Alle inzendingen over geniepig

zijn rechte lijnen ons bestaan abrupt beeindigd door een verrre lucht die ze beknot in verder gaan een horizon die rond de aarde spant en cirkeldraaiend met geen rechte lijnen samenvalt in schitterend bedrog geeft ons optiek in het geniep van een vaste voorstelling in zaken is recht toch eigenlijk de cirkel waar we nooit uit…

leeg in een een feest voor alle kouwen als de isolatie is geweest schijngevechten om de dure energie wie zit er op de tocht ook als een ander lager biedt dezelfde muur en nu al uitgewoond door zwarte dromen die als drones luidkeels hun homes verdedigen maar avonds zijn zij hem gepiept dan zie en hoor je alles in het geniep…

We spraken over zielsverwant voelden ons als één Zaten stilletjes hand in hand stilte om ons heen Ik was vrij, jij dacht van niet en hield jezelf voor Dat hij je grote liefde was en zette je leven door Ik denk aan jou, best vaak en diep en mis je elke dag En hoop heel stiekem in het geniep dat het ooit gebeuren mag…

De lente pronkt tuinen hebben vogels geteld telkens vlakbij hoor ik lente vogels fluiten uitgebreid zingend in het geniep met hun vogelstemmen maken zij vogelgeluiden onverstaanbaar schuilen ze in oorspronkelijke noot tijdens de traditionele compositie in driedelige ouverturevorm bedekt de wereld begrijpend het mooiste…

lijden lag licht te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

lijden lag languit te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

daar -boven aarde, en de ontij van haar uitgebluste dag de zon brak traag door ‘n stilgevallen rietkraag, uitzichtloos verloor ze broos haar glimlach in het water later, toen de wereld sliep staken alle wolken weer de draak met maanlicht en de sterrenvloed van lichtende gedachtes, vaak verweven met een droom mijn idioom in dit geniep…

Voor mijn vader Acht is meer dan Duizend, hield je Me regelmatig voor, Getalsmatig leek me Jouw bewering niet Erg juist - toch: naarmate Ik ouder word en De leeftijd van jou, toen, Nader heb ik leren Inzien dat jouw Bewering zo gek nog Niet is: let extra scherp Op wat de ander Uitspookt in 't Geniep - anticipeer daarop…

Ik vind het slecht, het is niet goed De kranten schrijven het verkeerd Woestijnen stromen van het bloed Onschuldig leven wordt onteerd Een eindeloze felle strijd Geniepig soms, om het gelijk Gedachten worden opgeleid De wil is sterk en invloedrijk Het is een vesting, dik ommuurd Beperkend voor een vrije zin Een dikke hals met onderkin…

Steeds weer duidt het feest naar hopeloze gasten, boekbinders van de ergste soort die met valkuilen analfabeten weet te scoren we zeggen ongehoord verschuilen ons achter vodden wrijven met vinger kurkresten uit het wijnglas om het vervolgens in het geniep af te likken ze schreeuwen dat de nacht hun eenzaam maakt, herschrijven telkens…

Heten ze Truus, Hannie of Miep die in het geniep Joodse kinderen hielpen te ontsnappen. Hun bekendheid kregen zij postuum, omdat wij nu pas snappen dat zij duidelijk maakten dat de daden van een gewoon mens in oorlogstijd groots kan zijn.…

je lentebloem groeit in verborgen luwte die de winter laat nog zijn nachten weer te schuwen omdat de koude maan er staat en vorst regeert in het geniep hij bevriest de knoppen die nooit iemand ziet maar ik heb je gevonden op het hoekje waar de vroege vogels fluiten zag de takjes die zij pakten om het komend lentenest te huizen…

we niezen in het geniep we kappen zonder te snappen we vermijden mooie tijden en zijn zo moe aan bevrijding toe ongeremd, niet afgewend ongestoord, niet ongehoord uitzinnig, krankzinnig gewoon!…

maar wensen ook bevestiging en graag van hun patroon natuurlijk is er vrijheid van keuze maar de pressie tot accepteren is niet zomaar af te leren blijft een uitvloeisel van macht die zich niet enkel door woorden en indrukwekkende gebaren gedragen zag er zijn manipulaties lichte malversaties waarbij een oogje dichtgeknepen is geniepige…

ik keek om me heen raakte steen en cement maar voelde op dat moment geen enkele vibratie zag wolken en zon in hun herfstig gaan de wereld vluchtig passeren alleen ik bleef daar staan tot een beweging mij riep in het verstoren van stilte door een paar ogen met de soepele gang van geniep een jagende kat bracht mij godzijdank terug…

waar hemel zijn gezichten lacht in pure liefde en paradijs word ik geraffineerd verleid door hel met zijn magie van brandend ijs ben in het geniep de poorten gepasseerd veel zondigen is zo geleerd geen carrousel van stille tranen en verdriet kettingen en cellen zijn er niet ook hier is overleven troef saters lachen enkel om de…

Geruisloos treed ik naderbij, als een bediende Jij kijkt mij aan, herkent, een zacht gepiep Ik zie ontluistering, en lijden, en al dit onverdiende Ik houd zacht je hand en vervloek wat ik denk in 't geniep Wat Kerk en Staat verboden heeft omdat Hij jou schiep Dan een beeld, een lach, een krachtige jonge vrouw Zij gaf mij het leven, uit haar…

gekromd gelegen mededogen op de koude grond het hoofd deemoedig neergebogen met ogen niets ziend in het rond een zwarte lepel open mond geen woorden de ogen afgewend van afgebroken staren en magere handen die nog futiel gebaren de koude kruipt geniepig diep verkrampt mijn ingewanden zoals je daar nu ligt ooit sliep verkleumde…

Het lijkt of van de zon niets valt te vrezen, haar stralen voelen aan als warm satijn, toch sluipen ongemerkt gebakken peren geniepig in je lijf, wat later pijn. Doch moet en zal de zon je huid toch aaien, neem dan een voorzorg, pak de parasol, want anders eist haar schijnsel snel zijn tol door hier en daar tumoren in te zaaien.…

wolken bevolkten vandaag een helder blauw in een middelgrote stad waarin de zon het moeilijk had in hun vormen stormden ze huizenhoog in een skyline die een weidse horizon verboog ik zag ze jagen hun druppels dragen in de grijze onderkant maar een koele wind hield alles in de hand totdat thermiek in het geniep een andere…

Zij hield van ijzig blauw Hij meer van geniepig rood Zij hield van mooie kleren aan Hij meer van uit en bloot Zij hield van katten Hij van de hond En als hij schreeuwde Hield zij haar mond Hij deed aan sport en hield van racen Hij wilde naar Hawaï Zij naar de Hudson Baai Had er veel over gelezen Hij wilde kinderen Zij liever niet…

'tje nu weer aangeeft, anoniem en in het geniep... MAILER DEMON…

Misschien de vrouwen nog meer nachtcrème in hun vouwen en de stiltes tussen hen al te danig draaglijk Men tost of men de cd van de specht of die van een kwakend beest opzet als men geniepig gaat vossen in de plastic bossen van Barvaux of daaromtrent.…

Je kijkt enkel naar mijn voeten en mijn schoenen Gluiperig en geniepig, om veel te verbloemen. Nooit voel ik me 'vrouw' Vernedering, afschuw, pijnlijk...waauw. Geborgenheid en ware liefde zijn mijn innige wens Ben jij een dier of een 'mens'? Eng als voorwerp te fungeren Zal ik dan nooit de waarheid leren?…

De stilte die komt slechts ten goede aan hen in 't geniep bouwen zij aan tijden die reeds lang niet meer bestaan.…

Jij bent net iets eerder Op de carpool dan je man Die daar in 't geniep Zijn lief op wil wachten - Dat jij als zijn echtgenote Daar nu staat valt hem rauw Op het dak, En terwijl zijn heimelijke Liefde uit voorzorg maar een Extra rondje gaat rijden Om onnodige heibel te vermijden Schreeuw jij luid en duidelijk Jullie huwelijk…

Ze zag een macho die ze zeer begeerde, zodat ze in 't geniep met hem verkeerde: genotvol werd ze zwanger in het park. Omdat d'r man zich aan d'r dikte stoorde, werd zij geïrriteerd. Ze pakte ras z'n dienstpistool, waarmee ze hem vermoordde.…

De ronde zee waar wij zwalken, die eindeloos wenkt en geeuwt, en ons doet van begeren balken, en ons verre vrouwe verweeûwt: wij ankren in de taveernen waar geniepig een rust ons smijt. Daar wachten ons rood de deernen. Daar raken wij 't leven kwijt.…

hun eigen gel gekleurd is hun vel naar functionele groepen zij ontsnapten uit het onbekende op zoek naar de vertrouwde sluiting van het eigen dna om in samen delen de potentiële mogelijkheden zo goed als mogelijk te benutten als geheel om de bouwplaat te kunnen lezen moesten er wel ogen en hersens leven de rest gebeurde int geniep…

geen schoner schip, dacht zij dan met mijn zelfgekozen woorden dus ruimde ze versleten trauma's op en overboord ging ook de schaamte relaties, kundig opgepoetst,verschoond de opgeklopte bedverhalen al oude schulden weggewreven taboes als oude koeien weggekiept jaloersigheid en nijd in het geniep ook naar de afvalbak verwezen ellende…