Alle inzendingen over goud

Verdorie Dafne waarom niet wat sneller Wat liet je Nederland weer in de steek Naast goud lijkt zilver toch een beetje bleek Had je problemen met je toerenteller? Nee hoor...fantastisch weer een plak erbij Ik ben net als Martina...heel erg blij.…

je hebt de muren weer hoog opgetrokken het goud van tralies slaat zwart uit de open ruimte kan je niet meer lokken je cel weerkaatst zelfs geen geluid schreeuw maar zonder woorden jank je tranenloos verdriet alleen zijn pleegt zijn eigen moorden er is niemand die het ziet…

De maand met dubbel o, dat is oktober De aarde hoopt veel bladloof op te vangen Het meeste blijft het liefst lang boomhoog hangen Al groeit de nacht, al valt het zonlicht sober Natuur krijgt reeds haar gouden aureool En wij een bord gestampte boerenkool…

Hoog in de hemel ster deelt haar licht en warmte niet alleen met kerst Kijken naar een ster zo dichtbij en toch ver weg verbonden met haar Gouden witte ster ik tracht haar aan te raken onvoorwaardelijk Zoveel moois en meer een ster schittert voortdurend eeuwige liefde…

Zoals de gouden gevaarten Van wat ik beminde, Van wat ik verlangde, Van wat ik begeerde - Maar nimmer had!…

Ze slaat haar omslagdoek om haar schouders loopt door het schouwspel van goud en geur denkend dat niemand haar ziet terwijl ze ontdeugend op je tenen stapt.…

aan mijn voeten liggen mannen en vrouwen nauwkeurig aaneengesloten tot het verdwijnpunt van deze waanzinnige weg vol strijdende geloofsovertuigingen stroomt bloed als cement tussen kinderhoofdjes en ledematen, een doorweekte jurk met gele bloemen een gouden ring door een woeste beschaving als bermafval achtergelaten.…

Ik zal je iets vertellen Ik zag een spiegelbruid Die ving het gouden zonlicht En zond het zelf weer uit Ik zou je willen vragen Blijf als die spiegel rein En vang de volle stralen Van hemels zonneschijn Geef steeds aan je omgeving Iets van die warme gloed Een mens die zo kan leven Doet in de wereld goed…

ik ben naakt, net als de keizer geen ijzer, geen ragfijn goud, geen geweef is nodig. Is dat de prijs van liefde of was het gekte dat mij dreef?…

Pril in leven en het vak tast zij de mode zichtbaar af - ik heb ogen overal - bekakt ze arrogant op haar gouden muiltjes een ervaren reflectant ziet gis en wil het best geloven likt flink op stuk ze zullen zeker scherp zijn hoewel met vele vuiltjes…

gouden regen staat in bloei paarse papavers besprenkelen het groen rood twinkelt geel vlamt blauw flitst even de lente in mijn ogen knallen moet het, tweeduizend twee is doei Dat kunnen we nooit meer over doen Die lijkzakken zijn voor altijd dicht geritst En daar wordt dan kleurrijk over gelogen…

zijn de uren eer jij zijn droom teder optilt en elk pareltje wederom openvouwt de sluiting valt haast intiem langs haar ranke hals en het laatste stukje goud zacht twinkelend bij het beroeren van de naakte huid geeft een lichte huivering…

De gouden cirkel glanzend op het witte vel zijn ongrijpbare waarheid in wankele letters Ogen zuigen het landschap rond gesloten bomen wringende handen kneden gebalde vuisten Staal op staal rolt de afstand op duistert leven in opstropende vlakken…

Het najaar dwarrelt uit de lucht En dekt het grasveld toe In goud en geel en oker. De zomer is zo lang voorbij Alsof hij nooit geweest is. De winter is nog zo ver weg Alsof hij nooit zal komen. En ik, Ik zit hier in de zon En wellicht voor het laatst dit jaar Op maandag vier november.…

het purperen kleed heeft Hij over de zon geworpen de nacht heeft zwarte ogen maar ziet niet Hij draagt een doornenkroon loopt over een balk volkomen in balans Hij sleept de wonden van de wereld, kijkt niet om tot ze flinterdun als vuurvlinders verbranden in de zon ik zie Hem gaan Hij draagt een gouden kroon de Mensenzoon…

Het ijle goud van de tempelbel dwarrelt op uit wierookstokjes en de eenzame bidsprinkhaan in mijn tuin murmelt het gebed van vele schedelblanke monniken. Hoe kan mijn hart zoveel schoonheid en verdriet bevatten en niet breken?…

Jij wonderlijk mens geboren blind en beeldend denken jouw woorden in muziek als glazenkeramiek en voeren mee naar neoromantiek passend in het mozaïek van menselijk twijfel bewandel zijn muzikaal talent als afleesinstrument, argument bloemlezingsfragment beeldend denken als gouden liefdesdocument.…

Gedachten krijgen vleugels vliegen duizenden jaren hier vandaan ik zie hem staan zijn naam kent geen taal zijn verhaal werpt schaduw in de woestijn ik voel zijn pijn ogen stralen een donker bestaan en ik moet hem laten gaan een laatste kus in gouden stralen…

ik laat me niet dwingen om op hun tonen door allerlei sloppen en stegen te dringen op weg naar de top nog ben ik vrij maar het gepush onder dreiging van hun steelse instructies de dwang om te volgen is nog lang niet voorbij zij beloven gelauwerde plaatsen podium en bloemen goud voor de volksheld tot door hun touwtjes je kop wordt…

Kop en schotel delicaat klein details mooi en fijn kleur delfsblauw honderd jaar oud randje lichtversleten goud grote trillende hand van opa kopje te klein maar ik heb het nu zijn kop en schotel bij het eerste gebruik trilt mijn grote hand.…

hoe het oude verhaal onder klater- goud en neonlicht bedolven lijkt hoe het ons nog wakker streelt zich in ieder mens ontvouwen wil wanneer in een schamele stal het licht ontstoken wordt, het verzonken verhaal zich weer vertellen laat rond de kribbe en ’t pas geboren kind…

Slaap krult haar wimpers haar oogleden zwaar ze gaat naar bed vlijt zich in morpheus' armen vergeten is haar eenzaamheid als de nacht haar wegdraagt dromerig…..loom….sluit ze haar ogen de maan waakt met een gouden glimlach de wind fluistert 'slaap zacht' kleurt haar dromen…

Nog voordat de Spelen zijn begonnen is China het toneel van gevechten en heeft door schending van de mensenrechten de eerste gouden medaille gewonnen. Mensen uit hun huis verjagen is evenzo een vorm van topsport op het laagste niveau. …Chinese burgers zijn uit hun huis gezet om ruimte te maken voor de Olympische Spelen……

Soms waan ik mij in springweides met schapen en dat soort liefdesdieren Of gevaarlijk ingeklemd op jubeltribunes juichend, juichend voor wie weet ik niet En dan het zwenken van goud omlijst naar zwarte gronden zonder randen En daar het houvast weggerukt uit mijn handen uitgeblust Of het leven houdt zich dood en nee ook geen…

Een ondeugende lach een schalkse blik even de verleiding die knipoog van jou maar nee toch maar niet een dag met een gouden glans nooit meer af te pakken gevangen geluk ik ben rijk klinkt mijn fluister in de wind en de echo van mijn woorden weergalmt in mijn hart en vingertoppen die op het toetsenbord dansen…

ik wil oprecht goud zijn, als je kan doordringen met pastel en mij erna in een geeloranje gloed streelt, laat ons dan samen baden in het pure karmijn. het liefst in een hechte cirkel.…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

ik dans mijn lief in blauw getinte dromen onder een gouden zon op het ritme van de sprookjesbloemen bloeiend in volle glorie als de aardhommel kom ik jouw zoemend storen met mijn vreugdelied kom mijn lief, ervaar mijn licht kom tot leven in de hemelse klanken van mijn bekorende gedicht…

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

Het veld kleurt als goud in de zon.... Ik sta aan de rand en kijk ernaar.... Pak m'n camera en kan het niet laten, van die sfeer een foto te maken. Ik blijf nog even staan, om daarna weer verder te gaan.....…