Alle inzendingen over gevangene

Haar gevoelige hand gevangen in een zonnestraal verbergt de gevoelige kilte als een warmtebron in IJsland. Deze stralende middag illustreert haar rijkdom op tafel met contouren van haar taille geprojecteerd door het Bourgogne glas.…

Het was een fijne dag samen uit, samen thuis zoals alle dagen zouden mogen zijn De tafel mooi gedekt elkaars blikken gevangen alles op zijn mooist gespannen en gerekt Na het douchen sta ik in de slaapkamer voor mijn kast zonder sexy kleren Niets om aan te doen om jou te verleiden op de schone lakens romantisch zoals vrouwen zich…

In zoveel woorden ooit gevangen, in beelden van verdriet, verlangen, in liefde en in mensenkracht, in dromen vol herinneringen, in duizend alledaagse dingen, in alles wat er werd volbracht; teveel om alles uit te zingen, maar levend, lievend zonder dwingen, gaat Gij met elk van ons op weg; Gij laat ons vrijheid, koestert dagen en laat ons…

wees zuinig op het heden het is je enige houvast de toekomst nog in een wazige stilte gevangen in de muzen het verleden het draait sierlijk naar het heden soms in vreemde dagen je ogen moeten nog wennen langzaam uitgelicht om ook weer tot een diepe herinnering terug te keren nieuwe stenen door mijn blote voeten gekoesterd het verleden…

Jij onbezonnen Listige liefde Wat heb je toch met mij gedaan Mijn ziel vervuld van dromen Toen stilletjes weer weggegaan Dagdromerij in stille nachten Gevoel blind voor het verstand Gevangen in beelden vol liefde Door passie en tranen overmand Ik dans de tango met mijn vlinders Zweef en val dieper dan ooit tevoren Het is alleen jij,…

ik heb woorden gevangen maar de mazen van mijn net waren te klein er bleven teveel hangen zinnen groeiden strofen stapelden er kwam geen einde aan in dit doolhof lieten ogen mij zonder vragen gaan ik wil weer klein en overzichtelijk de ruimte in mijn leefnet is aan de schrale kant vangsten lopen uit de hand wil kwaliteit dat…

ik was het laatste blad dat de herfst bijna liet hangen heb met bladeren geruiseld een zomer lang alle koelte gevangen stormen getrotseerd zag takken breken waarvan het einde nog niet was geformuleerd nu somberend in een wereld vol vergrijzen donkere dagen die in de ochtend al verijzen ik val en vervolmaak het kleurig…

Diep in mijn hart is een beekje Glinsterend als het zuiverste goud Daar liggen verdronken dromen In zilte tranen van liefde zo zout Soms duik ik er even naar binnen Gedreven door intens verlangen Stilletjes drijf ik dan verloren rond In mooie herinneringen gevangen Gedachten een oase van verbeelding Alles stroomt weer aan mij voorbij De…

Gedreven op schrift gesteld, een gevoel gevangen gevat in klinkend woord vanuit het hart verteld. Een blikveld op verwantschap van harmonieus leven zonder onderscheid. Een verbroedering van het landschap.…

Ik, ooit een vrije meid, ben een gevangene geworden van het beleid - een pario Wat ik liefkoos zijn slechts afgekloven delen, en zo poetst je innerlijke tegenpartij alle stront van de knikker. 'T is je eigen hete hangtaboe!…

nooit heb jij jezelf verwond aan de scherpe contrasten van het licht altijd waren er zachte filters uit de veelheid van jouw emoties die scherpte rondden jij die altijd binding had met degene die in het donker gevangen zat zonder enig perspectief jij die wars was van alle schijnwerpers en toch je boodschap van liefde en gelijkheid…

Deze ogen doden kijk me niet meer aan De ijstijd van mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren, nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Maar dovemansoren horen veel dieper dan bedoelen en blinde…

IJskristallen treuren om de kilte van een zwijgende maan, gevangen in een web van een ingekraste traan. Een frisse huivering druppelt uit mijn koude lippen, ik adem de winter uit. Een bevroren wolk overnacht in een oude kruin, een oud web in een verloren tuin.…

Die door slaapkamergordijnen worden gevangen.…

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…

de herder laat zijn bloedhonden los en verpakt zon en maan in ruimtepapier de schapen lopen compact op het heideveld blatend het Drents volks- lied Sheep Ahoy ik zit gevangen tracht mijn boeien af te werpen krijg een hand vrij draag water naar zee neem een van de tienduizend tangen sla op een varken krijg een dreun ontwaak gillend…

Ik probeer de tijd te meten een seconde, zo verdwenen een minuut, een kort geweten maar dagen te kort voor stenen weken zwijgen voor planeten een maand zoekt naar fenomenen jaren tellen in het weten zoals eeuwen tijdloos schenen De tijd is nog nooit gevangen In momenten en gedachten Tijd bestaat voor jammerklachten Tijdloos is ook zielsverlangen…

Gevangen in de lach Omsloten door de grijns Tranen plengen Vervuld van verdriet Door woede en laster Gedachten mengen Zinspeling onwaar De kracht een wonder Gaat maar door Berusting ontstaat 't Verdriet van de waarheid Staat stil. Laat voor Gaan de lach. De grijns Ontstaan na gerechtelijke Dwaling.…

Ik stond op, besloot filosoof te zijn met eindeloze reeksen vragen en in elk antwoord het venijn van onraakbare diepere lagen Gevangen in de grenzenloze revue op het kantelpunt tussen voorbij en nog te gaan .…

alle prikkelingen die hij ontvangt vormen zijn eigen veilige wereld waar de zon meer kan zijn dan een lichtbol van warmte wonderbaarlijk leeft hij het leven en laat hij levens veranderen als zijn lach ook wordt gevangen en zij is de zee van eb naar vloed die dierbaren laat meedeinen tot aan de avond, door de nacht en soms vallen sterren…

ik heb het zand en de rotsen van eonen geleden gezien de diepe kleuren spraken mij aan in een zinderend heden nog hangt de waas van hun gebeden en leven over het land gevangen in onherbergzame oorden waar zij de tijd trotseren proberen te ontsnappen uit generaties inteelt door een nomadenbestaan hun magie is verloren in het…

ik heb een lieve tic beleef af en toe een regenererend ogenblik wordt de realiteit te eng in maatschappelijke verbanden weet ik mij gevangen dan lacht een sprookje haar lieve uitnodiging pak ik als begin haar hand in softe kleuren ontwikkelt zich ons gebeuren woorden zingen hun eigen lied niets dat ons gebiedt de…

Een Keltische mist polijst de uithoeken restanten dwalend duister verdrinken in het binnendringende morgenlicht boomkronen, in onbeweeglijkheid gevangen, spiegelen de herfstkleuren De leegte wandelt met een glimlach door de kalende akkers hier waar de taal de dagen raakt worden de woorden buigzaam er is slechts licht voor een enkele stap…

land van bult naar hoop controleert hij z’n vallen in het opgeworpen zand op zoek naar de dood het moet blijkbaar gebeuren en zonder zeuren laat de vijand van menig boer ze niets vermoedend knallen hij heeft nog enkele vallen te gaan en daarna moeten ze hun zwartfluwelen jasjes zonder meer afstaan* *vroeger werden de gevangen…

dromen in duister gevangen slechts van terzijde wat licht dood onontkoombaar genaderd heel dicht tot in een heldere flits de doos wordt opgeschud Pandora uit verwarring haar verrassing vergeet duistere merrie laat lopen stroomt het licht weer door verbroken dromen worden maan en sterren hartstochtelijk begroet lijkt dood gereduceerd…

Witte muren dragen sporen van raak etterend in verdampte jaren onderhuids als dat al kan klinken klanken als roepende wanhoop in die éne woestijn waar zand allang geen vijand meer is geschoten in gevangen lucht vlucht het alfabet langs kindergeesten overleven is de eerste letter van de schrift kom maar kom van links of rechts…

Weer loopt zij datzelfde zanderige pad waar aan beide zijden grenzen vervagen hervindt ze haar verleden in taal gevangen zo graag zou zij vandaag nog willen vragen even raken, even aanraken, zoals jaren geleden maar na die ene laatste wanhopige blik terwijl harmonieus zwijgen vele vingers vlocht vervloog haar jeugd en hield zij op te bestaan…

Gevangen in leugens op de vlucht voor je hart. Ik wilde slechts liefde zien, jouw onschuld. En proostte het glas op ons samenzijn. Later sprak je over ontevredenheid – het groene gras bij de buren. Ik ontdekte dat jouw glas leeg genoeg was om de waarheid te omzeilen. Jij danst nu verder op het gemaskerde bal.…

Ze schuifelen langs mij heen en zetten mij gevangen in een wolk van onwelriekende zweetgeur. Ik troost de dames:‘morgen is de ergste hitte voorbij',las ik. 'Deo volente', zegt de ene, 'Deo gratias' zegt de ander. 'Deo dorant', zeg ik smekend.…

Hier tussen de witte lakens liggen de zieken gevangen in hun bed, hun graf naar vrijheid te verlangen Wetend dat vrij zijn nooit meer kan want in het huis vol pijn en verdriet, kan men dat niet en tot het einde zien zij alleen nog maar het wit van de dekens en elkaar de zusters met pillen en hun woorden die hun verlangen willen…