Alle inzendingen over gemoed

En ondanks haar zware gemoed beheerde zij het eiland goed; bespeurde ze lijden of nood dan was haar medeleven groot, bood ze hulp daar waar ze maar kon, wat haar de liefde des volks won. Armen werden niet vergeten, kregen van haar goed te eten. Als je een geliefde verloor dan bood ze een luisterend oor.…

Loutrend mij door reine gloed, Daar Ge in mij niets bozes vond; Mijn gedachten, mijn gemoed Overtreden niet mijn mond. Voor de daad der rovers, God! Had ik uwer lippen woord, Dat beschermde mild mijn lot: 't Leidde mij door 't leven voort.…

Voorwaar, 't schenkt balsem aan 't gemoed, Wanneer het wicht der smarte Zich lenigt in een tranenvloed, Die lucht geeft aan het harte; En edel is het dan gewis, Als dit om 's naasten rampen is.…

O Prins Kalender, waar waart gij met de blik uwer geest en waar rustte het boze oog van uw peilloos diep gemoed? O She Her Sade, welke menie voerde u hier ten tonele in de alchemie uwer euvele moed? Een en ander vraagt om klaarte in deze kwestie, vertoeft ge nog altijd met uw verfblik in de verte?…

over is het er niet meer We blijven samen ook dit keer Onvoorwaardelijke liefde bouw je op Je laat elkaar en soms in sop Maar dan kom je weer samen Wil dit dan ook samen beamen Vergeven en dan het vergeten Je best doen je er niet aan opvreten Weer uit liefde elkaar behandelen En weer met zijn twee gaan wandelen Alles is weer goed Gemoedelijk…

Haar edel en hoog gemoed toont zich in haar hele wezen, zodat ik Haar wel beminnen moet, liefdevol aanbidden en vrezen. Haar authenticiteit zal altijd weer alle schone schijn overstralen, want het is haar grootste eer om godinnelijk te pralen.…

kunnen krijgen, waar ze maar van zou dromen Het lijkt een wereld van verschil En als je ’t letterlijk bekijkt, is dat natuurlijk ook zo ’t Contrast maakt me droevig, maakt me bijkans stil ’t Overleven van weer een nacht, is voor hem ’t grootste cadeau Toch is er ’n verschil niet zo groot De vreugde die zo’n kabouter teweeg brengt Als het gemoedelijk…

De eerste, een knaap met blonde lokken En een vriendelijk gemoed, Is naar ’t verre land vertrokken, Hij is heen en heen voor goed. Op zijn beeltnis blijf ik staren En ik weef een lang gedicht: Door mijn dromen komt hij waren, Met een vreemd en bruin gezicht.…

. ----------------------------------------------- *moed = gemoed *haar = zijn *leid = leed *zich...verspreidt = zich op weg begeeft *zwenk = wenk, vluchtige blik *reuzen: misschien een verwijzing naar de oudtestamentische held Simson *verflouwt = verflauwt *zo haast = zodra *geweld = macht *kinds = als een kind *groots = trots *liên…

De schone traantjes deden meer dan een lachen doet: al in zijn hoogste lijden zij troostten zijn gemoed. Vrouw Venus met haar sterre, thans klaarder dan de maan, bespiedde die vrijage en zag ’t mirakel aan. En hebben tere traantjes*, zei zij, zo grote kracht, waarom en is het schreien niet in der goden macht?…

De schone traantjes deden, Meer dan een lachen doet: Al in zijn hoogste lijden, Zij troostten zijn gemoed. Al in zijn hoogste lijden, Hoogste lijden. Vrouw Venus met haar sterre, Thans klaarder als de maan Bespiedde die vrijage, En zag ‘t mirakel aan. Bespiedde die vrijage, Die vrijage.…

seizoen de hoeder en de danser de melkmeid met haar verse lief de schaarse maagd ontwerpt zich een kostuum gewaagder dan in eerder jaren berekent sluw haar kansen in een later carnaval prille meiskes in doorschijnend mauve onschuld vlokjes as koket in strooien haren scharen zich aaneen, een tere rei en zingen wiegend zacht een laatst verhit gemoed…

Die in mijn rusteloos gemoed Sinds de eerste kindsheid blaakte! Gij zijt die min, wier zaal'ge smart Mijn eerste zuchten riepen, Toen in 't nog pas ontluikend hart Der driften stormen sliepen. Gij zijt die zucht naar hoger lust Dan van een nietige aarde, Waardoor 'k mij-zelve ben bewust Van een verheev'ner waarde!…

Wiens gemoed en zal niet schromen Als ten oordeel zullen komen Beide kwaden ende vromen! 3. Allen die ooit zijn geboren En ontslapen, met haar oren De aartsengel zullen horen. 4. Zal de dood als dan niet beven Als de beenders weder leven Met haar oude huid omgeven? 5.…

Maar, 'k lees ook in hun schoon geheel, Die 't kilst gemoed zou overwinnen, Waarvoor geen boezem is bestand - De teerste neiging tot beminnen. Ach, zeg mij, Kloë, waar gij schuilt! - Of in wat vergelegen hoeken Der aarde moet mijn rustloos hart Haar schone Heerseresse zoeken?…

Hier liefjes bedrogen, Dáár liefjes begroet, 't Fortuin in de verte, 't Berouw in 't gemoed. Een tijd, die zich afdeelt In rust en appèl, De roffel der tamboers Ter klok of bevel - Ten jubel der zege - Tot mare der straf - Een krijgszang bij d'aanval - Een treurtoon bij 't graf.…

Wanneer de winter ons verlaat, En naar het noorden vlucht; Wanneer 't viooltje, in blauw gewaad, Naar 't lenteluchtje zucht; Wanneer de mei naar 't liedje hoort, Dat hem de kever bromt, De zwaluw weer uit warmer oord Naar 't wiegenestje komt; Dan roept een stem in mijn gemoed: ‘Wat suft gij in uw kluis?’…

Daar in een bange, heilge nacht Uw eerste levenskreet, O eerste wicht, zo blij verwacht, Mijn ziele siddren deed; Het oude, dat het leven, nog zo nieuw voor mijn gemoed. Vol frisse glans en schoon bedrog, Mij toeblonk rijk en zoet!…

ja, geen gloed Van ’t kreefgestarnt’ schroeit dáár de veerkracht van ’t gemoed. Stroomde eens van Memphis grond de kunst naar Hellas stranden; Wellicht hereist de Nijl des aardrijks offeranden. Dan kweekt het maangebergt’, wiens kruin door d’ether dringt, Een Humboldt, die het meet, een Halle , die liet zingt.…

En ik was er een knaap, wel de stad eens ontvlucht, maar wiens jeugdig gemoed nog die boze niet wondde. Zeg! herdenkt ge die nacht nog, dien zomerse nacht? O mij droomt hij zo vaak in 't verweekte gedacht met zijn zalige zoelte en zijn wonderlijk gloren. 'k Heb het ware geluk, o, zo dwaas!…

Heil’ge Moeder, allerkuiste, Druk de wonden des Gekruiste Krachtelijk in mijn gemoed. Laat ik ook met u bezuren Uw gewonde Zoons kwetsuren, Die mij vrijkocht met zijn bloed. Dat ik ijvrig u geleie En 't gekruiste Lam beschreie Al de dagen die ik leef.…

Dan wordt, door gonzende ijdelheden, Mijn zielrust niet gestoord, Dan nadere ik, met snelle schreden, Het land dat nu mijn ziel bekoort; Tot ik, eens al ’t gevaar ontvaren, In ’t vol genot van ’t hoogste goed, Mijzelf al juichend zal verjaren, Met zelfvoldoening in ’t gemoed.…

ZING zegt de merel ik swing als ik zing ik doe elke ochtend en avond 'mijn ding' in vrijheid zwier ik door het strakblauwe zwerk en zie in de verte een specht aan het werk VECHT met zijn snavel van twijfel bevrijd timmert en hamert de bast van een stam "'t bevrijdt m'n gemoed," zegt hij "merck toch hoe…

Diens raad was heel slecht Ze koos voor een specht Wat altijd verschrikkelijk zeer doet Op een Pimpelmees Een pimpelmees uit Moddergat Die grote drankproblemen had Ging vaak naar de kroeg En dronk daar al vroeg Zich binnen het uur ladderzat Op een Bloedhond Te Klazienaveen liep een bloedhond Het liefst in zijn blote gemoed…

een bedroefd gemoed En een hart zeer verwoed Van duizend naberouwen Van overdaad en lust, Met een ziel ongerust Heb ik in ’t lest behouwen. Hoe streng breekt mij dit op, Mijn kruifde, krulde kop Die brengt mijn voor de jaren, In mijn tijds lenten voort Op ’t zwart en ’t zwetig zwoord Veel grijze, grauwe haren.…

Winter en zomer de storm te braveren, Groots van gemoed en het harte vol kracht! Duizenden schoonheden blij te bewondren Diepten des hemels en diepten der zee! God aan te roepen en daden te dondren, Dat is ons leven, in wel en in wee! Kalm van geweten, de spieren vol vlammen.…

Wat droefheid heerst op uw gemoed, En rooft uw ziel haar kalm genoegen? - O Gij, die beter waardig zijt, Wat smart doet u de boezem zwoegen, Wat doet u wenen? - God! - gij lijdt. II.…

Waarheen hij zich wende, Niets geeft verpozing aan 't bruisend gemoed: Hij wil, hij zal in zijne armen u drukken, Die uit de bedwelming, uit de slaap Der zinsverdoving zijn ziel kwam rukken!…

gevonden door de fokker van jouw stam wat net nog maar begonnen jouw leven al voltooid dreigde uit het stamboek zo geschrapt afgewezen en verbannen mochten wij jou welkom heten als het maatje van jouw vrienden neefje sim eerst en deugniet ollie later van peuterjong tot opa-oud kwispelend veroverde jij vervolgens onze harten en het gemoed…

dat hij Vaders beeldtnis uitdrukk’, in de oprechtheid van ’t gemoed; in de gaaf der eedle Dichtkunst, op rechtaarde deugd geplant; in de zwelling van dat hart, aan de liefste gâ verpand! Ja, mijn broeder! Moog dat telgje, opgegroeid in ’s hemels gunst, uw gebied steeds meer verbreiden in het Godlijk Rijk der Kunst!…