Alle inzendingen over gekte van alle dag

daar staat zij dan wijd gespreid in t mulle zand armen trekken lichaam open laat zij haar fantomen razen alle gekte en het dazen en de storm jaagt over zee met ‘t snerpend krijsen mee waar haar mond op stukgelopen wat haar hart woest wilde slopen jaagt zij met de noordenwind zij is de vrouw - zij is het kind dat stormen tegenspreken…

Er waard een gekte door ons land Machtsgeil verblind in retoriek Tonen zij hun zieke politiek En zijn tot het laagste niveau aangeland. Uiteindelijk wil dit soort heren, Onmachtig door het compromis, gaan regeren.…

De dag na Kerst de derde Kerstdag, gekte is voorbij Volgegeten, knap gedronken cadeaus uitgepakt Wat je niet wilde, juist gekregen, wat je wenste ligt nog in de winkel. Voor de volgende Kerst dan maar. Winkels zijn gewoon weer open, schappen leeg op wat resten na, Van de overdadige Kerst.…

Al kan ik zelf die passie niet echt delen, - ‘k bekijk die rare gekte heel verbaasd, - ’t genot van met de ballen te gaan spelen de passie die doorheen de fluitjes blaast, toch blijft het steeds opnieuw de harten stelen, het voetbalvuur dat door die benen raast...…

De volgelingen van de Theepotsekte Zijn van hun Theepotmonument beroofd Edoch, er is nog hoop, Pot zij geloofd Die Pot was slechts een deeltje van de gekte Dus niet versaagd! De grote hamvraag nu is Waar toch in Theepot´s naam de Paraplu is…

Nu steekt die Russische gemenerik, Uit vrees voor die gevaarlijke insecten, En als bewijs voor de totale gekte, De bloemen uit ons landje in de fik. Zou er wel íemand zijn die hem gelooft? Dat beestje zit gewoon in Poetins hoofd!…

Zijn zij utopisch, vormen zij een sekte Eén zonder algemeen erkend belang Zijn zij voor 'condition humaine' bang, Natuurminnaars in politieke gekte? Ik vraag het hypothetisch-deductief... Hun streven lijkt meer ex- dan inclusief…

De Falun Gong is kennelijk een sekte En sekten zijn per definitie eng Daar ik ze altijd in verbinding breng Met onderdrukking, hysterie en gekte. Het valt dus in Van Aartsen zeer te prijzen Dat hij die lui daarop had willen wijzen.…

men kan gekte niet weerstaan het lot verbonden aan de waan dat men als dwaas niet zal misstaan tussen de dames en de heren die zich jaarlijks presenteren en ogenschijnlijk heel normaal verhaaltjes schrijven in een taal van louter gekke woorden…

De winter komt Je gaat het merken Het blad raakt stilaan weer de grond Kortere dagen om te werken Straks weer dampen uit mijn mond Kan er steeds minder goed tegen Bruin kleurt treurig heel het bos Jas tevoorschijn, volop regen Het maakt de gekte in me los Ieder jaar als bladeren sterven Regen geselt regenjas Mijn humeur weer gaat bederven…

‘t Is één keer per week voor ons wel goede vrijdag We zien elkaar dan en lopen met ons grijze haar gevieren om die dag te vieren Pratend met elkaar over ‘t kleinkind van haar of over dochter, zoon, of kouwe kant, over man of vriend, over de keuken en het restaurant over ‘t dorp en alle gekten, iets wat we nog niet wisten, nu ontdekten…

Zij zal niet in gekte verzinken. Zij streelt de muren van de Martinitoren. Haar anker tot de werkelijkheid.…

Ze sturen foto´s bij het leven Sms-en tot de blaren branden De nieuwste games zijn nu voor handen Wap en kleurenscherm zijn het streven Ik zal je eens wat vreemds vertellen Ik gebruik mijn telefoon om mee te bellen…

wij in een stijlloos vacuüm zijn beland de mens grijpt terug naar schoonheid uit verleden tijd omdat heden zonder inspiratie blijft ook muziek en schilderkunst borduren voort op vroegere patronen maar vernieuwing wil niet komen chaos schrijft in gedichtenland omdat ieder alles van poëzie denkt te weten zijn slechts spielerei en gekte…

Er spint iets in mijn hoofd IJl niet te bevatten is het daar Visueel waarnemen doe ik niets Verbaal dringt het bij mij binnen Fluisterend zeg het mij wat te doen Herhaaldelijk vloekend en dwingend Opschieten nu, dit is het juiste moment Waar wachten wij op, jij bent de sterkste Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens Mijn grauw gezicht…

Alles samengevat in dat ene moment afgevoerd in een spierwit hemd: chaotisch denkende gekte.…

geen zinnig mens kan vertellen hoezeer gedachten mij kwellen de losse eindjes, de wirwar van woorden die ik niet weet te regelen de wanorde in het doolhof van taal mijn zin is gebroken, onaf het verhaal hoe dieper ik duik hoe meer de angst me bekruipt dat geen zinnig mens kan vertellen waarom die gedachten mij kwellen…

“Ja, hoogheid, tien procent tikt lekker aan. Voor iets oranjes, da’s de actie, ja. Maar ’t spijt me zeer voor u en Maxima, dít item is helaas niet toegestaan. Hoezeer ik ook uw moeite kan waarderen, uw moeder kan ik écht niet accepteren”.…

De gekte houdt heel Schotland in de greep De Schotten zijn vreemdsoortige figuren Die rustig chocolade gaan frituren Dat noemen ze bij Mars gewoonweg ‘rape’ ‘Ze doen het wel, maar wij zijn er op tegen!’ (straks ook weer hier te horen na 12/9)…

voorbij de gekte kijk ik naar een kleine stal ik zie een kind en het verval van menselijke dromen treed naar buiten in de aangevreten vredigheid van een goede wens ach we zijn maar marionetten in de danse macabre van het welzijn van de mens…

Bewezen heeft dit monster, dit Gespenst, Dat genialiteit aan gekte grenst.…

Voor menigeen valt veel te vroeg het doek Door waanzin, tumor, dementie of gekte. Klop ik straks aan uw deur als collectant, Dan hoop ik dat u geeft met gulle hand.…

stilte kwettert in koren hoor je de lente ontluiken vogels gaan zich te buiten aan schitterende glijvluchten voor de ongeborene show die warm mantel zorgend het groen induikt carambolerend van tak naar tak de mooiste aria’s fluitend met vreemde capriolen besluitend de wereld in alle gekte op de kop van teen tot top energie ontladend…

Het hangt boven je hoofd als een zwaard, het gaat met een soort van gekte gepaard. We doen alsof er niets aan de hand is, alsof niemand bij zijn volle verstand is. Maar spoedig wordt er toe geslagen, vloeit het bloed door de straten. Er komt een einde aan alle dagen, en is de wereld woest en verlaten.…

Hoewel grote gevaren ons bedreigen Lust menigeen zijn stukje koe nog graag En zo gaat dan de gekte door de maag: Wiens vlees men eet diens ziekte zal men krijgen. Dus waren wij nog altijd kannibalen Dan kenden wij natuurlijk nog meer kwalen.…

Samen in de stilte van het weten kalenderjaren lang jij en ik zij snappen het niet de rode gloed,de beker een verloren druppel samengesmolten je kwam,je ging gouden tijden vele gezichten gekte naar waarheid geschreven van hier tot aan de maan en terug…

weg is ze en het is oorverdovend stil kan ik dit is dit wat ik wil zonder haar mijn liefde mijn ogen haar vermogen om lief te houden van het is weg voor even dan en daarom is het stil hier zo stil zonder jou…

ome Jan was ergens psychiater van hem werd ik niets wijzer zo bleef het duistere in stand later, toen ik eindelijk groot was leerde ik zelf wat geestelijk lijden is vreemde weerstand is verdwenen het zijn mensen zoals jij en ik die vermaald worden door pijn mensen zijn nu steeds meer depressief door gekte van de maatschappij…

De wind waait letters maakt gedachten vergankelijk doorblaast het zijn geeft zicht op zinnen De wind draait en stoot talloze woorden in het luchtledige geeft geschut aan 'n gesprek Met alle winden meewaaien maakt woorden onbenullig laat zijn niet gezegd worden zodat windstilte volgt Wanneer aanzwellende windvlagen konden spreken…

zoals in alle nachten wanneer ik naar jou verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die mij troosten kan of me in de armen sluit…