Alle inzendingen over gezwicht

Ik weet dat Geert de media vermijdt Maar voor de Playboy is hij nu gezwicht Hij heeft de sluier ietwat opgelicht Die paste blijkbaar toch in zijn beleid Een 8-page spread! Maar mij viel het wat tegen Geen string, geen zweepje. Is hij soms verlegen?…

Uit angst geboren Door schuchterheid Getogen, Door ingetogenheid Bij de hand genomen De blik altijd Naar binnen gericht - Te bang, eigenlijk, Om naar buiten te kijken Laat staan om mee te doen, en Onder zware aardse last gezwicht…

Zo af en toe volg ik de nieuwe mode Bekijk de foto’s in een styling blad Kledij, make-up, het haar, ik wil nog wat Met name in de voorjaarsperiode Nu ben ik voor de wenkbrauwtrend gezwicht Net als bij iedereen is ’t géén gezicht!…

Ik heb je ooit nog lief zo koel beschreven een Boursin gekruid die uit het koelvak komt ik heb je warm gewreven met mijn tong gestreeld en met mijn ogen dicht heb ik je zelfs verbeeld als het zachte glijden naar heerlijk-heden toen ben ik gezwicht en maar gebleven…

- Wat het is Hoe het moet Had ik eerder dan jij In de gaten - Kijk in de spiegel Zie je gezicht Wees eindelijk eerlijk Jij Veel meer nog dan ik Voor een groot Zelfzuchtig ego gezwicht…

Het gapende gat gedicht Omissie verveelt, gezwicht Aanwezig, verplicht Ik heb geen gezicht Kan mij niet vormen Naar aangenomen waarden Naar voorgevormde normen Waar stelligheden zich vergaarden Plaats mij maar niet De hoge nood Die mij verdroot Drenkt mij in verdriet…

ik ben een dichter die open dingen dicht van blind spot naar gezicht van duister naar verlicht van onaf naar verricht ik kom steeds dichter en ben eindelijk gezwicht voor juistheid van bericht voor diepgang en gewicht voor passie boven plicht…

kleurend danst licht op haren die vallen het gezicht ontbloten zij zijn gezwicht voor het ontbreken van evenwicht in levenstijd de strijd woedt nu op alle fronten tegen een vergiftigende groei hoop alleen dat ik mijn wilde haren voorlopig nog kan sparen…

Vertwijfeling in vele stadia Door bengels die voor zwendel zijn gezwicht Komt hun bekentenis nog aan het licht En wacht hen dan een plek naast Willem H.? Voor schoon geslaagden hulde en succes Én een plaat uitzoeken bij de FRS…

de zwerfjongere komt thuis de straat en zwerft hij gaat en komt weer thuis de straat meedogenloos schijnt de lantaarn haar licht op zijn gezicht koud en stil de straat waarvoor hij gaat en is gezwicht voor spijt te laat…

Gelukkig is de rechter niet gezwicht Voor hen die anderen plezier misgunnen. Een heel klein beetje overlast moet kunnen, Dus krijgt ‘het Pauperparadijs’ groen licht. En hiermee wist de rechter aan te tonen Dat in Veenhuizen grote zeikerds wonen.…

moppert hij 'simpel, zeg ik, ik hou de caloriën bij en al ben ik onvoldaan tóch tijdig stop' Hij grijnst: 'jij honger en ik overgewicht liever Bourgondisch dan voor mode gezwicht'…

nog weef ik sneeuw door bloesems heen is klei te hard om lente te boetseren schilder ik in groen wat blauw om kou te laten passeren maar het ijs dat ik hak smelt te snel onder mijn handen het winters gezicht is samenvloeiend voor het voorjaar gezwicht…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

We leven in een tijd van tien verboden Was de mondneúsnikáb eerst in 't OV De zorg, het onderwijs, horecafé Niet toegestaan, nu zijn 't de tien geboden Den Haag is nu pas wakker en gezwicht Voor RIV iMam en burgerplicht…

Gedachten zijn gevangenen van het gedicht waardoor pennen genoodzaakt beginnen tot het ketenen van woorden in zinnen momenten gewrongen in schakels gezwicht. Langzaam vervagen met passeren der dagen stervenden in de dorre woestijn van tijd begraven onder het stof der eeuwigheid.…

heb mij lief vertrouw mij toch ik weet het zijn woorden diep en ver verborgen huilt je kind ze wilden het vermoorden het gemis is jouw levensweg eeuwig zoekend naar dat verduisterd licht telkens weer die ongelijke strijd en telkens weer gezwicht…

Haat gezwicht. Liefde overwon.…

Als de dichter niet is, niets is geen persoon en geen haven een niemand zonder heimwee en met geen enkel verlangen gezwicht voor een woord een theorie zonder bloed een metafoor zonder gevoel ben ik bij je achter een boom verschuil ik je als stilte in een droom bewaar ik je laat ik je niet gaandeweg een niemandsland…

een hunkerend verlangen Eenheid Liefde Licht door aards beweeg gevangen maar nooit in geest gezwicht voor onbegrip en spotternij meewarigheid of hoon: niet bang niet tevergeefs reikt elke hand naar Liefdes' Licht naar heelheid yin en yang…

Het onderzoek naar huizen op Bonaire brengt binnenkort ook helder aan 't licht dat ik voor de verleiding ben gezwicht aan zee had ik een heerlijk pied-à- terre waarom maakt Brinkman in de Kamer al die stennis ik heb zo'n huis gekocht, maar deed dat voor 'n kennis…

Ragfijn Rank en sober Kruipen mijn gedachten naar een dwalend aangezicht wat ooit had geklopt is roemloos gezwicht Verzachtend glijdt haar glimlach weg alsof ze zegt "doe maar, doof het avondlicht" de wijzer stopt…

de mooiste maand voor mij blijft altijd mei en ‘Mei’ van Gorter immer hét gedicht want lang voorheen mijn ‘mij’ voorgoed gezwicht om dichter’s kunst die verder reikt dan ‘mij’ dus ondanks alles maakt de mei mij blij want Oekraïne, heus!, wordt ooit weer vrij…

De vrees der Goden onbemind verdriet verscheurd slecht gezind Niemand geen arm, geen schouder verlaten, donker met de dag... ouder Je gezicht vegeten, onherkenbaar niets rest alles wordt te zwaar De tunnel lonkt aan het einde licht een laatste zucht voor de dood gezwicht…

Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven de dood zal zijn gezwicht.…

Hij die gisteren nog twijfelde, maar vandaag in het mortuarium ligt, als hij eerder had geweten zou hij gewacht hebben en zijn gezwicht? Hij twijfelde op de richel, donderde dertien etages naar beneden, daar aangekomen, was er weinig over van die mooie kerel, die twijfelde op die richel.…

Maar haast onmerkbaar groeit de bloesem en zet de boom in licht; morgen is er leven, de dood zal zijn gezwicht.…

ze lacht ik straal als ze schijnt klim ik op naar boven gericht ik wacht verdwaal als ze schijnt klim ik op naar haar gezicht ze bracht verhaal als ze schijnt klim ik op voor altijd gezwicht de nacht was kaal maar de ochtend bracht licht ik klim op met een warm onthaal als ze zacht onze levens dicht…

de hand op mijn sidderend ziellichaam, een letter uit behoedzaam denken gericht, als de pijlen die het hart doorboren, mijn geest voor liefde gezwicht woorden, omgang, leven alles in een zucht voor jou gelijk muziek; schone bevrijding van m'n vrezen er bestaat klank nu ik hou…

Ik ben geen groot dichter Voel mij niet verplicht tot het dichten van een dicht Veel eerder gezwicht Ik ben geen aanstichter van nieuw literair licht Vondel en Bloem hebben mij pootje gelicht Nee, ik ben geen zwaargewicht Niet als poet, noch als dichter Maar, na het dichten van een dicht voel ik gauw drie kilo lichter…