Netgedichten

netgedicht (nr. 51.782):

Magie van brandend ijs

waar hemel
zijn gezichten lacht
in pure liefde en paradijs

word ik geraffineerd
verleid door hel met
zijn magie van brandend ijs

ben in het geniep
de poorten gepasseerd
veel zondigen is zo geleerd

geen carrousel van
stille tranen en verdriet
kettingen en cellen zijn er niet

ook hier is overleven troef
saters lachen enkel om
de streken van de grootste boef

de smidse loeit
en werkt dag en nacht
om gerechtigheid te schonen

alleen de norm
en waarden zijn verkeerd
daar moet ik nog over dromen