Tijdloze horizon

Zon als behang, onbeweeglijk,
de wereld is een medaillon,
waarin gedachten zijn geborgen
als onkruid van de zee, draag
ik om mijn nek gehangen,
als doolhof met me mee,
slaap op stenen veren, drink
uit schelpen de hartslag van
hun zoute leven, gedolven
uit het schuim op de lippen
van de golven, zoek toegang
tot nieuwe dromen, waar de
maan z’n witte hand oplegt,
stromen wolken in een plas
van licht als vlindervleugels,
gewichtloos, tijdloos onthecht,
de dood is slechts een smalle
streep aan een menselijke horizon.
In het heden, de schoonheid
te begeren dat is levensecht

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 29 juli 2010

pebmartenskpnmail.nl

Plas van licht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 374