Alle inzendingen over gezelschap

Kerstmis 2010: een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar: Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan staan de hoogten nog voor haar open, kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is en het geboorterecht van…

Iedere keer wanneer ik het gevoel heb dat ik dieper in het rumoer moet duiken verder in de commotie, dwazer in het tumult weg van de stilte bedenk ik me bijtijds dat er iets meer is dan jij alleen die mij gezelschap houdt in samen eenzaam zijn want het zijn niet de anderen die er net als ons voor kiezen dat er geen reden is voor blijdschap…

Kerstmis 2010: Een blinkend-zilveren Kerstengel houdt mij gezelschap en ik vraag haar: Kan mijn arme, haveloze ziel, die diep in mij rust nog opstijgen, kan zij zich nog verheffen en haar vleugels uitslaan, staan de hoogten nog voor haar open kan zij nog opstijgen en de verhevenheid proeven, die haar geboorterecht is en het geboorterecht van…

Het staat in de Bijbel geschreven “Waar 2 of 3 in mijn naam bijeen zijn, ben ik in uw midden” Maar bij mij staat in mijn geheugen gegrift “Waar 2 of 3, zelfs in een groot moeiteloos gezelschap, moeite, frustratie hebben met mij en mijn here(n), dan ben ik vertrokken” En die heren zijn breed en diep en van zo verschillende pluimage.…

hoe je de dagen kon vullen gezelschap plande het alleen zijn schuwde (door de blauwe einder breken grillige wolken vol verhalen maar zoveel uren in een dag tegen jezelf praten verveelt al vlug ) hoe je ook na het afscheid ging en toch bleef nooit zo nabij geweest was of hoe een bevend kaarsje uitdooft in een spetterend vuurwerk…

bomen slanken af dezer dagen (wat je van mij niet kunt zeggen) in het zeewater liggen schaduwen verborgen of zijn het zandbanken het licht is anders nu de lucht zo fris als de herfstappels in mijn tuin maar de zon schijnt nog in mijn humeur de woorden dwarrelen op dit blad papier dat zo zijn maagdelijkheid verliest maar wel gezelschap…

De ontbijttafel is net gedekt als iets van buiten mijn aandacht trekt dat lichtvlekjes op de muur doet bewegen heel subtiel, haast verlegen De balkondeur open ik blij verrast voor deze onverwachte gast, die ik met haar gouden stralen maar al te graag naar binnen wil halen want al is zij niet door de weerman voorspeld ik ben erg op haar gezelschap…

Niemand weet wat dit betekent Alleen jij weet hoe het gaat Maar doe het toch maar niet in huis En liever ook nog niet op straat Hou het weg onder de dekens En tijdens het wassen van de vaat Verdeel het stiekum in gezelschap Of als een vreemde tegen je praat Laat het niet zomaar uitlekken Dan is er toch wel iets mis Het is te gek om te ontdekken…

Zoals haar verdriet zoekt ze haar woorden in de koude stilte die haar laatste gezelschap lijkt en schrijft ze woorden die wachten op woorden.…

Nog hoor ik het gezelschap het antwoord toen ik vroeg 'hoe worden jullie nu genoemd' “De Groninger Ploeg.” Veel is van hen verschenen, hun werken leven voort, waar ik al ben verdwenen wordt nog van hen gehoord.…

stromingen van de zeeën mengen zich met de winden van alle dromen alles vloeit samen een bootje zonder koers om te ontvoeren naar het niets in het niets kan weinig nog gebeuren de deur van mijn gedachten kan er naar alle kanten opengaan bovendien heb ik er steeds gezelschap van zon of van maan de winden zingen, ook de zeeën zingen want…

Donkere sneeuwwitte straten Opweg naar een gezellig samenzijn We waren de laatste van het gezelschap Vrolijke kinderstemmen en schaterlach Gedekte tafels,voor elk wat wils Even bekroop mij een gevoel van...eigen Zonder mij waren deze mensen hier niet Geen zonen en dochters Zeven kleindochters en één kleinzoon Ondanks mijn verdriet Ben ik een…

Achter zomen Van honderden Meters vlierbes Weggedrukt in Een uithoek van Het dorp dat Misschien in jullie Ogen wel een gehucht Moet zijn geweest En voor mij voelde Als het einde Van de aarde Stond mijn eenzame Wieg, gezelschap Had ik alleen van Koeien en paarden Die mij anders dan Mensen woordeloos begrepen Want…

Ik zwem in de zee In de eindeloos grote zee Geen vissen om me gezelschap te houden Alleen het water om me heen Mijn gedachten houden me bezig Maar ik kan ze niet aan Ik verander ze in vissen En ik schrik ze weg Ik wil met rust gelaten worden Of toch niet Ik wil aandacht Heel veel zelfs Maar dan van echte vissen Zij geven me kracht…

Het laatste uur in het gezelschap van de zon, de Ierse Zee, de golven de wind, de klapperende zeilen na verandering van koers Achterover leunde jij gleed zijdelings weg Het lichaam koos het moment om weg te gaan en jij verdween in het schreeuwen van de meeuwen boven de zee, het land de stad en Amsterdam…

In gezelschap, best een aardige knul en wat joviaal Je slachtoffer vernederen en kwetsen, meestal verbaal. 't Laat geen bewijzen na, voor de dader erg handig Een bloedend hart, dat nog amper klopt, 't is moord!…

Wanneer jij stil staat even naar ijskristallen kijkt wordt je dan wel weer opgewekt kinderlijk aangenaam ook in je eigen gezelschap. © 9-12- 1998 Annemieke Steenbergen…

Mannen met gezinnen Waren jullie, kinderen Die speelden met de Honden die jullie net Als zij zo lief waren - In werktijd vergaarden Jullie tijd en plannen Om een hele bevolkingsgroep Uit te roeien op de meest Beestachtige wijze - Oncorrigeerbaar gedrag, Waan achter de gedachte Die jullie zelfs in het Gezelschap van vrouw,…

Genieten van elkaars gezelschap, zonder elkaar te overtuigen, van elkaars gelijk. Samen gedachten ontwikkelen, en spontaan zien veranderen. Elkaar domme vragen stellen. Vrije tijd zien ontstaan, uit tijdgebrek. Dat is wat samen koffie drinken doet. Ja, alleen elkaar ont-moeten moet.…

ik heb de dood in al zijn eenzaamheid kunnen verwelkomen met witte bloemen mijn kist wist niet dat ik nadat mijn laatste uur geslagen was nog steeds gezelschap had aan ruimte was er geen gebrek voor het maatje dat ik altijd bij me had ik bedankte hem voor al die goede jaren hij lachte wat zei zacht ik wachtte op je grijze haren…

In lachspiegels en familiefoto's zoek ik de grenzen op van wie ik ben in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen mijn ogen verwachtingsvol verscholen achter een goudgordijn van lange haren lonkend als een ster, met getuite lippen om te voelen hoe het is om wereldberoemd te zijn en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren verscholen achter…

krijg van Een grote vurige draak Die mij met vreugdevolle Ogen aankijkt en mij Welkom heet in het nieuwe Leven - hij is blij dat Hij me ziet, En zegt met natte ogen Dat ik welkom ben om Hem in zijn eenzaamheid Hier beneden gezelschap Te houden- Hij ziet aan alles Dat ik een zielsverwant Van hem ben, Die bij hem wil horen…

Gezelschap voor mij in actie! Heerlijk met mijn mes door die, zachte, onophoudelijke klomp verse halvarine. Kleeft zich reddeloos aan mijn mes, de dichtsbijzijnde hompjes die zich krullen, om mijn glimmende, nimmer gepoetste, maar zo zalig gebruikt bestek!…

Ik ben subliem gezelschap voor mijzelf. En Peter. Waar is Peter? ------------------------------ uit: 'Bombloesem', 2005.…

Ze bedoelen het goed maar het is moeilijk om gezelschap te zijn en zelfs dan ben ik alleen zonder jou morgen kom je misschien nooit meer thuis uit het ziekenhuis Ik heb geen rust buren bellen aan tussen de bezoekuren ze willen iets doen en iedereen vraagt antwoorden die weer een dag geruststellen Ik word bewonderd ik ben…

raak me aan sla me er door geen kans geen gehoor de vlam zwakt af slaap door de dag niemand weet waar heen niemand geeft laat het maar met rust genadeloos is de kus kus van eenzaamheid niet op voorbereid bergen verzetten de geesten gezelschap geven geef me een berg om af te dalen dalen naar het dal het dal van eenzaam verval…

Diedrik krijg gezelschap Paultje loopt nu mee gezellig , zo getwee maar, uh, maar ...…

Met de juiste schoenen in goed gezelschap is het goed toeven langs de Waal Mooi weer deze zomer heeft ons aangenaam doen zwemmen tussen de kribben De zon nodigde uit heerlijke verkoeling Aangenaam in de rivier Waak echter voor de stroom en de trek van vele schepen die fataal verrast Rivier tussen dijken met zeer stevige kracht…

het licht van glas alles naar binnen gericht onbegrepen als ruimte eenzaam is een planeet zonder maan zo behoren de meeste dagen aan niemand toe zoals het hoort een voorgekookt afscheid treedt binnen niemand vraagt naar namen aanwezigheid dringt zich op tot een antwoord ver van bomen valt een tafel, een stoel, een beetje prettig gezelschap…

Geloof me of niet dat het liefde is, jou mijn zwerven om je heen te besparen en het hoogste, straffend geluk voor mij als je je dan warmend in honkvaster gezelschap nog eens schamper aan me denkt: 'In gedichten probeerde ze nog iets van liefde te bestendigen ja, in gedichten probeerde ze dat nog wel.' ----------------------------------…