voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.350):

uit mijn schaduw

na zonsopkomst
heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens
en liet hem af en toe even over het randje kijken
naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal

hij vertelde mij over het vredig mooi
zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt
als de zon op haar hoogste punt is
mijn schaduw in alle rust kan verlaten

gewichtloos laat ik me als de tijd daar is
na een mooie warme avond uit het leven glijden
en hang na zonsondergang mijn aardse jas
naakter dan naakt aan de kapstok van de dood

Schrijver: Martien Montanus, 12 maart 2010

Geplaatst in de categorie: individu

1
2
3
4
5

3.9 met 13 stemmen

342

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 15 jaar geleden

Heel mooi schrijven Martien, vooral de laatste strofe

Frans Vanhove, 15 jaar geleden

Kippenvel-moment!

Quicksilver, 15 jaar geleden

Geweldig wat een wondermooi schrijven over het sterven!Dat zou zo heel vredig zijn.

pama, 15 jaar geleden

Met dit gedicht wordt je schaduw gewichtsloos, mooi geschreven.

LadyLove, 15 jaar geleden

Welk 'n vredige manier om uit te stappen, vol rust, en weloverwogen. Met veel bewondering gelezen Martien.

c. paris, 15 jaar geleden

mooi gedicht, vooral de laatste twee regels.

kerima ellouise, 15 jaar geleden

heel mooi dit vredige verlaten van je schaduw!!!

Amanda, 15 jaar geleden

Wat een mooi sterven, zo.

lijda , 15 jaar geleden

Wat te zeggen? Prachtig verwoord, het overgaan, ik hoop van harte dat ik zo het mag beleven. Chapeau!

Geef je reactie op deze inzending: