Alle inzendingen over gevangene

Stil tel jij de dagen naar het licht schreeuwt donkere nachten duister dicht heelt spijt in verborgen zinnen ooit geschreven "verlangen" zwevend op weemoed van noordenwind werd onvoorwaardelijke liefde aanvaard gevangen zacht gevlochten draden horen de wederroep verstaan jou in mij bevrijd leeft ooit…

misleid door de razende wind die fluistert in mijn oor dat ik alles écht alles verkeerd doe dat duivels goed zijn en engeltjes slecht zijn ik geloof het niet… gevangen in de handen van de koude en razende wind die van alle richtingen vandaan komen… ingesloten in mijn gedachten lijken vuurrode ogen mij aan te kijken… alleen…

Zijn geweven huis van ragfijne draden glanzend veld van dauw lijkt in het niets te zweven Als een echt strateeg geduldig wachtend op de nietsvermoedende prooi verstrikt in zijn weefsel Waar de woeste trilling door benarde vrijheidsstrijd van wat zich daar gevangen zette zijn schuilplaats bereikt Schiet hij tevoorschijn en verslindt…

De schaduwen van het leven namen mij gevangen De schim van onzekerheid boeide twijfels als ketens De leegheid als reisgenoot en het spoor bijster Gebroken en geslagen door de realiteit MAAR Jouw licht aan de horizon gaf me kracht om te breken Het was een gids om het juiste pad te bewandelen Nu loop ik je langs je mee en…

Ze koketteert ze werpt haar netten gevangen in haar valse strikken boeit ze met hypnotische kracht. Ze controleert ze bindt haar touwen geslagen laat ze wonden likken zij heeft de absolute macht. Ze is een meesterlijke vrouw zwepend dwingt ze slaafse trouw haar naam is Lady Go Diva.…

in de lieftallige boog die jouw oog beschreef als een hoela hoep voelde jij je eindeloos goed in de cirkel van bewegend verlangen weet jouw gratie zich nooit gevangen wat uitdagend leek bleek een tot in de puntjes geregisseerd spel van kan ze het niet of lukt het haar wel waar souplesse overheerst zal jij toch eens de bocht…

Realiteit is kwetsbaar en woorden gevangen soms is horen niet meer dan goed luisteren als je maar niet hoort dat wat je horen wil want dat is kil.…

Verdriet omdat je weg gaat Je luistert niet naar mijn stem die overslaat De tranen vallen over mijn wangen Voel je je door mij dan zo gevangen? Liefste blijf bij mij, dat is wat ik vraag Je hoor me wel, maar je loopt met je hoofd omlaag Mijn vertwijfeling duurt voort Waarom wil je nu niet praten? Wanneer ben je mij zo gaan haten?…

ik weet dat jij niet zingen kan maar toch vertolk je het lied met een fantastische mimiek maakt dat tranen glinsterend stromen uit de diepste emoties van ons warme hart speelt in een schalkse lach met tonen die van deze heerlijke stilte zelden kunnen dromen je performance houdt de toeschouwer gevangen met het akoestisch spel…

Badend in het zachte nachtlicht voel ik de avondbries langs stromen ik zie alles met mijn ogen dicht langzaam drijf ik door mijn dromen Door de duisternis ben ik omgeven ik lig hier machteloos en zonder wil weg van de zorgen in het echte leven hier vind ik rust hier is het stil Niet gevangen in het besef van tijd voel ik me alleen…

Ik vang jouw lach in bloesembermen terwijl stilte grote sprongen maakt over bijna rimpelloos water verdrink ik gedachteloos doch rillend gevangen in een rail van wisselstroken ademloos vouw ik thuis open en zie de laatste rimpel verdwijnen uit het zicht naar daar waar morgen niet meer bestaat maar nu kleur geeft aan uren die…

Woorden die mijn gevoel beschrijven blijven gevangen in de pen ben niet in staat te zeggen wat ik wil stil en ver weg blijven ze vandaag traag worstel ik door de zinnen winnen zal ik deze strijd tijd verstrijkt minuten en uren duren langer dan verwacht gedacht de gedachtes te vatten op papier hier en nu het wil niet meer keer op keer lijk…

Nevelsterretje, hemelhoog vol van onrust en verlangen in het aardse web gevangen zoektocht langs de regenboog. Nevelsterretje, groot van hart ademzucht der goden hunkert naar wat is verboden hopeloos verwart. Nevelsterretje, zielsverwant kind van zon en maan 'k moet je laten gaan naar de overkant.…

Ik heb een mijnschacht in mijn keel ik val omlaag vanuit mijn kamer zit als een pad gevangen in een bel van steen het is hier stil zo stil dat ik mijn dromen hoor ritselen als dode blad'ren ik gil ik heb een mijnschacht in mijn keel een tong van scherp gesmeed metaal en lagen gitzwart erts voor jaren ik hak met korte felle slagen…

Gevangen in het web van de aarzelende tijd die alle echo's vangt en woorden bedekt als waren ze eenzame boodschappen en gebeden van schimmen die elke droom stelen. Zielloos vragen ze de dood om een moment dat ze kunnen bewaren als deze nacht weer elke hoop uitdooft.…

Mensen houden de tijd bij: gevangen in uren, maanden, jaren; nieuwe vrijheid is blijvend, zonder toekomstige gevaren. Hoe hoog is hoog, hoe diep is diep; levenslessen uit een levendige omgeving: wat is, maakt geen tijd oud.…

vast en dans met mij door de dagen van ons leven dan zie je mij ten voeten uit veel meer kan ik niet geven Laten we dansen over de smalle grenslijn tussen liefde en haat waarheid en pijn onbetwistbaar bewijs van ons samenzijn alles heeft zijn prijs dus ik volg en jij leidt onze glazen zijn nog vol dus wij drinken...op de vrijheid gevangen…

als watervrouw of als golfslaggodin schuim ik de kust af met schelpen als letters met roeiriemen trage eenvoud en al het water van de zee boetseer ik willende watertaal die danst als de golven op boten van luiheid die soms gevangen wordt als drijvende kurk in een vissersnet misschien zijn mijn woorden te licht voor zware geesten ik…

Zijn blik al op de oppervlakte gevangen. De snorkel van de snorkelaar al voor het spuug en zilte water, in het vet gezet. De televisie ratelt door; Ik ga naar bed.…

Dit gevecht is niet te winnen vanuit een strak verstarde blik in zichzelf gekeerd naar binnen gevangen door een bangerik soms moeten wij buiten spelen om alle angsten te verslaan en de wonden laten helen voor kansen op een nieuw bestaan door het kijken over bergen vallen schellen van de ogen wie ontsnapt aan eigen tergen hoeft zijn tranen…

angst en onzekerheid is datgene wat de ziel splijt ik kan de kleur van je ziel niet zien ben ook geen hoogmoedige psycholoog die denkt God te kunnen vervangen terwijl ik in je woorden bleef hangen en jij na een verhit betoog nog immer gevangen wat ik wil is dat het licht van God zal schijnen in je ziel…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

Ochtendlicht kietelt heel zacht ramen nog vers beslagen handen gaan lief op jacht zullen zichzelf overdragen Vanzelfsprekend warm onthaald door pure hartstocht gevangen het zwoele passielicht straalt zacht brandend van verlangen Zachtjes met een roos strelen glimlachend onder het dons tot in de hemel dit bed te delen is alleen weggelegd…

is er rust als ik in de spiegel kijk de schermen voor even zwarter zijn kan nu niet zappen van het grote gat waar ik vroeger veel contact mee had ik lach schaapachtig vingers zijn gevangen in een vrijheid die onwennig voelt praat tegen woorden die maar niet willen verschijnen op glas zonder lijnen dacht de wereld te kennen…

Wij zijn gevangen in de tijd De ruimte is aan ons gegeven En zodoende het beleven Van de hang naar eeuwigheid Door sterf’lijkheid die ligt besloten In ons ondermaanse lot Creëerde iedereen zijn god Om de kansen te vergroten In de eeuwigheid te komen Zodat dit leven waarde heeft Met een doel om naar te streven Maar eeuwigheid kent dat…

Zolang een last mee gedragen steeds was het verlangen eruit te ontsnappen zat gevangen tussen beelden van verleden. Wilde ruimte mezelf ontplooien leven in het heden door liefde omarmd aanvaarden dat verdriet ook hoort bij het bestaan.…

de messen zijn gewet een laatste gebed voor het werpen zij is geen doel maar haar aura moet schitteren in licht pijlsnel doorklieven zij flitsend de lucht in dodelijke vlucht roerloos staat zij tussen lemmeten gevangen laat langzaam de armen hangen onder daverend applaus sluit ook voor haar het rode gordijn dan knikt haar…

Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton gegoten gevoelens en gedachten horen...…

Een zwakke lach Valt van mijn wangen, Ik ben gevangen Met een slag. Alles verstomt, Alles wordt duister, 0 luister, luister: De wanhoop komt! De wanhoop sart Me en wil 't beslechten, Help gij mij vechten Mijn dapper hart! Steun gij mij weer, Keer het ten goede, Ik ben zo moede - Ik kan niet meer…

een ver Verleden wellicht Ooit mensen zijn Geweest, of in Ieder geval mensen Kunnen zijn geweest, Hun lichamen nog Herkenbaar, hun geest Allang afgedwaald Naar gebieden die Zij zelf niet meer Kunnen overzien - En ikzelf dan, Als ik in de spiegel Mijn eigen gezicht Waarneem zie ik dat Ik in alles op hen Lijk - samen gevangen…