inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 20.637):

Dat zweempje blauw

Uitgemergeld bleek, haar knokige lijf
stil in een hoekje weggekropen,
haar haren wild en vuilig-stijf
murmelend van ellende en straalbezopen

Maar in haar ogen rest dat vleugje blauw
waar mannen zich eens aan laafden
té veel verdriet voor dat tere lijf
godvergeten tussen al die beschaafden

De hypocrisie viert nogmaals hoogtij, en weer
wordt onnoemelijk smalend neergekeken
op de 'verlopen loeders' van de maatschappij
en worden zij met beesten vergeleken

Zie ze daar staan, dat intelligent crapuul
hun grootspraak wordt tot 'kunst' verheven
De idioten, hevig spottend met de mindere 'mens'
die, godverdomme, niks begrijpen van het leven

Kijk naar haar ogen, verwaande kwasten
en herken dat kleine zweempje blauw
want ondanks haar bijna dodelijk gelal,
was zij eens een adembenemend mooie vrouw!

Schrijver: Ivette Bens, 13 mei 2008


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 254

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Wim Niesten
Datum:
4 juni 2008
Email:
hetstillelaterhotmail.com
Ik heb zojuist de laatste 3 ingezonden gedichten van jou gelezen, mijn complimenten! Je woordkeus, de samenstelling, het ritme én
het onderwerp: een stukje kunstwerk heb je geleverd.
Naam:
jan haak
Datum:
25 mei 2008
Email:
janhaakzonnet.nl
Mooi gedicht om over door te mijmeren. Over de splinter, de balk en het oog...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)