voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.853):

Spoken in dementie

hoe spoken een netvlies bestormen
beelden schetsen, onzichtbaar
zo zichtbaar dichtbij

grijze onverklaarbare tijden
laten de mens lijden
hoofdzaak is er niet meer bij

voeten wankelen door de dagen
handen die verlorenheid dragen
de duim, de vingers gekromd

een mond die wil spreken
in een herhaling
tot stilte verstomd

gedachten van een vader
gedachten van een kind

hoe bloeiend
blakend was eens de akker
schreef er de zwaluw zomertijd

-

ik smeek in een vraag, een verlangen
maak het eenzame hart wakker
vol van kracht en dragelijkheid

Schrijver: Hilly Nicolay, 27 december 2010

voorjaarsvlinder

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: verdriet

1
2
3
4
5

2.4 met 8 stemmen

538

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Coby Poelman-Duisterwinkel, 15 jaar geleden

Om stil van te worden... zo mooi!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

wat heb je dit bijzonder mooi neergezet!

Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden

Hoe wankel en broos is het menselijk leven, heel tragisch en treffend beschreven.

jan haak, 15 jaar geleden

Mooi gedicht, Hilly

switi lobi, 15 jaar geleden

Hoofdzaak is er niet meer bij.. de leegte legt een grimas over een lief gezicht.

Marije Hendrikx, 15 jaar geleden

-hoe blakend was eens de akker schreef er de zwaluw zomertijd ...... Prachtig!

Geef je reactie op deze inzending: