Een stilstaand beeld
In mijn geheugen
Een gebroken droom
In duizend stukjes
Een vriendschap
Niet toereikend
Zo lang gewacht
Op een glimp van jou
Een zachte aanraking
Vertrouwensvol
Maar jij bleef weg
Hoop en dromen
Verdronken langzaam
In tranen van stilte
En koos jij ervoor
Mij als wegwerpmens…
Een hart dat teder leeft...
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.554 Een hart dat teder leeft
en zich laat raken,
hoe moeilijk dit bestaan ook is,
een stroom van licht en duisternis,
en zelf gekwetst zijn
en gebroken.
Een hart dat mensen ziet,
zich laat beroeren,
hoe zwak de krachten ook maar zijn
en zelf niet dapper in de pijn,
maar ontoereikend,
ja ellendig.…
Als ik was
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 403 jij legde de schaduw
naast het smalle pad
terwijl de wereld was verlaten
al ver voor het komen van de nacht
aan de bosrand
met een handvol bladeren
trad een voorzichtige eik
nog nabij om zo oud
de gebroken herinneringen
in het sterven te verjagen
wil je niet in de zon gaan staan
vroeg jij
want de zon draagt niet jou
maar jij draagt…
sidi-bou-said
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 934 blauwwit kruipt de ochtend
in het geplaveide licht
over mijn gezicht
ik klim blauwogig
de witte heuvel op
langs een smeedwerk in azuur
smalle steegjes
lokken mij in 't nauw
van gebroken wit en hemelsblauw
langs de helling
neuriet bougainville veelkleurig
mild fluistert de wind
mimosa en jasmijn
koesteren heel gevoelig
een lichtschuw…
Geklopte hartslag
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 349 nimmer braken golven harder
dan in de branding van vandaag
klotsend als een wilde hartslag
tegen een onverzettelijke geraamte
bij elkaar gehouden door wilskracht
maar ze laten sporen na
onuitwisbaar fel getekend
in gebroken dromen
soms tijdelijk verblekend
door lichte waakzaamheid
geen gedachte zal zich verslapen
door vermoeidheid van…
Vergelijking met de dood
gedicht
2.0 met 17 stemmen 10.687 Met de dood is het als met een toerist die
het mooiste meest authentieke plekje niet vond
en aan de rotonde rondjes bleef draaien
omdat hij de plaatselijke taal niet verstond en
hoewel hij de weg in gebroken Engels kon vragen
aan een beleefde local die het nut voor commercie
wel inzag bleef de dood op een afstand rondjes
draaiend binnensmonds…
een leven verder
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 440 ringloze vingers krabben
de weggedroomde uren
van mijn mager gebeente
wanneer ik mezelf zie
langs dode bomen en
het vergezicht nog verder
dan het veld
dat doodstil ademhaalt
of later, de regen
hol door het lachen
van gebroken tijd
tot de avond komt
en zijn tocht voltooien moet
op mijn kromgebogen rug
voor een nacht vol stormen…
levenstaak
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 1.839 denk niet dat een gekko
met miljarden trilharen plakt
aan het glazen plafond
wat jij doet met gebroken nagels
ingescheurd tot op het bot
met hetzelfde effect
harpoenen van weerhaken voorzien
je noemt cactus dus
de naalden prikken in de huid
zou willen dat ik zonder je kan
de zon komt op, de maan gaat onder
in jouw naam, uit mijn vlees…
Mijmering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 463 Kapot - gebroken - stuk,
bewust, niet bewust.
Verdwenen in een ruk,
weggevlogen, vervlogen.
Wat is, is hier
Wat was, blijft daar.…
Een hand
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 520 De klokken zijn gebroken
en Quasimodo ligt verpletterd
weg - zoals een ieder
die geen liefde krijgt.
De aarde wankelt
als een dronken danser
door de piste van vermaak.
...haar ogen zijn de oasen
waar mijn hart in juicht
om een hand die mij beroert
een hand die mij bemint
ver van de bewuste wereld
verruil ons niet.…
Le paradis du coeur
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 557 nog erger
dan het sterven
is bij leven
verlatenheid erven
en chaos
je zuigt in een kolk
waar de ziel likt
aan een scherpe dolk
*dans le paradis du coeur*
het touw naar
de hemel lijkt gebroken
de opperherder is,
onaangekondigd,
ondergedoken
ik hoef niemand
te vertellen
hoe mensen
mensen pellen
*dans le paradis du coeur…
Spiegelschrift
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 328 Je hebt de grens te ver verlegd
om doelen te bereiken
en zo jezelf het woord ontzegd
achter gebroken dijken
op zeeën zonder horizon
raakt ambitie vlot op drift
in spiegelschrift op oud carbon
staat je eerste tekst gegrift:
"ïk ben veel kleiner dan de zon
en zal nooit feller schijnen
ik zie de hemel als balcon
voor jou en al de mijnen.…
Teloorgang van een jong talent
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 698 Voor J. 1967-1995
Jij was nog
in woelige schemering
waarin tijd versmolt met
wat ooit gebroken werd
Ontluikend als subtiel licht
in warme ogen
Op tere huid drogen
tranen zich als fijn stof
der herinnering
Als een vervlogen
zondagskind
in pijn verdronken
Zo een jong
fragiel
weerbarstig talent
Jij was nog
niet aan…