Alle inzendingen over gewichtloos

Lexence Daar ik haar alleen Van de reclame ken, Advocaten en notarissen Die zoals meestal maar Een zaak hebben om te Verdedigen, namelijk hun Eigen bankaccount die Liefst zo snel mogelijk Door en door gespekt moet worden Als een voorspoedig vetgemeste big Mijmerend over zoveel onzin Begin ik in mijn lichte euforie Welhaast gewichtloos…

Gewichtloosheid van lichaam. Puur genieten van het niets. Alleen vrijheid van vlucht.…

Ik wil lopen zonder voetsporen ik wil gewichtloos zijn laat me vliegen laat me alsjeblieft vliegen Ik wil voelen zonder tranen ik wil stappen zetten zonder weggefluisterd te worden waar verdwijn ik naartoe?…

gewichtloos tussen waken en slapen wist jouw lach nog net even de hemel te raken krulden je lippen in paradijselijke bogen die sensueel iets fijntjes beloofden oogwimpers trilden op de slag van je hart konen kleurden jouw jeugdige teint lichtroze zacht ik kende de vele dimensies die wij moesten gaan maar jij had dat…

Meegevoerd op de wind door de lucht suizen; alle kanten op rakelings langs huizen ongedwongen als een kind Hoe zou het zijn om zo gewichtloos te kunnen dwarrelen zonder doel, smetteloos mooi wit en klein? Ik zou best een dagje sneeuwvlok willen zijn……

na zonsopkomst heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens en liet hem af en toe even over het randje kijken naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal hij vertelde mij over het vredig mooi zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt als de zon op haar hoogste punt is mijn schaduw in alle rust kan verlaten gewichtloos laat ik me…

Ik draag vandaag mijn schaduw langs het stromend water ik draag haar naar de zon het is lichter dan je vermoedt draag ik haar naar het licht de sterren liggen in de rivier te baden Orion het is dichterbij veranker daar gewichtloos zwaar thuis ontspannen kwam hij oog in oog met een stroom van vocht rimpelend in zijn…

Het stille woud kent een vreemde vloer er heerst een zonderlinge gewichtloosheid alle seizoenen worden samengeperst in die sobere kleur van vergankelijkheid Voordat het licht verspringt naar de tint van de oorsprong vloeit alles bijeen de doden hebben hun mantels breed uitgespreid de snit verwijst nog naar de drager oogappels…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

na zonsopkomst heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens en liet hem af en toe even over het randje kijken naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal hij vertelde mij over het vredig mooi zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt als de zon op haar hoogste punt is mijn schaduw in alle rust kan verlaten gewichtloos laat ik me…

In een Limburgs landschap sta ik stil en verwonder mij Hier, in de uitgestrekte velden voel ik rust dat maakt mij vrij De wereld stopt voor heel even Een rust die diep in mijn ziel kerft Geluiden zweven gewichtloos weg Het is de stilte die hier rondzwerft Dit moment schilder ik in woorden gevangen in deze totale sereenheid Niets dan alleen…

verras me als je danst met woorden de leegte inneemt van mijn stem ochtendwind begint te walsen voorbijgaan niet langer meer telt ik zal je wijzen met kleine streken waar je in me wonen kan, spiegelschrift uit schaduw halen, doorgegraven in een anagram slaap met me in' t verdere naakt, poëtisch en in volle klank tot ik gewichtloos…

nu de lucht geklaard is, laat ik d’aarde los én... misschien ben ‘k morgen, al voorbij de zon mag ik jou nog even dragen, voor ik gewichtloos word of wil je nog wat praten, over die mooiste nacht, toen jij mij vleugels gaf nu de lucht geklaard is, laat ik alles los jij tooide mij met vleugels, hoog en wijd gespreid zodat ik m’n hele…

nu de lucht geklaard is, laat ik d’aarde los én... misschien ben ‘k morgen, al voorbij de zon mag ik jou nog even dragen, voor ik gewichtloos word of wil je nog wat praten, over die mooiste nacht, toen jij mij vleugels gaf nu de lucht geklaard is, laat ik alles los jij tooide mij met vleugels, hoog en wijd gespreid zodat ik m’n…

Geheel gewichtloos val ik open, plons! omhoog! in ons heelal! Ik laat mij dragen door de almacht van wat ons zuivert en verbindt, voel mij geborgen in de veerkracht van mijn ziel die springt eer zij bezint...…

in vergaarde stilte stroomt de loop der dingen meanderend voorbij ze brengt ons terug we wisten het niet naar wat verloren ging onder de bloeiende kersenboom verschuiven tijd en licht gewichtloos met ons mee breekbare bloesem versmelt aarzelend met het zachte gras een kleine roodborst onttrekt zich teer verborgen in het struikgewas…

mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou een snipper van mijn blauwe broek willen knippen die zo licht was dat hij bleef zweven in de ruimte en ik me voor kon stellen hoe het geweest was tussen ons dansend en gewichtloos…

Een herfstblad, als een vleugel is langs me neergestreken De boom die in de lente nog Icarus plannen had toen hij zijn blaadjes plakte zijn filigrijn vertakte heeft nu definitief het vliegen opgegeven zo streeft de jonge vlerkenmens met hemelwaarts elan in flarden lakenzeilen voorbij conventie's grens gewichtloos optimisme draagt zijn…

Zoek in staren en mijmeren rust van gedachteloos zijn herinneringen laten zweven gewichtloos tussen wolken als spattende zeepbellen in ijle lucht van zonnig blauw en over groene vlakten dromen van witte nevels golvend in gouden gloed als zee van welzalige vrede eindeloze stroom tot de horizon door liefde en geluk gevoed meevliegend met…

alleen in de lucht kan niemand je bedriegen niemand kan bij je in de buurt komen Als je vliegt zijn er geen zorgen je lichaam voelt totaal geen pijn negatieve energie bewaar je tot morgen je omgeving is ineens heel klein Zweven in pure gewichtloosheid ontspannen jezelf laten meevoeren ver weg van alle ellende en strijd kilometers afleggen…

weer neer op het bed, vloeit uit over mijn schoonheid in de strandhut bij de waterval die ijskoud mijn handen striemde toen ik met Hem zijwaarts achter het geraas langs schuifelde over een richel van overgave waarvan het vuur onzichtbaar was voor de stelletjes die niet durfden Wat loop ik hier open en bloot op straat met Zijn hoofd gewichtloos…

In de ruimte koud en inktzwart zien ruimtereizigers in spotlight van de zon de blauwe planeet- dat in stilte met de schoonheid van ‘n aards paradijs schijnbaar gewichtloos in oneindigheid zweeft Kwetsbaar flinterdun de schild tegen een gewelddadig ruim de beschermer van aards leven- paradoxaal gloort dan de hoop dat inzicht van leiders…

Wolken langs een lucht van azuren blauw gewichtloos zwevend door het ruime zwerk de velden parelend bedekt met dauw de landman spoed zich vroeg reeds naar het werk. Nog slaperig open ik het gordijn en rek stevig mijn ledematen uit wens niets dan één met het leven te zijn op deze dag die mijn vreugde niet stuit.…

in onze vergaarde stilte stroomt de loop der dingen voorbij teruggebracht tot wat we verloren toen we zonder het te weten afdwaalden zitten we onder de bloeiende kersenboom tijd en licht verschuiven gewichtloos met ons mee de lente biedt een schrijnend mooie bloemlezing uit verdwenen werelden breekbare bloesemblaadjes versmelten…

Wie van de sterren de signalen leest verschaft zichzelf een eindeloos genoegen dat als een serum 't vege lijf geneest door wat de geest aan 't lichaam toe kan voegen Ons lichaam wordt verheven door de geest gewichtloos, aan de zwaartekracht ontstegen, vangt zij de toekomst, vrij en onbevreesd. Wat nog niet is doet ons vooruit bewegen.…

als onkruid van de zee, draag ik om mijn nek gehangen, als doolhof met me mee, slaap op stenen veren, drink uit schelpen de hartslag van hun zoute leven, gedolven uit het schuim op de lippen van de golven, zoek toegang tot nieuwe dromen, waar de maan z’n witte hand oplegt, stromen wolken in een plas van licht als vlindervleugels, gewichtloos…

Verlammende zachte warmte laat mij verdrinken in gewichtloosheid, wanneer berijmde vingertoppen sluipend op mijn huid reiken en mijn stem doen breken. Sleur niet, trek niet, breek niet, bind me sluit je armen tot ik bij elke zucht kreunend buig.…

verlicht door de vleugels van de tijd koestert het de contouren van het lichaam, gouden randen aan een moegestreden horizon, de diepste nerf van een zwijgende nacht de zwakste lichtjes feller stromen op de gespiegelde achterzijde van de dromen om aan de schaduwen ontkomen, de zingeving gewogen in gewichtloosheid in alles…

dat ik de hoog lokkende Jungfrau in het zuivere Zwitserland bestijgen mag (de berg, niet de jongedame) gewichtloos in wolken de hemel binnen handbereik dat ik denk dat god mij niet ziet…

Gewichtloos web voor wie gelooft. Het schittert op een scherm. Uit de mobiel kwijlt een ijle Beethoven. Wat je zegt raast jaren rond de aarde, een pulserende stroom noodkreetjes. 'Lekker chatten met mevrouw Van der Geest in Australië!' Geen leugen zonder waarheid, zonder tijd geen verte.…