Alle inzendingen over gordijnen OR vergeefsheid OR eenzaamheid

partnerloze lijster, wie hoort jouw euforisch fel vergeefs geluid.....…

De gordijnen verbergen de lijnen en groeven van haar gezicht, en sluiten het raam en hoofdstuk niet volledig. Wierook en verleden benevelen het halfdonker en verhullen het zicht Op een uitweg die gestaagd dalend, terug naar aarde leidt.…

Nevel dat als een gordijn is gevallen over de nacht stilte in een rustig dromen. De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

je hangt hier, stil er is niemand die jou opzij schuift en nog kijken wil geplooid voor het venster maar wie wenst er te kijken door glas naar wat er niet meer was je mocht er zijn…

door de eenzame natuur.…

Er hangt een gordijn tussen mensen. O ja, je ziet het niet die onzichtbare scheiding. De een gelooft dit, de ander dat. En al wil je erover praten, het gordijn gaat dicht, zonder aanleiding. Het leidt tot oorlogen en geweld. Is de mens daarvoor gemaakt? Wie heeft hem als rechter aangesteld? Is er iemand die dat weet?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

‘Zo’n pashok is bedoeld om te proberen of iets te groot is, of wellicht te klein. Je mag daarin gerust ruimdenkend zijn, en verder kijken dan je nieuwe kleren. Ik snap dat ik haar enigszins verraste, maar ik wou weten of ik in haar paste.’…

Langzaam schuift ze de gordijnen dicht haalt eenzaamheid zuchtend naar binnen schikt afwezig hoge stoelen rondom een houten tafel waarop haar agenda speelt met het onbeschrevene en de schaduw van een pen in de keuken wacht haar de senseo met het schuifje afgestemd op één kopje…

Vergeefsheid heeft in pracht de overhand.…

weer was vergeten ze sprak er aldoor over met haar echtgenoot wat niet kon, logen ze, want die was dood alsof ze zoiets ergs niet meer zou weten nee, het ouder worden deed haar pijn de wereld om haar heen was kil verstard ze voelde zich zo eenzaam en verward vlijde zij haar hoofd in het gordijn…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

ik Google gordijnen in gedichten, daarna gedichten met gordijnen en vind vele vlagen wind gesloten werelden, stof en mijten voor mij is het blauw velours dat zelden sluit om het licht buiten gekleurde vlaggetjes voor tegen de duiven. het helpt geen zucht mijn uitzicht is ruim, blauw en groen niemand ziet mij naakt al zou ik het willen…

ook als je wolken donker zijn kom dan terug voor het refrein maar nu eerst een kus en een goed glas wijn nog één keer lachen, gewoon even samenzijn mijn enige wens is dat je eens zal zien hoe hard ik probeerde goed te doen, zonder “misschien” mijn wereld van jou, alleen de tijd is trouw leef zoals je wilt, ik hou altijd van jou het gordijn…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren…

of een welkom warm kan zijn, vraag je ik adem jou in met woord en wederwoord stapel de letters van kop tot teen steeds completer…

Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van het huis hermetisch gesloten!…

Het waren lange eenzame maanden nadat we het contact had verbroken Deze eenzaamheid is nu voorbij goede tijden breken weer aan En dit keer beloof ik je plechtig laat ik je nooit meer gaan…

scharnieren tussen gissen en missen het voor- het achteruit de wisselsporen van de ene na de andere tijd verloren speelgoed in een oogopslag onder getekende lucht zoveel duisternis onder onbegaanbare grond wonden en scherven uit sponningen gespat werkelijkheid vergeefsheid alles is er altijd andere tijden gisteren en vandaag…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Op de puinhopen van mijn leven heb ik opnieuw een huis gebouwd de fundering is nog niet zo stevig maar het is er veilig en vertrouwd Het biedt bescherming tegen rampen en geeft me houvast als ik val ik kan er rusten na het strijden ik vocht omhoog, uit het eenzame dal Nu schijnt de zon door mijn raam naar binnen ik schuif het gordijn voorzichtig…

Ineen verstrengeld ingeslapen na een hete strubbeling vol passie is het ontwaken wat eenzaam met de ruggen naar elkaar de vrije ruimte zoekend voor jullie armen en benen in een verstrekkend gebaar Om dan bij het eerste licht door de kieren van de gordijnen weer in elkaar te kruipen en wie weet het opnieuw te doen - ja, dat is leven…

Dan zit ik stilletjes in mijn hoekje, Verscholen achter het gordijn, Ik lees nog maar een boekje, En weet dat eenzaamheid mijn lot zal zijn.…