Alle inzendingen over gewoonweg

Vaak weggestopt In verre hoekjes In de plooien Van ons alledaags Bewustzijn - Weten dat het Er is, maar toch vaak Verzwegen met Verholen blikken Omdat het domweg Niet past in het Succesverhaal dat Ons leven heet, Is het angst Of gewoonweg niet Willen weten hoe Het loopt - Misschien is het goed Ons einde te voorschijn…

Vanwege armzalige vertoningen, die gewoonweg lachwekkend zijn. Hoor ons optimistisch praten. Zie ons succesvol overdrijven. Zie hoe we de aarde bedreigen, terwijl we wijs kiezen kunnen. Zie onze lieve mensenwereld, maar gelukkig nog afwendbaar, nog niet naar de knoppen gaan.…

we kunnen steeds minder zonder elkaar en toch ook niet samen het is gevoel niet te doorgronden gewoon van liefde en het spel ik kijk je aan en glimlach omdat ik weet dat het goed zal gaan ik temper geen gevoelens meer want waarom zou ik het verbergen ik voel me er gewoon zo goed bij dat ik me niets meer in de weg laat leggen ik kan gewoonweg…

Het was gewoonweg een genot Om tot zo’n groot gezin te horen. Ik was bijzonder uitverkoren. De dochter van de boer, een dot, Was juist op mij kompleet verzot. Zij krieuwelde mijn rug, mijn oren. Steeds sterker ging ik haar beschouwen Als mijn zonlicht na de nacht, Mijn liefde zou nooit gaan verflauwen.…

Ze stond daar in de schaduwzij ver weg van het schools gedruis Ze paste er gewoonweg niet bij ze was ronduit een grijze muis Haar wereld aan de binnenkant verborg ze voor ’t vreemde oog Voor het oog was ze transparant doch zij was muisje regenboog Eenzaam en aan de schaduwzij scheen wat ieder van haar dacht Maar elke dag sierde een bladzij…

Misschien wil ik gewoonweg: "Helemaal niets!"…

Of zouden zij in oranje en geel gewoonweg verdergaan als bij een Chinese opera vervolgens haasje over spelen?…

misschien moet ik gewoonweg trachten niet de cirkels op het water te zien uitdijen maar de steentjes richting diepte volgen naar donkerder, doffer en onverlichter dan het zuiverste zwart van onversneden angstdromen ooit verlaten te worden ik dan langzaam maar zeker wennen kan aan de vanzelfsprekendheid van pijn om ongecoördineerd…

het was een plek die wekelijks houvast bood terwijl je verder steeds meer los moest laten dierbaren, gezondheid, werk en jeugd je ervoer daar momenten van genade waarin de eeuwigheid zich openbaarde velen werden er geroepen tot nieuw leven er werd een stukje meegelopen op de laatste reis en als je het gewoonweg niet meer wist dan brandde…

de Waal een glooiende idylle heuvelrijk rond Heyendaal de benedenstad een baaierd waar de massa's binnenstromen grote golven van Sint Anna tot de kadeboulevard maar er heerst nu weinig gêne wild doen lijkt meer in de mode 'wandelaars' doen hun naam eer aan, laten het in tuinen lopen bij de beesten af, potsierlijk zonder pot gewoonweg…

een geasfalteerde autosnelweg met een berm ernaast, de waterkant eenden lopen langs de brede rijweg en een nijlgans aan de overkant bomen in een rij voorbij de rondweg kale weiden aan de schaduwkant de konijnen hollen langs de sluipweg vogels zichtbaar van de onderkant in mijn auto zie ik de natuur als een film gewoonweg paraderen tot…

Wij...kippen zijn heel trouw Worden niet graag door Pers belaagd Persen er gewoonweg een Paasei uit.…

problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds een luisterend oor en verder is het wachtend wachten Wat méér kan ik als moeder doen dan er gewoonweg…

Ik ben teruggekomen met lege handen Heb gezocht in vele landen Maar nergens vond ik een plek op de wereld zonder verdriet Echt, die was er gewoonweg niet. Ik had tranen willen drogen en had zulke mooie idealen en hoge verwachtingen. Uiteindelijk heb ik niets van waarde kunnen toevoegen. Niets.…

Wij hebben teveel meegemaakt van de mooiste zonneschijn tot hels onweer jij hebt mij tot in het diepst van de ziel geraakt maar elke keer hoopte ik op een ommekeer Het zit er gewoonweg niet meer in omdat jouw wereld vol bedrog zit ik verlang intens naar een nieuw begin genoeg zwarte bladzijdes…nu wil ik wit Ik verban jou voorgoed uit mijn…

ik ken donker ik voel me het meest thuis, in de schemer kleuren zijn duidelijker weergegeven het geluid is puurder en schoner ik proef beter en ik ruik wat ik ruik de schemer is een filter het scheidt zaken van elkaar de schemer is een filter en ik neem van alles waar ik ben vaak nogal kritisch of eerder gezegd sceptisch en ik ben gewoonweg…

alsof alles dat was niet ook met jou te maken had alsof ik ergens niet ook gewoon gewoonweg weggetrapt wilde worden; door de bevestiging van wat jij dacht; door waar jij bang voor was het was liefde!…

Dat is raar maar is gewoonweg waar. Steden zijn erg wilde stadsnatuur. Hele volksstammen willen er wonen. Steden lijken heel erg op jungles. Gelukkig maar.…

Bijna ademloos tuur ik door de grote glazen muur, roerend met de olijf in mijn Martini… Een denkbeeldige muur van ramen, gewoonweg fantastisch, dat zou menigeen beamen. Nog even en dan: Bright lights, Big city……

Het leven is soms pittig En soms gewoonweg zwaar Soms voel je je euforisch En soms ontroostbaar Geboren met twee benen Direct op de reservebank Zijn wij zwaar beschadigd En liepen behoorlijk mank Al struikelend gingen wij verder Want leven met één been Maakt je anders dan anderen Verdrietig, eenzaam en alleen Onzeker tastend in…

jou missen is niet iets van voorbijgaande aard langs buiten lijkt het te gaan maar als je eens wist hier vanbinnen ben ik niets waard ik wil niet blijven hangen in het verleden maar als ik gewoonweg verder ga ben ik bang dat ik je vergeten zal in het heden deep down weet ik wel dat dit nooit zal gebeuren maar betekent…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

je tuin Nu is het daar niet meer dan een hoopje puin Als ik kon toveren dan was kanker niet meer dan griep Waar je hooguit een dag of tien mee liep Als ik kon toveren bleef iedereen leven En werd je na honderd jaar tot de engelenstatus verheven Maarja toveren daar geloven wij niet in En continu verdrietig zijn heeft geen zin We moeten dus gewoonweg…

God 't is niet hij, 't is niet zij 't is gewoonweg God voor mij een beetje vader, een beetje kind een beetje moeder en heel veel vrind 't is hulp, 't is raad 't is troost, 't is daad mijn meester, mijn raadsman mijn praatpaal, mijn gehoor mijn lijden, mijn liefde en ga zo maar door zonder lichaam, gezicht zonder lengte, gewicht …

Beschaafd, begaafd, gewoonweg aardig in zijn mild charisma bijna waardig beroept hij zich even onverwacht als zacht op overmacht: `Sorry, het is als de seizoenen ik ga mijn eigen straatje boenen ik moet en zal weer uit meanderen op naar die ultieme andere`.…

Begint er één en ander te dagen waarmee je aan de slag kan gaan of blijft het gewoonweg voortbestaan en lukt wegstoppen niet de vraag is; of je dat zelf ook ziet!…

gewoonweg om de opponent te voeren die geef ik graag verbaal de volle laag nu greep een harde hand me bij de kraag en zou een onverwachte slag mij vloeren agenten poogden mij de mond te snoeren een pijnscheut teisterde mijn kruis en maag ik wou nog schreeuwen, daarna werd het zwart het licht dat volgde pijnigde mijn ogen men ondervroeg…

eten en je boterham in het nog kissende vet soppen bruine suiker d’ er op twee klontjes in de koffie een wolkje melk je goed uitrekken en luidruchtig geeuwen de hond het konijn de kat op je gemak voeren dan weer wat in huis of in de tuin liggen rondlummelen soms fluitend de krant gelezen is het middag de 11.410de keer je wordt het gewoonweg…

Ze verdronk gewoonweg. Het licht van straatlantaarns nam haar de maat, straalvliegtuigen schitterden dat het geen naam meer had, en zelfs het als altijd lege raam aan de overkant scheen heller dan haar ver gezicht. ---------------------------------------------------- uit: 'Woekering', 2005.…

Plots wist ik wat of houden van betekent In de ander vinden wat het beste is Liefde, wijsheid, passie, droefenis Je ware zelf het spiegelglas uitbrekend Latent aanwezig, nu scherp afgetekend Je diepste wezen en geschiedenis Waarin nabijheid naast benauwenis Pulserend licht en alles vanzelfsprekend Besef dat ik mijn lief gewoonweg bén Hoe…