Alle inzendingen over godverdomme

Godverdomme, alles gaat naar de klote vroeger kon je met veel minder rondkomen Haagse munten zie je zinloos wegstromen In hun eigen beurs? Dat stelletje malloten! Grootverdieners in een grijs pak, kiesbandieten. Wie betaalt hun dik belegde boterhammen? Nieuwe waarden pogen ze er door te rammen zonder geld!…

wat gaat er fout als ik in de spiegel kijk, wat is er toch zo mis met mij, waarom gaat mijn schaduw lopen, en steekt die op de fiets me voorbij; schijnt het licht ook op de maan, en weet de zon wel van zijn bestaan, heeft de eb wel iets aan de vloed, en is godverdomme wel echt een vloek; moet ik mij schamen voor mezelf, is het gewoon niet…

'godverdomme!', een brommer rijdt me bijna van de sokken, maar goed, ik ben al thuis en steek de sleutel in 't slot, de deur open en achter me dicht...- ik kan natuurlijk boven ook nog wat gaan googelen.…

En godverdomme ik snapte het zo altijd op papier maar ik vervloek nu alle vogels van het wit op een A4 o jongen, ik haat de robots die mijn twijfel zo vermenigvuldigen. Ik wil je tegenwoordig van een scherm geduldig wissen.…

Godverdomme ik bid zoals zo vaak dat ik eens dood wakker word…

geworden was nee, ik kan niet komen omdat je weet wel die krater in mijn ziel die ik nog niet gedicht heb laten we haar naam niet noemen die komt me de keel uit hij begreep me hij heeft me nooit geleerd dat de liefde illusie is is zelf een illusionist kent gek genoeg wel de pijn die liefde schenkt anders snapte hij me nu niet wil met mij godverdomme…

ze smijten de trompetten erbij op een hoop de genodigden slopen de rieten en kleppen een select groepje poept fagotten vol een ander gezelschap spuit voor straf de celesta tussen de bellen men stampt er de bas in zijn kloten kontneukt de piano het podium af en dan ook ineens de hans in het bruiloftorkest het is feest in de stad dat moet godverdomme…

Je schenkt me vertederende dromen, die mij verlossen van de aardse beklemmingen, toch heb je gefaald bij die arme das, die door een stropersstrik gekeeld is, na urenlange strijd en dat alles godverdomme omwille van menselijke hebzucht. Sla eens wat vaker je vleugels uit en verkijk je niet op mij!…

ze smijten de trompetten erbij op een hoop de genodigden slopen de rieten en kleppen een select groepje poept fagotten vol een ander gezelschap spuit voor straf de celesta tussen de bellen men stampt er de bas in zijn kloten kontneukt de piano het podium af en dan ook ineens de hens in het bruiloftsorkest het is feest in de stad dat moet godverdomme…

Ja, Godverdomme een kus…

Godverdomme ik bid zoals zo vaak dat ik eens dood wakker word…

godverdomme wat een stakker ik kap ermee ik kots... wakker ik moet wakker…

godvergeten tussen al die beschaafden De hypocrisie viert nogmaals hoogtij, en weer wordt onnoemelijk smalend neergekeken op de 'verlopen loeders' van de maatschappij en worden zij met beesten vergeleken Zie ze daar staan, dat intelligent crapuul hun grootspraak wordt tot 'kunst' verheven De idioten, hevig spottend met de mindere 'mens' die, godverdomme…

(Leo Vroman’s gedicht ‘Vrede”) maar door de tranen heen voel ik de vrede van Vroman lees ik zijn gedicht in z'n geheel op www.gedichten.nl ik lees het als een bijbelhoofdstuk om te blijven geloven dat dit nooit meer, dit nooit meer gebeurd ik kijk vanaf mijn balkon naar de hemel ik zoek God, de vader en spreek: “Ik wil vrede God, Godverdomme…

Het kan niet waar zijn godverdomme, ik hou van je, maar dat gaat je niet aan.) ---------------------------------------------------- uit: 'Tot hier toe: gedichten en liedjes', 1988.…

te vechten voor vrede laten wij ´godverdomme´ zorgen voor ´vrede´! `Wir schaffen das!; ´Yes we Can!´ Wat houdt ons nog tegen?…

ik rompel, ik strompel in rafelige lompen, ik stoot tegen stenen, muren, stenen, ik adem alcohol en bitterheid, ik schuiver en scheld, en ik roep, roep ik, ik scheld, ik schuiver, want ik ben nu al dronken, dit is mijn mijn bankje, dit mijn park, de bomen, de duiven, de parkieten, de zwervers, dit alles hier is van mij, godverdomme!…

je grootmoeder, griende je, ging godverdomme een eeuw of zeven te vroeg haute cuisine met gouden bestek naar binnen lepelen. zij, een lekkerbek? ik kon me niet herinneren dat jullie ooit op restaurant onderuit zakten of meeneemchinees bestelden.…

Net als Rimbaud, een jaar eerder dan hem gestorven, wenste hij tot op het laatst te vluchten van leven en dood, op een schip, godverdomme, als een engel zó onschuldig!…

Maak nu toch godverdomme contact met mij, godverlaten kutmensen! godverlaten lulmensen! Ik ben maar één keer in deze gedaante op aarde, heb me lief, voel me! streel me! omarm me! aanvaard me! vrij met me! Scheur me desnoods aan stukken, maar doe iets met me! Laat me niet ongemoeid, want dat is het allerergste!…

Allemaal dingen waar zo’n familie geen weet van heeft Familie, die niets weet van eenzaamheid Familie, die niets weet van hoe hij eerst zijn vader en later ook zijn moeder naar het graf heeft gebracht Toen was die familie er niet, godverdomme! Nu wél.…

Liefde is een stinkend wonder van onthoofde wulpsigheden als ik voort moet leven zonder vrede, godverdomme, vrede; want het scheurende geluid waar ik van mijn lief mee scheidde schrikt mij nu het bed nog uit waar wij soms in dromen beiden dat de oorlog van weleer wederkeert op vilte voeten, dat we, eigenlijk al niet meer kunnend alles, toch…

toch ga je dood ben je als een regiment soldaten zonder strijd kompleet bloot voor de totale destructie want vertel me want vertel me nou eens hoe werden je babi’s gemaakt en hoe werden je hersens gekraakt vertel me nou godverdomme eens hoe dat gaat als de vampier in je altijd waakt…

draait door en nummer één staat voor dus recht jezelf op, op hetzelfde spoor kijk dat waren vrienden, die hebben je verlaten ja eens …eens waren het je maten je vraagt je af hoe populair je eigenlijk wel bent omdat je plek is ingenomen door een balletje dat draait en je vraagt jezelf weer eens af of het de haan wel is die kraait want waar was godverdomme…