Alle inzendingen over glijdt

jouw hand glijdt langs mijn wang zoals de najaarswind de bladeren streelt het ruisen is meer dan een geluid iets dat nimmer verveelt het duidt op een geschenk naar verluidt het draagt de stilte als een zoekende bruid…

En wat er uit mijn handen glijdt. Ik wacht als berg. Het is de zwaartekracht. Dat ik niet houdbaar blijf. Was je handen. Spoel mij uit. ------------------------------------- uit: 'Welcome hygiëne', 1996.…

vrijwel verdrink ik in kussen onderhand voert zij mij oesters bij het openen van glanzende lippen kirrend glijdt zij onderuit: ik laat jou nooit meer gaan daar ben ikzelf bij: zucht ik tastzinnelijk gaat zij door: had je gedacht!…

Haar adem roert mijn mond omringd door vele stemmen haar lichaam zacht en rond glijdt lustig om me heen Haar armen om me heen op tonen van je t'aime haar liefde houdt de wacht uit eeuwigheid te leen…

In heldere eenvoud zijn - het verstaan zonder woorden Niet verstrikt in droom en gedachte die in golven gaan en komen En in liefde gaan het hart een kalme nachtzee - lichtbundel die door het donker glijdt - door een nieuwe dageraad gedragen…

Wit het land, rein mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte…

de maan glijdt op de toppen van mijn uitgestrekte vingers naar een hoogtepunt bloost zich geel de hemel in na die rakelingse bevingering en streelt de zwarte stilte zon van de nacht maar zo gehavend dat ze eeuwig ootjes vormt van pijnlijke herinnering…

ik leef in onderkoelde staat en prille lentewarmte dringt niet tot me door - alles glijdt zo ijzig van me af - als de koude kraakt of breekt is het een dans van winter die van geen wijken weet ik woon in een kristallen huis en wat ik schreeuw vindt geen gehoor…

als de leegte zich vult met stervend geklater van wegebbend water in vogelzang gehuld… als ‘t Avé Maria gestreeld van de harpsnaren glijdt en gevoelig openrijt wat nog niet was geheeld… Als de stilte schreeuwt en niets anders kan.., omarm me, ………………… omarm me dan…

'Blijf nog even' Haar zucht om armen, om dat vast te nemen -dat luider klinkt dan een bende supporters die om een penalty schreeuwen- glijdt over hem heen. Doofstom kijkt hij naar een bal en mist het doel. De strijd lijkt gestreden.…

~~~ de weg glijdt onder mij voorbij banden slippen door teveel haast zo mooi, die sneeuw zo ongelegen mooi ik zie het groen bedekt en hoop vervaagt steeds meer wanneer gaat het in godsnaam weer dooien ~~~…

eenzaamheid onthult me een leeg gevoel niemand die het ziet niemand die het wil weten een traan glijdt langzaam langs mijn wang omlaag valt op de grond verloren in de tijd niemand die het ziet niemand die het wil weten…

Wie nu varend langs de Noordpool glijdt en aldus 't Suez-kanaal vermijdt spaart flink op 't vervoer maar houdt best goed 't roer want je raakt er snel het noorden kwijt.…

Haar handen de nagels roodgelakt liggen als klauwen gevouwen over haar borsten onbewogen vallen wimpers op eens zo blozende wangen glanzend zij glijdt speels als golven met het laatste licht verlaten door de toekomst worden groeven houdbaar tot…

Vrijheid gehuld in leegte zwaar hoofd in ronddolende gedachten die naar een huis smachten Haar huis geen thuis Waar leegte niet wordt verjaagd vult het verleden de kleine kamer glijdt ze achteruit in een toekomst Altijd haar heden…

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…

zij legt de letters naast zich neer wijsheid glijdt schaamteloos van haar af was deze er ooit vraagt ze zich af bij het rapen van zakt de moed haar verder in de schoenen druppels sieren de ramen niet haar wangen al zouden ze haar niet misstaan…

Een bloem glijdt door een glooiing En geeft haar parfum aan een steilte Die vrij in de lucht zwijgt. De trots van de golven zwart. De ogen roven het onverwachte Dat de striemen op de huid Met blaadjes kalmeert.…

De tijd glijdt voorbij Als een schip aan de horizon Verdwijnt hij uit het zicht De zon gaat onder Komt altijd weer op Tot het einde der tijden De zee brengt nieuw leven Neemt het oude mee Voorbij de tijd…

Droom is 't leven, anders niet; 't Glijdt voorbij gelijk een vliet, Die langs steile boorden schiet, Zonder ooit te keren. D' Arme mens vergaapt zijn tijd, Aan het schoon der ijdelheid, Maar een schaduw die hem vlijt; Droevig! wie kan 't weren?…

De maan glijdt langs de ruiten En blikt mij vragend aan. 'Wat moet dat, bleke zanger, - In uw ooghoek glinstert een traan?' Zo gij de maan zelf niet waart 'k Zou zeggen: loop naar de maan. - Wat mij het oog doet glinsteren, Dat gaat er geen schepsel aan.…

Tijd glijdt niet voorbij maar schokt en bonkt en rolt en splijt dwars door mijn dagen Tijd, keer dan het tij als wind de zeilen bolt wil jij mijn schip nu dragen Genoeg! doe het voor mij als jij niet meer zo tolt zal ik je niets meer vragen…

Langzaam glijdt ze over het witte vlak met bijzondere souplesse. Geeft zich volledig ongegeneerd noem het rafinesse. Tekens, letters voor menig oog voelbaar en gericht. De nacht valt in als lichten doven is geschreven mijn gedicht.…

De maan glijdt langs de ruiten En blikt mij vragend aan. 'Wat moet dat, bleke zanger, - In uw ooghoek glinstert een traan?' Zo gij de maan zelf niet waart, 'k Zou zeggen: loop naar de maan. - Wat mij het oog doet glinstren, Dat gaat geen schepsel aan.…

hoe vroeg in het seizoen een braambes naar me lonkt, zo ogenschijnlijk paars en rijp hoe onweerstaanbaar mijn verlangen naar haar zoete smaak, de vrucht zich gewillig plukken laat hoe bitter nog haar sap dat over mijn tong naar binnen glijdt, mijn lust zo snel vergalt…

De zucht rimpelt het duistere meer Getuigd ongewenste ijle aanwezigheid Gekant blijft de geest in spinsels hangen Gevangen in het web der vergetelheid Dan verjaag de dageraad kille dauw Het zijn glijdt klammig terug in het heden…

De schoolvakantie is alweer voorbij Voor ieder kind haast de ultieme vrijheid Die met de aanvang van de school voorbij glijdt Want buiten school lijkt alles nog zo vrij Maar aan de universiteit van ´t leven Wordt nooit een dag vakantie weggegeven…

Ik zeg u, hoed u voor zijn tong scherper dan de schaar van een kleermaker die door loden stoffen glijdt snijden zijn woorden uw vers aan flarden en likt hij zijn lippen vast voor het volgend commentaar op het slipje van de meid of de dwerg in ’t boudoir.…

Een kleine draaikolk glijdt traag voort in de bossloot: daar komt de ringslang. De dode boomstam is vol levendige galm: het spechtennest roept.…