Alle inzendingen over glorieus

Proporties Groots is de wereld, zonder vergelijk In het heelal krioelen sterspiralen waarin je tijdloos glorieus kunt dwalen Wij zweven rond in 't ruime hemelrijk Hier in de winter, plaatselijke tijd op onze schaal van mensen, merels, mezen een miniscule cel van 't wereldwezen weerklinkt de echo van oneindigheid In poezie, het hemelstormend…

Nevens mij, glorieus en monotoon, Verging de kringloop van zijn kort bestaan. Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan En langs het kloppend halsje van mijn zoon. Ik weet niet hoe hij werd en mij ontviel. Ik ken alleen de klare periode Van bloei die boven mijne schouder rees. Nog spiegelt zijn hel lachen in mijn ziel.…

Oh herfst jaargetij met matte kleuren ongewis weer tot in den treure appels peren op de straten kisten geletterd in hanepoten binnen paddestoelen hazelnoten de krant die dan bericht over ene Anne Frankboom Ik dacht welke ster heeft zich buiten mij in soap of serie of misschien als mannequin danseuse dan wel zangeres plots glorieus opgericht…

miltvuur taalinflatie mondaine bedrijfsstrapatsen en enerverende executies blijkt de boreling behept met getourmenteerde territoriumtendensen fiscaal aftrekbare nostalgie-ervaringen en ogenschijnlijke toekomstperspectieven desondanks ontwikkelt hij vanuit diep genesteld engagement - oh / cycloon van kolder culminerend in glorieus…

dat kunt u niet voor mij bepalen… Duitsland zal weer glorieus opstaan nooit meer zo naar de donder gaan ik sta dikwijls in mijn mening alleen maar mijn hart zegt dat ik net zo goed Joods als Duitser kan zijn het moest maar eens gezegd ik heb met beide landen zoveel gemeen…

Ik gaf -precies zoals Mathieu- vol gas, Maar als ik daarbij op mijn muil zou vallen Terwijl ik lekker bezig was te knallen, Dan vond men mij terug op een terras. Men zag mij daar een lekker drankje doen: Dan volgend jaar maar wereldkampioen.…

Wie eens zijn stem het glorieuse klagen heeft gehoord, ziet in de nacht hem als een zuil van bloed onder de lage hemel. een stad in vuur, die alles heeft geboet waardoor òns leven leven is geweest. een donker vuur dat eeuwig klagen moet, een donker vuur dat eeuwig klagen zal tegen de zwarte klaagmuur van't heelal.…

Dat lijkt een liefelijke toversproke Van wijdse heerlijkheid, die plots ontspruit Bij lichter feeë roede... leve' ontloken Glorieus... nog pas met rouwklokke uitgeluid! Zijn 't nu mijn harte-knoppen, die daar breken, In weelde ùitstromend, bij het laafnis-leken Van 't warme licht, rein heiligend gespreid?…

Zie haar staan, zo glorieus boom gekapt, tot bijna niks 'k sta erbij, met m'n neus. Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie.…

Waar blijft de tijd die wij aan woorden wijden Verkwistend strooiend in de wind en het zwerk De tijd in ledigheid zonder paal en perk Waar wij naar achterklap en roddel glijden Waar zijn de tijden van het glorieus fatsoen Dat iedereen zich verre hield van laster Zijn woorden toomde in kluister of raster En geen medemens ooit smaad aan zou doen…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

opgeheven zilver siert bladeren op steel in windexplosie hoger dan mijn armen reiken ademt adem op toppen geruis onder licht van waarde glorieus aan het zicht het zilvermysterie blijft zich vernieuwen aan levende bomen die bewegen over en weer terug naar boven dat bindt mijn gedachten van wat ik zie door middel van hun groei schoonheid…

Zwoel duister waarde heen... àl 't aardgerucht Stierf weg, waar ìk òpging in zuivrer lucht, Glorieuslijk in het heilig licht geheven... Hóóg boven 't leven en zijn smartgeding, Hóóg boven smartende herinnering, Straalt mij Gods liefde en 't godlijk liefdeleven!…

Zwarte wolken zie ik vluchten ijlings, langs muisgrijze luchten als in een spel, jubelend en glorieus dat wel maar ook somber, koud en soms met vernietigende kracht. De bladeren van de bomen kleuren in bonte pracht en kruidige geuren maken je verlangend naar de intimiteit van de nacht en de warmte van het binnen zijn.…

zij inhoud en vorm te integreren tot een geweldige shout zij brachten geen ballads of upgrades uit nostalgisch sound met het uitblijven van swung keken zij uit naar de show die jij had op de bühne nagels zwart wit gepingeld gewaad contrasterend in kleur armen die de hemel bewogen tot het openen van de zevende deur waar het glorieus…

toen ik dat voor de eerste keer zag… Het is het moment waarop God ontstaat God zegt en maakt mij daarmee een bekeerling Mooi hè, zij is mijn volmaakte en mooiste schepping En ik zeg: zij is Uw weerspiegeling Sinds zij in de wereld is, verloopt alles harmonieus Zelfs met jouw door slaap en vermoeidheid verhulde lach Is het leven ieder moment glorieus…

kleur toevoegt aan het witte licht het gebeurt nu slechts in de sfeer van stille brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woest en dorstig drinken uit de oneindige woordenrivier in deze geschreven liefdesaffaire ben jij de onovertroffen held waar de stilte van de avond gedachten eenzaam maakt jij verschijnt glorieus…

Wat we deelden is om glorieus op terug te kijken. Nooit zal ik vergeten, het mooiste moment met jou. Het kwam en ging, blijft daar in mijn hart. Je was Mark, met veertig jaren vandaag. Een dag vol van stilte, zonder woord. Ik heb jou toch wel gehoord.…

Zo zeldzaam is de naam die zij bedacht Als vroedvrouw Neeltgen, niet het Joodse Bruidje Geen Remmert, IJsbrandt voor zijn tere huidje Maar Rembrandt, schepper van de Wacht der Nacht In 't grootse, volle leven om hem heen Zag hij de mens, maar ook zichzelf - alleen…

valt appel niet ver van boom kruipt het bloed waar het niet komen zal, het is niet genoeg geweest, die hunkering, de droom leeft voort september opent de poort naar de hervallende herfst laat je toe in haar vergankelijke belevingswereld nieuwe winden waaien naar de winter toe nemen ons mee naar een verkoelde toekomst voor alles wat ooit glorieus…

Wind die aantrekt tot een zware storm zeer divers gekleurde bladeren bungelend aan laatste adem tot een storm hun einde zegent guur is wind, nog natter die regen op stalen rossen of in blik wij kunnen er tegen Liefde voor muziek en passie voor bijzondere fotografie tijd leert dan de dagen, tekenen van een glorieus herstel zien daar muziek…

Van kleur is die heel glorieus, Meest in 't karmozijne. Z’n kneveltjes staan hem zo schots, Steil boven z’n prop’re mondje, Die hij eerst stijfde met wat snots; Nou kijkt hij door de haartjes, trots, Net als een IJslands hondje.…