Vang rail
Ik vang jouw lach
in bloesembermen
terwijl stilte
grote sprongen
maakt over bijna
rimpelloos water
verdrink ik
gedachteloos doch
rillend gevangen
in een rail van
wisselstroken
ademloos vouw ik
thuis open en zie
de laatste rimpel
verdwijnen uit het
zicht naar daar
waar morgen niet meer
bestaat maar nu kleur
geeft aan uren die
dubbel tellen
het is zomertijd toch ?
Geplaatst in de categorie: liefde