Netgedichten

netgedicht (nr. 70.567):

Een sprookje

ik heb een
lieve tic
beleef af
en toe een
regenererend
ogenblik

wordt de
realiteit
te eng in
maatschappelijke
verbanden weet
ik mij gevangen

dan lacht
een sprookje
haar lieve
uitnodiging
pak ik als
begin haar hand

in softe kleuren
ontwikkelt zich
ons gebeuren
woorden zingen
hun eigen lied
niets dat ons gebiedt

de cultuur eigent
een heerlijk
zacht verleden
maar heeft door
kou en hedendaagse
kilheid zwaar geleden