Alle inzendingen over geweten

woord gezegd ze werden mij ook niet in de mond gelegd de als specialisten vermomden wezen op de fatale zonden van hen die de wereld hebben verlegd ik heb gezwegen net als mijn honden die zijn naar verhouding ouder dan ik, die praten al lang niet meer ze hebben mij nodig voor water en brood en zijn tot het wezenlijke opgestegen mijn geweten…

De Tilburgse gemeente is het duurzaamst Maar ieder onderzoek heeft ook z´n zelfkant: Voor Brielle, Woudrichem en Midden-Delfland Blijkt hier de eindconclusie het bezuurzaamst Maar om aan kop of onderaan te staan Voelt beide tamelijk ontastbaar aan…

natuurlijk ben ik bang voor honderdduizend vragen het vluchten van mijn geest de kleur van stollend bloed de nachten duren lang vreten aan mijn dagen ik vrees ze nog het meest als sluimerende gloed natuurlijk heb ik angst voor wat ik heb vergeten en wat ik nóg vergeet of nooit vergeten kan maar wellicht ben ik het bangst voor wanen en geweten…

Aagt Morsebel nam kleine Piet In kost, en als het kind, te middag aangezeten, Haar soms zijn walging merken liet: De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos: "Lekkertand, Wat zou het zijn, als aangebrand?…

ziekenfonds werden mij te duur Daarom richtte ik een kamer in achter in mijn schuur Het ziekenfonds werd opgezegd dus kon ik investeren Want ik was nu eensklaps rijk niets kon mij nog deren In de schuur vond ik een bijl en allerhande zagen Zelfs twee messen vond ik daar die er al jaren lagen Ik heb het spul zorgvuldig op een slijpsteentje gewet…

Ik doe het in mijn eigen tempo en het bevalt mij heel erg goed ik bepaal zélf de snelheid, het niveau, had ik maar eerder geweten hoe dat moet ! Genieten is vanaf nu leefregel nummer één maar men is nooit te oud om te leren, ik heb het geleerd voor het te laat was. dus neem eens een beetje terug dat gas !…

Het schimmig verleden had me kwetsbaar gemaakt Een blik vol afschuw uit een grimmig geweten. In zijn ijzige ogen was mijn neergang ontwaakt En vervolgens in roestige splinters gespleten. Ik voelde me tot schim van de toekomst verworden Als een ridder geveld door zijn bloedeigen zwaard.…

Nadat Adam door zijn eigen Eva was verleid, werd ons eeuwig een slecht geweten opgedrongen. Terecht, want vanaf boven klonk het juiste verwijt dat respect niet anders kon worden afgedwongen. Daarna kwam pas het besef van goed en kwaad; Eva had zich door een slang erin laten slissen, maar hoe kon Adam zich zo in zijn vrouw vergissen?…

'k Versmaadde koud de stemme van 't geweten, ontembaar kondend: "'t is de wil des Heren!" O naar het euvel werd de straf gemeten! En vruchtloos poog ik 't noodlot te bezweren; helaas! vervlogen tijd kan nimmer keren.…

voor de pen slap uit de hand valt en alle plannen weer chaos vrijheid krijgen onder vreemde ogen de vorm van een verwordend lichaam een sonnetskelet door tijd blootgelegd en ontkleed van bijzinnen zelf een zin in het grotere plan van de vuilnisman die nut en genoegen door het heelal laat varen in bijbelse vuilnisschuiten van een slecht geweten…

Kerk Met meer moeite moeten leven Doodde tijd uit angst voor dood Heeft altijd geweten en beleefd: 't Revisme…

Ukraine De politiek beslist en gaat erin mee Het westen huichelt gestadig door Eenieder volgevreten gaat ervoor En och wij zijn zo volgzaam en begaan Eisen het recht een boom te laten staan Intussen treden rivieren buiten de oevers Sleurt het wassende water onschuld mee Actie en gedwee gaat de knip weer open En wij sussen gelouterd het geweten…

verzegelde lippen Kijk niet in je verblindende tweestrijd Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden Schaduw mijn zonnestralen in het duister Warme rust die in jouw stilte verdween Een oase van lust smeulend in mijn hart Troost je geweten…

leegte en grauwheid van de stad Ik wil ver weg vluchten Op de wind die ik ooit had De bulderende jagende wind En de wolken zo grijs Veroorzaken bij anderen angst Maar zijn als een paradijs De meeuwen zweven in de lucht Zij zijn de rust en gratie in de wind Beleven de vrijheid in de stad Die je alleen daar maar vindt Ik heb het altijd geweten…

spoor achterlatend van dood en verderf Dan is er ontzetting, verbijstering en paniek iedereen hield met afgrijnzen de handen voor de mond overal lagen mensen als lappen poppen op de grond aangereden door een gek die niet meer was te stoppen Nu vragen wij ons af wat heeft deze man bezield met z'n zinloze act heeft hij zes doden op z'n geweten…

We slenterden samen wat rond ieder met ons eigen gedachten vervlogen jaren kwamen weer voorbij die allerlei herinneringen brachten Met soms een lach, en vaak een traan dingen die we van elkaar nooit hadden geweten en toch wisten we beide van onszelf dat we die nare tijden moeten vergeten Vele jaren zijn er aan ons voorbij gegaan maar…

Altijd onwennig sta ik naakt als je woorden mijn wil masseren, langzaam inwerken op mijn lichaam, ik laat het toe De integriteit van je begeerte kapselt mijn geweten in, deze warmte laat geen ruimte voor het verderf, dat je in mij zaait Ik geef mij, samen betreden wij onze besloten werkelijkheid van liefde, zo denk ik, terwijl je mijn…

ploft stemmen neer man- tot- man, de gang blootsvoets almaar roder dan stilte ik hoor ze, ze komen nader dag en nacht, in het oprukkend slaglicht van de waan mitrailleurs veroveren het succes van de dood in laatste woorden en aangezichten onbekend tot voorbij de dageraad wanneer een brandgeur het zwarte veld verraadt zonder geweten…

Ik had je lief, zo lief Meer dan je ooit zult weten Elke dag De deur een mokerslag Altijd de vraag Houdt ie wel van me, ook vandaag Waarom die starheid Waarom dit gevoel Altijd die twijfel Is het dit wat hij bedoelt Later de angst, De angst en het geweten De boze dronken woorden Door jou allang vergeten De blijheid als je thuiskwam…

Zilte regen sluit 't nachtgordijn landerijen liggen in droom verloren en zij kijkt uit het vensterraam naar de schilderingen van schaduw op 't veld, dat kil de nacht ademt er zijn geen vertrouwelingen meer op aarde is 't geweten in droomstilstand maar zij is nog op weg, zonder iets te zeggen in lege gedichten, herneemt zij haar stem mensen…

't Historisch voorbeeld van de NSB werd handig opgelost door 't te vergeten en door te gaan met Mozart's zachte g want wie vergeet lijdt niet aan zijn geweten. (PVV-lid krijgt door VVD-lid uitgelegd wat er staat en reageert alert:) "Wa's dat? Wablief? Wij net als NSB? Nee! Knettergek! Alweer zo'n waanidee!…

Geen morgen die zijn opkomst beter verstaat dan de vuurvogel die brandend van verlangen en volkomen ongeremd als een uitgeslapen God van het tot dan toe ongezegde vleugelwiekend hun geweten overvliegt langs zijrivieren Want met vuur zal hij er spelen brokken stenen laten vallen vleugels hoger laten rijzen en uw twijfel laten gaan Net…

Steeds sneller en pijnlijker dan ooit, onderwerp ik mij aan terugkomende vragen, zinvol of zinloos, beide dragen bij tot de aard waarvoor ik koos, tot het lijden is verjaard blijft de gekozen vorm van schijn onvoltooid, knelt het geweten en de tijd haar ongenoegen telt, het hoofd ten ruste legt op mijn levensloop en ik de knopen draai…

Niet gemerkt dat je iets miste altijd gedacht, alles is tof met mij de dag ging, zo hij kwam voorbij je plicht goed en gelaten deed steeds geweten, alles is kompleet wist altijd feilloos dit, moet ik doen ring..ring, het sein gewoon op groen.…

Zou je Hem dan echt daarnaar durven vragen, naar de zin van al die heilloze dagen, Jezus’ dood en de staat van Zijn geweten? En wat als God onder ons zou verblijven, een blinde vreemdeling in de bus is, die jou plots weg loodst uit jouw duisternis en daarmee helpt jouw twijfels te verdrijven? Dwaas om te wachten op zo’n levensteken.…

Gelezen worden ze ontelbre malen, Al was de inhoud haast vooruit geweten, Van 't zelfde levensstof in alle talen En op den duur tot op het woord versleten. Toch weer ontvouwd, na 't eenzaam avondeten, Des nachts op wacht, te kooi en na 't verhalen; Voor hen die zoveel eenzaamheid verbeten Is uit die letters leeftocht nog te halen.…

Sluit de luiken, bijt in ‘t stof Waar de wil schuurt in osmose oogt het glanzend weten dof Elke toedracht is onzeker in dit avontuurlijk ‘feest’ Donkere nachten kruipen bleker over een daglichtschuwe geest Nu die tomeloze veelvraat energie en gift verspilt - zo ’t geweten dieper knaagt reikt de winterkou zijn deken met een vorstelijk…

Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die in haar geheugen ontbreken Haar hart is verscheurd en rood gekleurd Na lange tijd van rouw zal de pijn afbouwen.…

als een jong meisje dat in haar eerste gedicht tot de ontdekking komt dat de wereld veel fraaier is dan zij in werkelijkheid heeft bedacht terwijl jij jouw zinnen probeert te verleggen ademt de zomer een wildlied voor de horizon alle dwergen zijn dappere tuinmannen die nippen aan een lauwe advocaat de stad is een oneerlijke jungle jouw geweten…

I Het waren de hemeltranen of het wegkwijnen van het zieke kind Of het slapend geweten wat het licht niet zou zien Vader is mij een onbekende Hij is de dreun in mijn herinnering of de duistere schim in mijn ooghoek Maar nooit zag hij het kind in mij Die bloem mocht geen naam hebben, mocht nimmer bloeien Voor hem is het…