Alle inzendingen over geruststelling

zie mooie dingen in de toekomst, grijp vast,en ga ervoor Niet aarzelen, geen twijfel, sta achter mijn besluit, zet door, hoofd omhoog, en loop zijn wereld uit Onhouden hoe vaak dat ik, de stap heb gezet, alles opzij, weten met verstand en gevoel, mijn beurt is ruim voorbij Mijn uiterste best gedaan, er alles voor gegeven, met die geruststelling…

Met de onzichtbare god kan ik niet praten maar met de ene die ik om me heen voel als bezoek van een goede vriend een heldere gedachte verwondering in de ogen van mijn kind snelle omhelzing van de palmboomschaduw een zucht, het licht en herrie van de stad geruststellende woorden van mijn geliefde en zijn stem waar niemand zal mij vinden…

hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet de weg naar de overzijde een geruststellende…

opgelaten krantenman en briefschrijver geruststellend en beschermend leveren in vochtige warme zomervlucht kind gluurt voortdurend de post open zusje komt zo via mama’s buik langs het geboortekaartje afgeleverd in het moederhuis de vakantie is nu zelf op reis naar het spelen met het zusje met leuke poppenkleren en het verlegen wiegen…

jij toont veelkleurigheid ik het onderscheid maar de vorm waarin geeft altijd strijd jij weet de wereld gemaakt in geruststellende beelden waarbij plaats en formaat balans in realiteit delen ik zie onaffe structuren wachtend op inhoud emoties en groei om ooit te komen tot bloei wij lopen geen pad het mijne is niet af wel is er het…

betoverd door zijn mooie stem en de eenzaamheid besluipt me stil terwijl ik de seconden vermenigvuldig, zonder hem toen de dagen nog roze waren zong ik mijn liedje voor een publiek van gedachten en hoop liefde laat zich niet vangen door woorden net als het verlangen dat van mijn stem af droop de uren tellen zich op, ik word ouder zonder geruststelling…

liever ’s nachts Noem hem geen laatbloeier sommige bloemen bloeien nu eenmaal beter ’s nachts Noem hem geen nachtdromer sommige dromers dromen nu eenmaal graag overdag Vloeiend glijdt de nacht over in de dagdroom elke kans is welkom om te ontvluchten aan de eenzaamheid Hij denkt dat hij droomt maar is weer op de vlucht en spreekt geruststellend…

Laat het lapis lazuli blauw van uw ogen richtsnoer zijn het collier om uw hals waarin u zetelt van god gezonden vorstelijkheid elke wens een bevel ogenblikkelijk gehoorzaamd in de geruststellende geur van uw haar de pepermunten smaak van uw lippen de jasmijn van uw avondkleed laat mij de tuinier zijn van uw tepelhof het onkruid wieden…

leven en dood in lichtjes bewegen kleurde tijd een warm onderscheid in diverse lagen door hun reacties op dagelijkse vragen nog is de souplesse groot maar vaste gewoonten en tradities hebben de plooien dieper gemaakt tot onoverbrugbare kloven waarvan alleen een liefhebbende hand de taal nog kan lezen en door oogcontact de geruststelling…

Jezelf geruststellen door anderen de mond te snoeren met uitspraken over het leven: je enige zekerheid Misschien is er meer, moeten we ons voorbereiden, onwetend waarop, behalve dan op dat nietszeggende doodgaan alsof dat ons doel is of de uitkomst van ons leven alsof de dieren en de planten die leven om te leven en anders niet zouden…

Schelpenpaadjes kronkelen achter de duinen, de branding groet met geruststellend geruis, verderop zingen vriendelijk de bomen, alles komt terug, ik ben weer thuis.…

Als je helemaal geen uitweg meer weet en in het donker de weg niet ziet verdrinkt in je zorgen, en schreeuwt van verdriet, dan wil ik je geruststellen en troosten, en in mijn armen wiegen totdat jouw schaduwen in de ochtend als vroege nevelslierten vervliegen en jij niet meer hoeft te vluchten in hoge nood, in de armen van de dood.…

De wind fluistert lief in mijn oren en wil mijn huilend hart geruststellen maar ik wil het simpelweg niet horen mijn gevoel blijft mijn verstand kwellen Alles van binnen is dood en kil donker en leeg zijn mijn gedachten het leven staat voor mij even stil niets kan nu mijn pijn verzachten Sla nog één keer jouw armen om me heen laat me nog…

ik heb ze gezien de mensen van hiernaast had niet eens in de gaten dat we gewoon konden praten was verbaasd over de uitstraling die zij hadden het warme directe contact dat ik in hun blikken zag er was niets zweverigs of vreemd buitenaards maar meer geruststellend gemoedelijk en zonder haast zij leefden in een geestelijk concept…

Door zijn kalme geruststellend gefluister, heeft het 'n aantrekkingskracht naar het licht.…

je talmde tussen de lange halmen haver die rondom het kapelleke stonden er was wat drempelvrees waar licht door duister naar binnen keek de deur kraakte al jaren hetzelfde lied het interieur wekte geen verbazing meer alleen de kaarsjes brandden niet gedoofd door onverwachte vlagen de zijramen schemerden vaag geruststellend…

er was iets aan de pijn dat er nooit echt mocht zijn het voelde niet eigen waar oorzaak gevolg een geruststellende logica was liep dit vreemde gevoel volledig uit de pas het stak en vrat in een zeurend herhalen en zo dat je ook in de slaap zijn prijs moest betalen rust en ontspanning gaven geen enkel soelaas met afleiding en drukte…

praten met je voel me goed en vraag hoe gaat het met je Goed en je kijkt me aan zeg, je weet altijd bij volle maan stroomt mijn bloed sneller dat moet ik je wel vertellen En wat misleidend glijden je ogen langs mijn lichaam en je tovert een sierlijk sieraad uit je zak hier, sorry het is niet ingepakt en krijg van jou een halve maan Geruststellend…

armen en benen de tijd van geen tijd luchten wisselen en wenen leven blijft verrassen je denkt ik heb het door maar alweer is het me een paar stappen voor onverwacht gul getracteerd in de wieg een nieuw wicht in je lijf een ernstige kwaal toekomst krijgt een nieuw gezicht tijd gaat niet meer vooruit het lange wachten op de dood het geruststellend…

Soms even gehoord, begrepen door iemand met een gebroken hart of in nabijheid van de dood, iemand die houvast zoekt tot stilstand is gebracht misschien zelfs zich vastklampt aan een woord in een poging het ontglippen te stoppen het voorbijgaan te verhinderen een geruststellende plek te vinden waar de herinnering kan wonen de pijn kan…

ik zag je verdwijnen in de gouden lijst van vrijdagmiddag verschijnen heb een spiegelbeeld gekocht je lacht de ander toe die met het kaartje speelt de prijs was geen geruststelling ik heb jou er niet mee verveeld antieker lijkt het beeld dat jaren ouder schijnt het valse licht speelt parten alsof het zonlicht zo verdwijnt onwennig…

Zolang jij van mij blijft houden zal het altijd zomer zijn in jouw liefdevolle armen lijkt zelfs regen zonneschijn zolang jij van mij blijft houden kan ik alle dingen aan jouw nabijheid en jouw warmte geven kleur aan mijn bestaan zolang jij van mij blijft houden ken ik weinig angst of pijn jouw geruststellende woorden maken grote zorgen…

smerige handen inpoldering, dijkbewaking beperkt weliswaar maar toch, stel je voor geheugen op sterk water een vertrouwd adres straatnaam in kleine letters gezichten die terugkeren als je je ogen sluit gras dat weer fris ruikt glooiend als het maaiveld transistorradio, nog net te doen krakend maar luisterbaar misschien ter geruststelling…

gevoelens voorzichtig hun ziel zo nam jij ook met vingers toeschouwers mee om samen te genieten van wat je etalages hen allemaal hadden te bieden jouw regie was gebaseerd op de tonen en woorden van jouw stem je zong belangrijke aria’s neuriede sfeer in het achtergrondgebeuren liet harten voelbaar kloppen naar een geruststellend…

je geen woord maar in de verte is het eerste wolkje opgedoken jij schetst een landschap waarin ik mij kan vinden met tal van bekende dingen zacht kabbelt je verhaal naar nieuwe oorden met tal van andere woorden bomen ritselen nieuwe ruis kleur en geur belanden in totaal verschillende handen hun vreemdheid schrikt mij af maar geruststellend…

Grote grutten, kleine grutten een geruststellende gedachte bij het boodschappen doen. Zoveel smaken, zoveel merken; het blauwe mandje vult zich met de keuze van een geveinsd fatsoen. Klanten kiezen, klanten keuren met een koninklijk gezag de middelen die ons leven voeden met de dag.…

afsluitsteen in de nauwe nis en gingen ieder bedrukt hun weegs met de afspraak om de volgende ochtend nog even samen te komen om ook zijn laatste dromen uitgeleide te doen groot was echter hun ontsteltenis toen zij de toegang nis naderden waar alleen de witte doeken met zijn tekeningen lagen toch voelden zij zijn aanwezigheid in geruststellende…

Wat wordt voor de toekomst wellicht soms echt voor dat wezen aan vrezen bespaard op aard, als geruststellend deel van een terminaal geheel. De ijzeren Hein is niet impotent hij heeft gerend. Hoe verwerk je de nachtzwarte randjes van leven waar onmacht omstanders ook geen raad meer geven.…

in knusheid warmen oude lijven oogjes in gebarentaal handen pakken bibberend een doekje vingers graaien naar een sjaal een ketting rinkelt langs een dunne pols roddels maken dagen vol de thee was heet de kransjes vers een lege stoel werd weggehaald nu dichter bij elkaar maar bang kou kroop op en in de kring verstoorde zij geruststelling…

hij hoorde de omroepster niet hij zag niets hij hoorde niets hij dacht maar één gedachte waar is mijn koffer waar zijn mijn spullen waar moet ik heen zonder mijn spullen dat dacht hij steeds weer steeds weer tot hij de bank zag die grote lange bank met zachte kussens dat is een overnachtingsmogelijkheid zei hij geruststellend…