2214 resultaten.
Van Jou
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.315 In volkomen onvolmaaktheid
lag de schoonheid diep verscholen
vaak veel mooier nog dan woorden
in gevormd spiegelglas
waar ik mezelf in herkende
in een ogenblik van staren
als een toverboek waarin ik
mijn geheimen wou bewaren
maar dat jij voor mij geopend had
terwijl je er uit las
om mij er blad na blad te zeggen
met een knipoog - wie ik was…
Ontzet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 186 In de krochten van je ziel
Door leed en pijn verhard
Woelen onrustig je geheimen
Verduisteren je bloedend hart
Het harnas verroest door tranen
Sijpelt het verdriet door de muur
Je vesting zal snel vallen
En verteren door het vuur
Het vuur van je verlangen
Dat iemand je echt kent
Die je dan zal omarmen
Om wie je werkelijk bent…
onze vriendschap
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.175 onze vriendschap is sterk
we kunnen elkaars geheimen bewaren
je bent er voor me
we doen bijna alles samen
bij logeneren hadden we heel veel lol
onze vriendschap blijft voor altijd…
Woordpijn
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 315 ben woordeloos
wat eens zo krachtig was
is nu gebroken en broos
waar zijn de golven van gedichten
waarin een ieder zich wel duizend maal kon baden
het laat zich slechts raden
ik ben degene die in stilte lijd
ik smoor mijn woordpijn met mijn kussen
kon iemand de brandende pijn van mijn dichtershand maar blussen
ik ben de sleutel tot het geheim…
Het tikkeltje magie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 229 jij hebt
in je lach
de stille kracht
iets van verwachten
het tikkeltje magie
dat ondeugd heet
en leeft in
het mysterie vrouw
benaderbaar in warme nachten
je ogen raadselen
het ongewisse een blijvend
gissen naar het geheim van jou
pas als het donker ons
heeft toegedekt wordt het
laatste puzzelstukje neergelegd…
Echo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 326 Golvende geluiden
weerkaatsen jouw vorm
Geheime wolkenspiegel,
-nevelleven-
drijvend langs verre verten,
nog niet hier,
ben je echoënd licht.
Jouw lichaampje
spiegelt wolken,
weerkaatst licht,
beweegt volop in voedend water,
eerste teken van leven.
Klein kindje....…
Licht dat geen klaarte brengt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 138 Ineens weet ik dan ook: je hebt niet veel te willen,
het leven is een diep geheim dat je verplicht
en dat ook verder gaat als vuur en rook
en dat je nimmer zomaar uit kan leggen.…
Gewoon je geur
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 548 jij wilde nooit
een opa worden
ik ben nog niet maar
weet al wat ik missen zal
je knie
de zachte hand
van je als alles
drukker werd
gewoon je geur
de woorden die
je sprak in eigen
sprookjes die je gaf
de tussenons geheimen
als ik de grote mensen
niet begreep en er geen
aandacht voor me overbleef
ik ben nog niet
maar heb mijn…
Vanzelfsprekend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 De wind fluistert geheimen,
en spreekt vrijuit in alle talen.
De storm loeit en blaast,
waarheen de wind dat wil.
Adem beweegt ons mensen,
als bladeren aan de bomen.
Als wolken die zomaar komen,
en als gedachten verder gaan.
Mensen ademen.
Vragen waarom.
De wind fluistert.…
Dochters
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 250 Waar je alles mee kunt delen je vreugde, verdriet of een geheim.
Zulke dochters zijn een zegen waar je op vertrouwen kan.
Ze zijn een verrijking in mijn leven, hier ben ik van bewust als ik wordt gekust.
Zo gaan de jaren door en geniet ik elke dag van alle mooie dingen, die ik met hun delen mag.…
Liefdesgeheim
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 85 En nog steeds kreunt het geheim van de liefde
in de bitterzoete spelonken van mijn winnaarshart;
Een jongeling met weemoedige ogen
samen die momenten van opperste smart
en er was bliksem in de nacht
alsof de goden ons bezochten
in onze lustige ijver
de afgrond nabij
een afscheid zonder afscheidsbrieven
alleen het liefdesgeheim bleef bij…
Mijn tranen zijn golven
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 96 Mijn tranen zijn golven
Die mij hebben geholpen
De wereld aan te gaan
Keer op keer
Steeds weer
Zijn mijn tranen
Golven
Door met mijn handen ze te drogen
Mijn gevoelens
Te uitten
Om weer verder te gaan
Want mijn tranen bewaren geen geheimen
Het zijn doorzichtige golven
Die aan de oppervlakte naar beneden glijden
En ze mijn verdriet…
Aha-erlebnis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 voor de eerste keer
in die troosteloze klas
werd ik overspoeld
door een groot geluk
de letters werden woorden
ik zag wat er stond
ik kon echt lezen
een fundament werd gelegd
een diepe liefde
voor de ontsluiting
van boeken en verhalen
het geheim onthuld
plotseling inzicht
in die troosteloze klas
in mij scheen de zon…
FILM NOIR
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 707 Je keert je af, verveeld en ongenegen
daar je de inhoud en de afloop kent:
een saai verhaal, en ook geen happy end.…
Sociaal onderhoud
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.518 Is de vraag zonder inhoud
Er schuilt geen warmte
In het zogenaamde sociale onderhoud
Het moet een gemakkelijk antwoord zijn
Niet per se zijn wie je bent
Anders stoor je misschien het refrein
Dat men zo goed uit het hoofd kent
En zelfs als men kan inproviseren
Mag je niet omschrijven
Waar men zich niet mee kan identificeren
Want een leven…
Haags geurtje: Eau oh Den Haag
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 532 -
is chiquer dan die van Parijs of Rome
hij overtreft mijn allerstoutste dromen
de Residentie baadt weer in grandeur
ook nooit meer vrees ik heimwee of getreur
ik heb op reis een flesje meegenomen
en sproeide onzelfzuchtig met aromen
de inhoud bleek een lust voor mijn humeur
al spraken reisgenoten van terreur
...…
Minnaar
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.057 zacht kreunend,
op je zij, je oogleden trillen
want vol van zoete dromen
een zwartgrijze bromvlieg
zoemt langs de gordijnen,
onrustig zoekend naar de
mooiste en helderste plek
in het ochtendlicht
ik leun op mijn elleboog,
kijk op je neer en laat
mijn ogen dwalen langs
je lieve, naakte lijf
en ik moet me bedwingen
ik moet me heftig inhouden…
Afstand
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 955 Na al die jaren lief en leed
Als zij, als hij, als ik
Niet wetend, alles naar elkaar verweet
En buigzaam lijdt het hart eronder
Kleine stukjes, één voor één
Afgezwakt door haat en zonder
Liefdeloos zo hard als steen
De dagen duren, maanden vormen
De afstand groeit de inhoud voorbij
Verworven leugens, woorden stormen
Het houden van in tijd…
Mémoire
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 681 hoofd
is niet ovaal, haast
vierkant van nature
daarin die grote
bolle ogen
blauw geheten
in de volksmond
vervlakt grijs
als ik het zeggen mag
een neus
met geringe Joodse inslag
zorgt voor een
verweesd gebaar
de glazen hangen immers
onder het vlak mijner blikken
terwijl mijn lippen
dun de bovenste
de onderste dan
wat meer van inhoud…
Ingepakt
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.599 En als de inhoud je bevalt
vergeet dan niet
het even weg te leggen,
om dank je wel te zeggen
tegen Sint en Zwarte Piet.…
Taalstilering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 Zinnen, geef mij je woorden
terug, witte huid van perkament,
een lege windbuil op de rug,
om inzichtelijk te blijven als
de blindheid op papier, het
is me aangepraat misschien,
geblinddoekt naar het einde,
streven naar de juiste strofen
waarvan ik de inhoud nog niet zie.…
Schoonheid
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 212 Dank U voor alle schoonheid die
ons omringt, zelfs de haartjes
op de stengels van de papavers, ze
ontroeren ons en doen ons even
de adem inhouden. Het licht
schijnt doorheen de bloemblaadjes
op deze blanke morgen, nog niet
begonnen met heel het rood in vuur
te zetten, te doen stralen tot het
pijn doet aan de ogen.…
Indo-Europeaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 311 Het kleine dorp is als een zee van rust
Ik dobber vredig door de stille straten
In mijn geheugen vielen flinke gaten
Al lang ben ik op hun verhaal belust
Als van de kerk de zoete klank mij kust
Verminderen ze plots, alle hiaten
Ik duik de diepte in; jouw doen en laten
En word me van je inhouden bewust
Je had vast ook een njai in je verleden…
Schuilhut?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 19 Werd niet alles
reeds beschreven
uit het stof van
liefde, verwachtingen,
associaties, misschien
anders in klank, kiemt
dit woord in alle talen
gesproken en verbeeld
zaait angst en twijfel,
waardoor de inhoud
wordt misvormd,
blijft de essentie van
humaniteit gelijk, het
tooit de fraaiste
synergie van mensen,
waarvan de kleur…
de deur zal blijven kieren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 400 ze zijn te zwaar
de stenen die
ik dragen moet
ik gooi ze bij
de andere troep
die ik verzameld
heb een leven lang
een aantal splijt
weerbarstig laten
ze hun inhoud zien
doven in de koude
wereld van voorheen
ik zwaai, ze gaan en
niemand weet waarheen
de anderen sjouw
ik verder mee
de dagen door
langs vele jaren
soms zijn we…
Krassen op de huid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 62 dit kind is een boek, boordevol gebreken
waar je niet toekomt aan een nieuwe zin
wat vooruitgang betreft is er geen begin
er wordt zelden naar de inhoud gekeken
soms leg je het weg en stof het later af
want ook zijn overslag vraagt om contact
ook al heeft hij veel krassen en is beplakt
niet elk woord van hem is een zware straf
toch hoort…
Een andere hemel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 Zal ik het leed van gisteren verdrijven
Zal ik wat in me omgaat op gaan
schrijven
Zal ik wat ertoe doet laten
beklijven
Zal ik me inhouden, bescheiden blijven
Ik wil geen zout in open wonden wrijven
Noch wat in het verschiet ligt overdrijven
Ik kan geen leed van gisteren verdrijven
Wat met geen enkele pen is te beschrijven
Ik hoop dat…
Stiekeme passie..
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.635 Mailen en chatten,
sms'en en bellen..
Wanhopig gingen we elkaar,
steeds meer vertellen..
We raakten verslaafd,
aan een luisterend oor..
Dat het soms iets te ver ging,
hadden we beiden niet door..
De drang werd steeds groter,
om elkaar echt te zien..
Het feit genegeerd,
dat het fout was misschien..
De eerste ontmoeting,
ging verder…
queeste volbracht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 244 jaren
zijn mond en schoenen gapen
zijn kleding vervalt tot draden
door het lang en eenzaam gaan
niet eenmaal ziet hij om
zijn blik blijft naar de horizon
zijn schatten en zijn leven
kunnen geen terugblik velen
drie maal rond de aarde
wat eens kleren waren
met de schoenen haveloos
verpulverden alras tot stof
gekleed in vel en haar
de geheimen…
Enkele reis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 178 kilte treft me in het merg
in de stilte van de wind,
een sterven drijft mij voort,
de as verwaaid, me altijd vindt,
slechts in één richting spoort,
een laatste reis,de laatste stap
die ik alleen moet maken,voorbij
de kale bomen met de witte raven,
die de toekomst bewaken, wachters
van een nieuwe aarde, waarin de oude
wordt begraven en een geheim…