Netgedichten

netgedicht (nr. 59.776):

uit mijn schaduw

na zonsopkomst
heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens
en liet hem af en toe even over het randje kijken
naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal

hij vertelde mij over het vredig mooi
zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt
als de zon op haar hoogste punt is
mijn schaduw in alle rust kan verlaten

gewichtloos laat ik me als de tijd daar is
na een mooie warme avond uit het leven glijden
en hang na zonsondergang mijn aardse jas
naakter dan naakt aan de kapstok van de dood

... geplaatst in de verzamelbundel "1000 schonen" ...

Schrijver: Martien Montanus, 17 mei 2016