Alle inzendingen over gekromde

Haar schouders dragen eenzaamheid stap voor stap naar buiten handen zoeken in gestikte zakken ooit gevuld met haar hand in de mijne vinden gekromde vingers een tamme kastanje geraapt tijdens die laatste boswandeling goed tegen reuma zei je nog terwijl kleine deukjes in de schil haar glans juist versterkten een schuchtere lach…

De aarde recht zijn gekromde rug schokt de wereld in zijn strijd een zuil van water verdrinkt de tijd werpt de mensheid eeuwen terug en dat terwijl de rijzende zon verdrinkt verdringt de straling het verdriet vergaat de rouw om vrouw en kind in angst om de dood die niemand ziet de gevallen samoerai gehuld in zwijgzaamheid krabbelt…

Omdat je inhoudelijk Niet zo erg veel voorstelt, En je dat blijkbaar zelf Ook wel doorhebt, Vind je het nodig Dat anderen je toch Vooral moeten zien, En aangezien taal, Zeg maar, niet echt Je ding is, begin je Te pas maar vooral Te onpas opzichtig Te blazen als een In het nauw gedreven kat, Je rug nog net niet gekromd,…

maand na maand gekromde handen in het voorhuis van gewisse dood mijn oma koesterend een stille hoop dat leven straks iets anders bood het leed, de pijn van al die jaren sleepte zij steeds vaker mee met aan de deur te vaak die leugen pas jaren later ergens in die ene nacht herhaalde ze haar laatste wens gearmd vertrokken…

hoe spoken een netvlies bestormen beelden schetsen, onzichtbaar zo zichtbaar dichtbij grijze onverklaarbare tijden laten de mens lijden hoofdzaak is er niet meer bij voeten wankelen door de dagen handen die verlorenheid dragen de duim, de vingers gekromd een mond die wil spreken in een herhaling tot stilte verstomd gedachten van…

fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind Mijn privacy werd ondermijnd Uit medelij liet ik je binnen Je was als oude vrouw vermomd Je bleek een dief en niet gekromd…

tevoorschijn schiet klautert zij zonder klimtouw de hoogste berg op als de albatros te pletter vliegt en de kiekendief een kikker grijpt ligt zij lethargisch dagenlang in bed terwijl een leeuwerik de hemel bekleedt en de kievit boven de polder buitelt zingt zij op straat het hoogste lied terwijl de kraai zwarte rituelen krast en de sperwer met gekromde…

-Statig freule prijst de spijzen- graast het heerlijk zoet zo zoet vreest niet van de duister zijde aan wiens voet gij voeden zout zucht geslaakt aan wouden kant laat verend groen volgaarne door een wel gevormd beha gelijk haar ongerepte boezem strijken dwaalt dus danig deze rokken tot uw adem reiken kan zoekt er rug gekromde stokken…

In de zachte trekken van je gelaat tekent zich opnieuw de vreugde uit je kindertijd Als galopperende paarden laat je jouw gedachten de teugels vrij En wonderlijk hoe de boom zich gekromd heeft door het zuchten van de wind Alsof hij een buiging maakt naar het groetende zonlicht en de wassende maan Ook wanneer je handen generfd…

ik zag je gisteren bij de bibliotheek van Zottegem eerst je hoofd, blik naar beneden op een uitgestoken nek dan, sterk gekromd en stram, je rug die je enkel nog laat kijken naar waar je volgende stap landt.…

Hij ligt daar, in zijn houten pyama In zijn gekromde vingers een rozenkrans Zijn lippen strak op elkaar geknepen Bewegingloos, zo lijkt het althans... Hij is gegaan, zijn lichaam achterlatend voor ons, om hem nog even te zien Maar, als hij had geweten... Zou hij nu zeggen: huil niet, ik heb het licht gezien...…

De haren bewegen als gras in de wind nagels groeien uren natuurlijk door Vogels beginnen weer hun ochtendkoor dat geen gehoor in haar oren vindt De geliefde moet vergeefs wachten de stem gebroken, van smart verstomd koud zal het zijn in eenzame nachten Ogen open weerspiegelen de blauwe lucht Handen liggen ontspannen, licht gekromd…

het zakdoek grijpen voor verslikkers is niet overbodig overal staan venster op de uitkijk beeldschermen trekken wereldwijd de nacht in knettergekke monden kauwen alsmaar valken zijn binnen met hun zware haaksnavel en gekromde, sterke klauwen klimmen ze uit het beeld op het voetpad zijn ze virtuoos in hun moedertaal roepen…

Een kind met een gekromde moeder lopen in stof gevangen uit mijn horizon. De beelden zwellen aan en in mijn hoofd ontwikkelt zich een zandstorm die met vlagen mij van elk oordeel en gepeins berooft. In deze halfdroom, zonder iets te vragen, is mij een nieuw en ander mens beloofd die aan de einder op zal komen dagen.…

Het schip van de geest werd opgetrokken uit de expansie achter glas, kleinschalige gedachten opgetuigd en gestrand, ontvouwt zich uit en in mij in de angst voor het onbegrensde wat ginds betekent ook voor hier en waar geen maat op staat, beperkt de ruimte in tot eigen schaal los van het allesomvattende uitspansel, als de gekromde uitspatting…

de toekomst schampert naar het verleden lacht om dood gijzelt m'n blik het huis verhaalt oud gekromde levens kamers ontvluchten een verbeten geur herinneringen spreiden schrijven volle muren krijten angst door onzichtbare kreten de vloer is doordrenkt muren zijn vochtig woede buit driftig de bloedende pijn tranen vreten demonen…

vriend en vijand zie hier het oor gekromd aan een pot vol koffie vloeibare verzoening om samen mens te zijn met vogels gekooid om te zingen over tapijten vol geschiedenis twee voor de prijs van één ware wereld, erg ver weg, met het raam altijd open de geur wil je tegemoet hier ligt het welkom altijd op de loer voor offers te slachten…

De gekromde vingers van zijn hand die zwart – wit wijzen, nooit vragen het lichaam dat wegbuigt de keurig gepoetste bruine schoenen alleen zijn pak is grijs. Hij is niet groot, de oude man maar de stem is scherp, als de vouwen in zijn broek snijdende woorden gaan levenslang mee maar hij slaapt goed, en hij eet goed.…

maskers breng ik mee vreemde kleren lange veren ook en alle kleuren van de regenboog parasols een enkele paraplu misschien regen je weet maar nooit en de maskerade kruipt kringt zich traag door alle kronkelstegen van de stad die nog aan deze morgen wennen moet naar de rivier brug hoog gekromd koudijzeren leuningen en verlangen…

nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij werd gehoond en bespot, men zat gekromd…

Dood en verderf in de metro van ons leven.Duivelse plannen te beramen en onschuldigen gewetenloos het leven namen De rails gekromd, verbogen. Een tunnel zonder zicht naar 't levenslicht. Wat zijn dat toch voor mensen die door hun geloof bezeten niet beter weten en moorden uit de naam van hun profeet die Allah heet.…

Over zee trok een orkaan golven beukten op het strand flarden voor de maan schuim mengde zich met zand terwijl ze langs de branding liep gekromd, met natte wilde haren alsof een verre stem haar riep plots stil om over zee te staren om beter te kunnen zien een hand boven haar ogen een schip in nood misschien minuten lang, onbewogen…

'k Zie in gedachten weer mijn vader gekromde vingers aan zijn hand waar hij zijn leven lang mee werkte voor ons gezin op het boerenland. Ik heb hem nooit horen klagen over de dagen, ook al waren ze lang ik mocht soms met hem meegaan maar het wijde landschap maakte me bang.…

klauwden trokken aan mijn haren was ik even onsterfelijk voor eeuwig jong Als een boog lag jij gespannen je lichaam trilde alle gêne was verbannen je geilheid nog lang niet gestild dus nam ik jou ruw vloekend, gemeen hard en boos jouw lust aanwakkerde zoals jij dat verkoos Jij die hevig kermde kronkelde omklemde mijn dij nadat wij ineen hevig gekromd…

De distels in haar hart geplant verdrinken in tranen die druipen langs ineengevlochten haarstrengen van een voorovergebogen hoofd Haar bibberige handen steunen gekromd een vergeten aangezicht waarin ogen zich bewegen naar een zonovergoten licht bestaan zoals een pas ontknopte doodsbloem verzinkend in een nieuw leven straalt zij nog…

De boom verbleekt en bloedt zijn bla'ren heft nog wanhopig op zijn kruin met zijn gekromde vingers schril geheven maar bliksem klieft hem toch tot puin.…

Opgetekend in het spel van ijlende ogen breekt de wereld haar pijlers af als loden lasten zich om wonden wikkelen als de ziekte zich nagelt aan het bed en gekromde ruggen zich buigen over de lengte van het vergankelijke gloeit koudvuur na waarin geen leven meer te smeden valt en verzoent zijn laatste adem zich met het oneindige De…

De hoge takken, dicht op elkaar gekromd, omvatten leegte, kil onbewogen, waarin verslagen geest neerslachtig bromt: "Wat mag dit oord in de toekomst pogen? Wellicht dat hier nooit meer iets tot stand komt, behalve het tijdloze oervermogen."…

Door dichte of ijle nevel omhuld, hoeveel het aardse streven ook opsomt, tijd en werk snellen, in elkaar gekromd, om voor God te staan, Die eindeloos duldt. Eens zal Hemels recht worden gesproken over heel de samengebrachte mensheid. Wordt men daarbij geheeld of gebroken? Ziet het tegemoet: berouwvol, toch verblijd!…

laatste bladeren te beroven Zwiepende takken Gaan wild door het lint Hun woest slaande bewegingen Als een ode aan de wind Dwarrelende bladeren moeten wijken Zwevend in hun vlucht Als snelle hoogvliegers Bestrijken zij de grauwe dichte lucht Geen levend wezen dat zich buiten waagt Alleen de enkeling door nood gedwongen Beweegt zich met gekromde…