Alle inzendingen over gewichtloos

langzaam vallen woorden dicht hun letters vullen bladgoud scheppen sfeer, onderliggend van toon gewichtloos wikkend van verre naderend, weerlegbaar vasthoudend, met voortgezet verwijlen cijfermatig onthutst, tijdelijk voor het grijpen, wilsbekwaam en immer voortbewogen…

Die maakt een hobbel en ik val gewichtloos in het heelal over de rand de diepte in gas of remmen heeft geen zin willoos tollend als sateliet Wegenwacht bellen lukt me niet. Lekker in de auto gewichtloos virusvrij nergens mee te maken ben ik dan zo blij ? Eenzaam in de ruimte donker, saai en kil is dat wat ik wil ?…

Ik draag je niet op handen en ik wil ook niet gedragen worden het voelt goed zoals het nu is gewichtloos in verlangen.…

in een vlucht vol fantasieën rees ik gewichtloos boven mijn lichaam uit ik zweefde alsof ik in een extase leefde kronkelend, naakt begaf ik mij op een groene maagdelijke weide tussen vonkelende sterren baadde ik gewillig in exotische hittegolven gepassioneerd en vurig taste ik toe…

Mijn diepste verlangen Gaat uit naar oud licht, Daar waar de dag Slapen gaat, en de Nacht op wil staan Laag, laat licht Zal het zijn Waar ik verder Wil leven, en me Warmen kan aan Het oude, rode licht Dat ik zo intens beleef Dat ik gewichtloos zweef En mijn eigen donker zwicht…

Rug gerecht, Hoofd stabiel Op nek en schouders Loop ik richting PMT Strakblauwe lucht, alles Overgoten door zon - En jij, stralende Zilvermeeuw die Gewichtloos zwevend Tussen torenflats hangt En granieten muren (Of zijn ze van beton?) Doet blozen in de Strelende ochtenzon…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

na mijn bewustzijn in de slaapstand te hebben gezet kom ik los van de grond en laat me tillen naar steeds grotere hoogtes waar nooit eerder geziene kleuren in de vorm van ontelbare stralende ogen mij in een onmeetbare vrede voor eeuwig in aangename warmte gewichtloos omarmen in tijdloos mooi…

Gewichtloos onder het hemelgewelf. Naar een plaats, dichtbij. Dicht bij mezelf.…

wanneer ik jou lees blijven mijn woorden steken ze zweven rond in mijn hart gedachten ontspruiten genietend van elke beweging die zonnewarmte doet opstijgen in hoogtes van gewichtloosheid laat ik het op mij inwerken roep en mompel van alles maar jouw woorden tollen als diamantjes op wolken zo zacht door mij heen……

ik vroeg of je nog van me hield en je zweeg lange tijd tot je 'kijk', zei, 'beneden' daar stonden in langzaam en laaghangend licht twee reeën een ogenblik stil, toen vluchtten zij snel en gewichtloos het struikgewas in hier en daar werden bladeren geel dat was wat je daarna zou zeggen 'september, de herfst komt er aan'…

was het omdat de sneeuw was gevallen of omdat ze was gesmolten dat een koude hand zich op mijn borst legde en hier zo lang bleef liggen tot ik gevoelloos werd gewichtloos tot ik zwevend boven mijn lichaam dit roerloos kon zien liggen in een rode rok een zwarte trui een glimlach om mijn bleke lippen dromend over Sneeuwwitje het zusje dat…

Ik voel me zo klein nu en gewichtloos. Wat kan ik doen? Lieverd, beloof me, geef me eerst je vinger, en neem dan alsjeblieft mijn arm.…

een waterdruppel blijkt luchtdoorlatend waarmee vrieskou zomaar kan verdampen het heelal weigert nog langer uit te dijen waarbij het uiteinde nog zacht na blijft ijlen ruggengraten rekken zich gewichtloos op zodat schouders elkaars rug toekeren verder in het nieuws; man plast wild en de tijd kan men niet doden…

het leven los van draad geen speld in die hooiberg het licht en donker in een verschrompeling de precisie vast geklonterd bengelend aan de buitenkant van de hemelrand wentelend in een raadselachtig spel maar ik… klop met mijn knokkels op jouw tere huid gewichtloos laat ik jou vluchten littekens en wonden likkend…

ik zou de hemel willen pellen binnenstebuiten keren zien in smaragdgroene ogen van ongewisse goden verborgen in hierna gewichtloos wentelen langs waaiers licht, mijn hoofd in wolkenstof, handen dopen in kraterwater, macht en ontij vernevelen draaiend kolken naar een schoongeveegd later oh, als ik dat zou kunnen was ik vast…

Het begint te regenen als ik halverwege ben Bij aankomst blijkt mijn lenerspas thuis Terug Regent het harder Alle stoplichten staan op rood Op één na Die-ik-in-een-sprint- hoop-te-halen-als… mijn voorvork breekt Het lukt me niet te genieten van het moment van gewichtloosheid wanneer ik over het stuur naar het asfalt zweef “Analfabetisme…

Op dit moment aarzelt de dag of zij zal buigen voor de nacht Die heimelijk vermomd als schemer haar weerloosheid heeft afgewacht Gewichtloos is de lege stilte Nog onbestemd dit dood moment Ik kan het vangen in mijn hand de vijand weren Door medelijden overmand zal ik haar vragen of ik haar laatste licht mag dragen…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

Thuis in het wolkenparadijs zoekend naar zijden rust een zwevende hemelse reis zich van geen kwaad bewust Vleugels ademloos gespreid vliegend over land en zee nooit gebonden aan de tijd gewichtloosheid reist mee Eeuwige bagage is het uitzicht weer en wind als goede vriend zoekend naar het puntje van licht maar ook in het donker helderziend…

Ik voel me nu gewichtloos ben bijna m'n geest voorbij van binnen brandt mijn innerlijk licht nog nooit was ik zo vredig en blij. Ik voel me samensmelten met een doorschijnend licht sereen ik word opgenomen door de kosmos hier wil ik snel weer heen…

ik blijf hoopvol gestemd en sla mijn kreten bewust in voorbije dagen is mijn wolk blijven hangen na versnelling volgt korte gewichtloosheid dat past bij stukjes kaas en late avonden laten we geleidelijk in gewoontes terugvallen daartoe zijn onze riemen reeds vastgemaakt kom, blijf gewoon dezelfde voordat alles wijzigt…

Ik vlieg hoger raak de wolken aan Zacht en teder strelen zij mijn wangen Ik ben gewichtloos heb het naar mijn zin Vanavond de hemel met sterren behangen De tijd is veranderd in een grote ruimte De zon verwarmd mijn lichaam en geest Ik open mijn ogen en ben weer op aarde Ik ben even in een andere wereld geweest…

licht weegt zwaar op mij sluit mijn ogen en ben gewichtloos jouw graf doemt op maar de pijn raakt mij niet ik weet mij dichter… lucht is pure liefde waarop ik leef en zweef alle energie die je liet weet mij te doordringen maar jouw pijn raakt mij niet er is geen zeer meer vervlogen angels share achtervolgend leven valt niets raakt ons…

Hellend, hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, zwaartevrees heel even gewichtloos zweven dan is het hoogtepunt geweest Sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren scherend langs `t korte groen; aanstootgevende oude knarren Buitelen, duikelen over de lijn van dagen gapen vol verbazing trager, trager bijna stil en dan…

Een vogel vliegt ergens heen Drijvend op de wolken Gewichtloos lijkt het wel Zo moet een leven verlopen Ongebonden zonder dwang Maar altijd verbonden Met de aarde Blijf vechten voor dit fenomeen Laat je niet dwingen Blijf je zelf Kies voor je eigen leven Zoals die vogel in volle vlucht Over grenzen heen Schuw en voorzichtig Hoog in de…

Ik zie een vlieger Heel hoog in de lucht Met mooie, felle kleuren Helemaal gewichtloos op haar vlucht Zo vaak zou ik willen weten Hoe het is om zorgeloos te zijn Met mijn hoofd in de wolken En mijn twijfels klein Mijn voeten van de grond Mijn gedachten vrij En even niet te hoeven denken Aan wat er allemaal mis is met mij Maar zelfs…

Een mens van Vlees en bloed Ben ik, met Een behoorlijk Lichaamsgewicht Maar, ik ben Toch meer, Waar is mijn Geest dan, De bron van Mijn ziel - Is ze gewichtloos Ten onder gegaan In de massa van Vlees en bloed - Of is er misschien Een geheime plek In dit alles Dat lichaam heet Waar ze huizen kan?…

zullen we de nacht verdragen elkaar niet in woorden vatten ons in stilte oefenen zullen we gekleurde herinneringen dragen elkaar blind omarmen ons in dromen hullen zullen we gewichtloos samenvallen elkaar vinden ons ingraven in licht zullen we de loden uren vergeten elkaar troosten ons vermengen met zilte tranen zullen we het…

Als ik droom dat ik doodmoe wegzak in een witte smetteloze wereld, waarin ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb terug te keren, weet ik zonder verdriet, dat ik stervende ben en dat het goed is, mij niets onmenselijks overkomt, geen lichamelijk aftakelen na vernederende geestelijke mishandeling…