136 resultaten.
LAIS CLXXXVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 34 Het schrijft wat het voelt, haar stilte is mond,
zijn tong is siddering in haar gekromd.
Het heeft de kroon met doornen afgedaan
en zwart zijn hoofd bloedt uit in haar bestaan.
’t Malen der motoren heeft het afgezet
het zweeft en glijdt en zal in haar vergaan:
haar git is zijn licht, zijn plicht is haar wet.…
het geluid van heimwee
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 348 nooit meer, m ’n lief
zal je nog gedichten in mijn ogen
lezen
woorden
en een nieuwe dag
een avond die nog eenmaal naar je toe
zou keren
op hol geslagen is de stilte
het ongeboren kind, midden op
de weg
gekromd, het schrijven
naar het licht
de aura die als een vlinder
door de kamer
speelde
wij hebben geschreven, m ’n…
Suites voor Annemieke XXIII
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 gekromde vingers
mijn duivelse sappho speelt
piano trots haar rug
in het koude bad
bij vertwijfelde nonnen
niet beter wetend
steeds weer onder stroom
staat het warme waterbed
de stekker eruit
in de floating tank
moet het deksel open staan
het geeft de nacht rust
de verjaardag -
vingertjes van de kleine
een duim van vader…
Geen geluid in het veld
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 307 hoor hoe stilte
na talloze nachten
van onbewaakte
woorden
als een buizerd
met strakke vleugels
blijft hangen
met weigerende tong
het wisselseizoen
bespiedt
roerloos boven
stukgewoelde grond
luister
naar de grote cirkels
die met gekromde klauwen
het fluisteren doden
dagblind
met de mond vol sterven
hoor
want ik weet…
winterdag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 127 een man lag roerloos
op de zandvlakte
zijn lijf bekleed met
met wier en mossen
piepschuim en
schelpen bedekten
de onbehaarde
weerloze kruin
de armen als lange
takken gespreid
de handen ontvouwt
als vingervormig blad
benen als twee
stammen vergroeid
verbonden
met elkaar
de gekromde tenen
in het zand gedrukt
wortels…
LAIS CCLXXI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 In het verdroogde oord van dit bestaan
horen mensen hun naam, en ze steken
een licht aan, jaren nog van hen vandaan:
gekromde stralen geven letter-bleke
schijn van wat nu handig wordt ontweken.
Die ster blijft staan, als eindelijk eens iets
echts in dit onwezenlijk verhaal. "Past
jouw hand niet in de handschoen van dat niets?".…
tintelingen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 364 daar zingt een hoge es
gekromd door jaren wind
boven op een bloemenlint
en langs de landweg
in een geur van peper
bloeit een lijsterbes
de witte dovenetel loert
pisnijdig naar het geel
van boter- en van paardenbloem
kijk hoe langs het ovenbuur
wit en lila de seringen
welriekend naar je ogen dingen
een liedje om te zingen
een ruiker…
Het betrekkelijke
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 301 wandelend over die weg
In een afgebakende visuele cirkel
Ziet men dat alle begin het einde is
En haalt het voorbije uitzicht u in
Met moeizame schreden koud en schraal
Komt de mens steeds dichter bij begin
Vertwijfeld is men heen en weer geslingerd
Ervaart zo de betrekkelijkheid van bestaan
Dan ziet men zichzelf vermoeid in de rug
Gekromd…
Kloosterstilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 113 Zwijgzame bomen, ontvoogd en onttakeld,
als gekromde denkers van Rodin.…
' t Komt allemaal goed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 253 Gekromde schouders
Op slot gedraaide rug
Stramme spieren
Die je beweeglijkheid
Gevangen houden in een
Traliewerk ontworpen
Door meneer Parkinson -
Wil je lachen,
Grimlachen misschien,
Dan houdt zijn masker
Je stevig in zijn greep -
Toch blijf je heilig
En tot aan je laatste
Eind geloven in de
Vrije gedachte, los
En niet…
het permanente verblijf van angst
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 241 muren spuwen 't vocht uit
dat zich schuilhield achter schilderijen
en honderdjarige spiegels
zij is zich bewust van het vreemde geluid
het kan niet voorkomen worden
dat weet ze, ze woont hier al zo lang
in deze kamer waar alles sterft
woorden die op haar gekromde rug
wachtlopen
verdrinken in schimmel en schilfers
met nagels bekrast…
Boek
gedicht
3.0 met 32 stemmen 12.265 Het bindwerk was versleten,
de rug van leesgenot gekromd,
de bladen vet van 't vette eten.
Het las daar als een dam,
hoe hoog de kachel ook stond,
het vatte nooit eens vlam.
-----------------------------------------
uit: 'Statig Landschap Achter Glas', 1982…
schemerzone van het bestaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 801 Je loop is vertraagd
Je rug gekromd
Je leven in het nu steeds meer vervaagd
Je bent niet meer die je was
Je ogen zijn als troebel glas
Langzaam verlies je de verbinding met de tijd
en verdwaal je in de schemerzone
van je bestaan
en drijf je steeds verder weg van jezelf en
van mij vandaan
Tranen vullen m'n ogen
Voor jou geen zonnestralen…
de incisie van oktober
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 202 ik weet nog hoe zij daar stond
met beton in haar handen
hoogzwanger
het snauwen van hem
was geen vergissing
zij staarde voorbij gebalde vuisten
’n gescheurde jurk, stevig
vastgebonden
aan de brokstukken van ’t onmenselijke
tussen modderpoelen en het gehavend huis
gekromd bouwde zij een muur, het gewicht
vol gesis onder geweld
van…
De heerlijke rust van het water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 een roeibootje met een oude man
met gekromde rug aan de riemen
rook kringelt uit zijn brandende pijp
vermengt zich met de witte nevel
tot een denkbaar geurend aroma
van tabak, transpiratie en damp
zomaar een oud plaatje
uit het dagboek van mijn moeder
een man in een bootje op het water
zo gewoon, zo van vroeger, zo’n
gezellig beeld uit…
Een krimpend heden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 ik zag haar bij
de weg omhoog
zoekend en toch
duizendmaal gegaan
later op de dag
daalde zij af
gekromd, schuifelend
in de ouderdom
waarin tijd vervloog
in een slijtend bestaan
kleren, kleurloos bejaard
schoenen, sloffen
ooit stof van aard
zo ging ze traag vooruit
en doorheen de jaren
verdampte achter rimpels
iedere vraag
zij…
Koningsstoet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 514 Alsof er iets te kiezen viel
genageld in de strijd
tussen parelmoer en ochtenddauw
fontanel of achilleshiel
vroeger of verleden tijd
licht gekromd en de bochten flauw
Tot mijn borsten in rijzende twijfel
kruipen de wonden naar mijn keel
ik sluit mijn ogen en ik schrijf wel
maar voel dat ik geen pijnen heel
Een karaf versplintert aan…
sterven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.580 na bijna een eeuw weer kind
aandoenlijk gekromd
tussen gesteven lakens
oude handen zoeken
wat is laatste adem
als dit lichaam ontspant
de wereld stilstaat
de kring verbroken wordt
maar als je buiten bent
gaat de wereld toch door
iedereen is zoals wij
geef het leven door
dat je kreeg van haar
lief mens in wit satijn
zo mooi was…
Hellegrond
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.505 jaren kropen vreemd
langs naakte takken
over diep zwart
stukgewoeld land
een maskerade van
donkere bladeren
bedekte mijn snikken
met honend gelach
te zwaar voor ogen
droeg een schuldeloze
de nacht op grauwe
gekromde schouders
grijpend grillig
striemde de gesel
ontloken vruchtig
in verduisterde oorden
eeuwig en eeuwig
veroordeel…
Schrijfhut
netgedicht
3.0 met 62 stemmen 602 Blokhut balkenrond
planken vol boeken steentjes schelpen
kunstzinnig gesmolten kaarsen
vergeelde oude foto`s
hun oorspronkelijke lijstjes
overleden oom de vagebond
oude groetkaarten sommige bolrond
gevallen meigewei
gekromde rookstoel
potloden stapels kringlooppapier
olielamp verlicht schrijfplezier
zwarte allesbrander
schrijfhut warm beschut…
Ogen en oren gesloten
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 160 Met mijn ogen gesloten ben ik op jou gericht
Het beste kan ik jou horen met mijn oren dicht
Met mijn handen op mijn oren hoor ik je stem pas goed
Lief je moest eens weten wat jouw stilte met me doet
Verdoofd en nog, ik voel je, onthoofd en nog, ik kroel je
Gekromd en nog, ik richt je, verstomd en nog, ik dicht je
Dwars door alle stormen…
Berkenbos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Gelijk gekromde reumatische vingers
Grijpen de verzilverde berkentakken naar de oostenwind
Niet om hem te doen hinderen op zijn lange reis
Maar om de verhalen vast te houden die hij langs hen heen blaast
Mythen die door volkeren zijn verteld
Zijn aan de gierende wind meegegeven
Om ze weg te voeren over onherbergzame vlaktes
En opspattende…
Geraakt
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 960 der muren
Is bang voor het verholen vuren
Van een trefzekere soldaat
Zij proeft de volte van het kwaad
Want in die zwaar bezochte uren
Groeide haar vriendschap voor de buren
Naar een ontluisterende haat
Wanneer de wapens zijn verstomd
En hoop weer tikt aan alle ruiten
Gaat zij nog elke nacht naar buiten
Haar oor gespitst haar ziel gekromd…
Genot
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 3.417 naar het glinsteren van je zilte zweet
Vlij ik mij naast je
Streel ik jouw ronde billen en vochtige spleet
Jouw hand zoekt onvermoede
Om te versmelten in rondingen,
Zo prikkel jij mijn uitgestoken roede
Mijn tong schrijdt over bekende paden
Zoekend naar geurige nectar liefdevol,
Het gekreun heeft haar bron verraden
Zo ik graaf in gekromd…
Ronde van Vlaanderen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.381 onder Zuidvlaamse wolken
met rauwe grauwe grijns
suizen ontieglijk vroeg
verbeten Flandriens
gekromd zoals de bomen
vernijdigt zich de strijd
over kasseien wegen
windop tegen de tijd
melkkoeien slaan op hol
door 't heuv'lend platteland
wanneer de waaier spint
en zich bergop verkrampt
lichtvoetig over muren
bemerkt de favoriet
hoe…
Herschepping
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 617 Na scheiding onzer wegen
kwam ik je vannacht
zoals dat met eenlingen gaat
genadeloos weer tegen
verzonken in stiltespagaat
op de Martelaarsgracht
Alleen ik
nam je handen waar
zwart gekromd in diepe vouwen
van de zakken in je winterjas
grijs behaarde berenklauwen
tussen je wijsvinger en duim
een zaag fijn strak omklemd
Vannacht op…
Bewondering
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 2.734 Als ik je lichaam zag,
zo gekromd van pijn,
dan zat ik stil te bidden,
Heer, laat het over zijn!…
Hoe dan ook
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 328 Met de gretigheid van jonge honden
beroer ik haar gekromde rug
terwijl ze soeverein en ongeschonden
dat mooie stuk van Beethoven speelt..…
Alles wat ademt ......
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 798 Zware gedachten
laten voeten lopen
anarchie in mijn hoofd
maakt alle rede zoek
op de vlucht voor gevoel
dender ik door, niets ontziend
probeer ik verstand te grijpen
gekromde handen laten
emoties achteloos los
daar waar ik struikel over
in drift geuite woorden
vind ik alleen gemis
een gapend gat in mijn hart
laat verward duisternis…
Dood van een junkie
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.847 gekromd gelegen mededogen
op de koude grond
het hoofd deemoedig neergebogen
met ogen niets ziend
in het rond
een zwarte lepel
open mond geen woorden
de ogen afgewend van afgebroken staren
en magere handen die nog futiel gebaren
de koude kruipt geniepig diep
verkrampt mijn ingewanden
zoals je daar nu ligt
ooit sliep
verkleumde…