Alle inzendingen over glazen bol

Twee futen weten al de lente zij keken in de glazen bol van de verwachting de reiger scheert over het vrieswitte water onder een lucht van ijskoud blauw desolaat als lege winkelpanden schotsen de oude kale bomen tak aan tak langs de waterkant het daglicht is te schaars kraakt de een tegen de ander mijn wortels verliezen de grip op…

Wat je toekomst brengen zal, kan ik niet voorspellen, Echt, ik vond geen glazen bol die het kan vertellen. Maar ik weet dat ik je wens dat je in je streven door en boven alles heen vreugde zult beleven. Vrijheid in verankering, vriendschap en verbondenheid, hoop die grenzen kan verleggen, liefdevolle tederheid.…

Maar wat later kwamen de dilemma’s en barsten in de glazen bol van toen: de dooi trad in. Het leek zo dwaas dat ’t smelten kon. Niet weten wat te doen. ’t Ging over in een ondoorzichtig waas: geen lente meer waar ik me mee verzoen.…

'k Heb echt geen glazen bol die kan voorspellen wat jij in 't Jaar Achttien zoal beleeft. 'k Wou dat ik je veel vreugde kon bestellen, dat 't leven jou intens voldoening geeft, je alles krijgt waarnaar je hartje streeft, en bovenal een flink pak hersencellen.…

Vertel ons, weergodin Diana Woei Wat ziet u in uw fraaie glazen bol Slaat ginds een oude weergod weer op hol Als vader van El Nino zonder boei?…

bol waarin al het vreemde aanlokkelijk blijft.…

bol die aan de hemel hangt…

Glazen bollen vol verhalen. Verleden,toekomst bij gerucht.…

bol Waar jij en anderen Naar de toekomst kunnen kijken, Want met tijd en ruimte Komt jouw toekomst Draaiend en zwevend tot je toe, Maar vergeet nooit Dat jij de toekomst bent Van je eigen leven…

Het geheim was het eind je huilt in je hoofd straal dan nu… jij gekke diamant Geen schaduw te zien je ging naar het licht straal dan nu… jij gekke diamant welkom waar je gaat briljante compromis precisie omlijnt weer die kille bries Kom op voor je vrijheid in je glazen bol als schilder van je leven maar kom op en lééf!…

straks de plaat als bange hazen Onze geest onthoudt nooit wat we lazen Glazen bol - het lot zal ons verbazen We doen het even heel erg kallem aan We doen zo rustig dat je niks meer voelt Doen praktisch niks, al raak je onderkoeld Het lijkt eenvoudig - maar zo 's 't niet bedoeld Even nog een ogenblik geduld Heel even…

De regen vormt gestaag Een druppel op m’n raam Het licht weerspiegelt En verspreid een Caleidoscoop aan kleuren Gevangen in een glazen bol Krachten absorberend Ontstaat een nieuwe wereld Kijkend van dichtbij Word ik beweging gewaar Een wereld op z’n kop Groeiend en groeiend Om me heen Verdwijnt mijn eigen wereld Verleid door fantasieën…

zeg jij nog altijd goeie morgen schat of werd het lieve is het nog slaaplekker of werd het slaapzacht en ik vraag me af trek je nog steeds gekke bekken je weet wel voor de spiegel als je een speech moet doen het zijn mijn zaken niet ik vraag het mij enkel af schat…

tijdens een val resteerde van de mijne slechts vele scherven gelukkig was hij niet van kristal dat in duizenden fragmenten versplintert als de tijd het mij niet verhindert en ik alle scherven snel vinden zal ga ik ze lijmen en wie weet kan ik dan met breuklijnen en al heel misschien toch weer in mijn bol een toekomst zien…

wij zijn het echt in de grote bol het flitslicht maakt ons voor even onherkenbaar het tijdsbeeld laat zich meten en de glazen ballen geven de naderende kerst alvast wat kleur…

Ik krijg de zwartepiet vaak toegeschoven Misschien ben ik wat dik maar toch niet bol Het kwetst me en het wordt me echt te dol Schrap toch dat woord en ik zal u beloven Dat ik voortaan alles bij u bestel Als u die B verandert in een L…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

de regen spat wind jaagt zand en aarde op het blad dat verzuipt in modderbad kou vriest bruine randen aan pril groen dat terug wil kruipen in de bol van toen maar altijd trekt het licht koestert zon de kleine knop die opent als de winter stopt…

zo waar gedeputeerd verpakt echt wel gesoigneerd bij het noordzeekanaal wablief hij kwam nasaal het lint geknipt krijtjes plus heel stipt sprekend was te lezen heel goed samen zo gaat-ie goed wordt nog beter knik in de bol ja en amen champagnes in de glazen zon door vlekkerig dek poppies met vleeselijke snack keet snoet aha gemoed valt…

De rupsen in een cocon De vlinders op de bloemen Met grote voorraden aan 'goud' Zijn zij de juweliers van de- ze wereld Die zonder deze gevleugelden Ineen zou krimpen tot een zo Goed als stuifmeelloze bol Geen odeur, dus geur Geen kleur…

(Just one more for the road) Mijn moeder heeft het altijd al gezegd: ~Dat joch van mij groeit op voor galg en rad, hij houdt het nimmer droog maar altijd nat.~ Door niets en niemand is dat ooit weerlegd. Mijn moeder ja het mens had groot gelijk: Toen ik de luier uit ging was ik acht, dat is dus zes jaar later dan verwacht, wat neerkomt op…

Je ogen zijn graniet en je mond als een kristallen bol van kwarts waarbij het scheidingspunt tussen donker en licht niet valt te bepalen…

tot die gelige bol weer verdwijnt achter d' horizon, het nachtelijk deken rust creëert, d'eierschaal zich sluit, zodat alles weer terugkeert naar het punt waar ooit het ontstaan begon...!…

Knallen zoals Fanny Blankers-Koen Niet te stoppen, zelfs na een valpartij stond ze op en liep prompt voort vrank en vrij Met de schwung van een wereldkampioen Op de aflossing kwam ze echt van ver Haar tegenstanders verkrampten, ijskoud bleef ze relaxed en versnelde naar goud Het pientere buurmeisje een wereldster Femke Bol doet heel holland…

op de buis is discussiëren wat je niet behoeft te leren alle dames en ook heren willen daar vaak iets beweren wat ze niet konden verteren in het kort: dat’s communiceren….…

koepel klapt open het valscherm staat bol en strak de jager tuimelt in een rookpluim straks land ik naast het smeulend wrak…

Een ritmisch kloppen op het raam haalde mijn gedachten even van hun plaats af zwevend verplaatsten zij zich richting venster waar de regen het zachte kloppen begeleidde het was een nacht als ooit die andere nacht lang geleden alleen stond ik toen zelf op zag in het raam dat wat ik nooit meer wilde zien twee lege ogen koud en…

jouw adem al jaren weggezonken maakt de zomer, de bloemen koud want niets dan schaduw roept het vluchten, de zware druppels losgelaten weg van ogen, de oude woorden lichaamloos, dwars door wind voorgoed verlaten, het kind in armen de stilte, ver en lusteloos jij geeft niet meer of nooit geweten het praten huiswaarts dichterbij…

Zacht tikken op het raam halen gedachten even van hun plaats zwevend verplaatsen zij zich richting venster waar regen het ritme begeleidt het is een nacht als toen ze staat langzaam op en kijkt in de spiegel hij licht zwart…

in mijn herinnering ben ik altijd klein geweest ook in elke wereld die openbrak wanneer het schuilen zocht naar zachtheid of een lief woord dat deed vermoeden dat ik bestond met het oor tegen een helderblauwe hemel om in geluid van nergens eindigende warmte te kunnen wonen ik tastte dan aan mijn hart aan het kind dat daar stond,…