156 resultaten.
Grote mannen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 109 Grote mannen huilen niet
Ook van dood en
Gebroken hart
Nee, grote mannen
Huilen niet
Ze blijven staan
Bij windkracht tien
Op de blokken
Van graniet
Nee, grote mannen
Huilen niet, er is
Een fles en een café
Een havenhoofd
Voor in de wind
Maar hee, grote
Mannen kennen geen
verdriet, heus nee,
Grote mannen huilen niet.…
jouw basalt en mijn graniet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 387 de beek is wild
we zijn van steen
naar steen gesprongen
hebben zo haar stroom
bedwongen op
een onbetreden pad
ademloos en nat
zien wij hoe kracht
en tijd zich
in de aarde vreten
om gelijkheid aan
het oppervlak te meten
ook jouw basalt
en mijn graniet komen
die eeuwige erosie tegen
maarin zachtheid
kent gevoel veel
andere…
Ik ben niet, ik was
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 2.325 Liggend in de molm van mijn bestaan
knaagt de botworm aan mijn ziel
Zwijgend sijpelt het slijk
Poeder verpulvert tot stof
Donker de ontaarde aarde
Een stempel uit het verleden
Vingerafdrukken vervagen
Nagelklanken, harensnaren
Traan slijt naam in graniet
holt bergen uit tot dalen
Het leven stampt als een olifant
langs de rand van…
Miranda
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 362 Ik droog je af met een zweem gewoonte
als lichtlilablauwe lavendelbloesems
met slapverwaterde haarwortels
bengel je voor mij aan de zinkende horizon
Want ’s avonds of daarna
bubbelen jouw kooipoten en je
episch epicentrische kopje
mee als granieten pelgrims
op zoek naar de bodem van dit heelal
Kan ik rustig de bloemen op de grenzen
van…
Stukjes eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 ik heb keien gezien
op de paden die
mijn leven kruisten
imposante brokken rots
van basalt of graniet
in hun schaduw was je er niet
zocht onopvallende stenen
met een handzaam gewicht
bij toeval rakend belicht
kleur en vorm bepaalden
of ik ze zou rapen om mijn
bestaan completer te maken
zij spraken de talen van plaats en tijd
door…
Roodborstje
gedicht
2.0 met 34 stemmen 10.160 Geen ijs, maar graniet.
Nodig voor het roodborstje om zijn snaveltje te scherpen.
Zijn snaveltje sterker dan het ei.
Sterker dan Groenland.
---------------------------------------------
uit: 'Geen man, want geen vrouw', 2001…
Licht & Duisternis
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.222 rennend door de duisternis
met ergens voor mij vrijheid
achter sluiers van witte vlammen
Daar durf ik weer te ademen
met open ogen, open armen
ontsnapt aan een vergeten droom
Of ben ik toch gestruikeld
over diepgewortelde verwachtingen
en viel ik al die tijd
mijn granieten einde tegemoet
Hoelang zou ik al vallen?…
Elegie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 En nu is het drie jaar geleden
dat je ontleefde lichaam
onder een zwart granieten plaat verdween.
Agnus Dei, dona nobis pacem.
Er is geen wijken aan het verdriet.
En dat is mooi. Ik wil het ook niet.…
Vriendin
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 Vriendin, je ogen stralen niet
De sprankel is totaal verdwenen
Je levensvreugde nam de benen
Dit aan te zien doet ons verdriet
Je lijkt gehouwen uit graniet
En niemand kan je hulp verlenen
Vriendin, je ogen stralen niet
De sprankel is totaal verdwenen
Het is alsof je niets meer ziet
Je had een schrijver in je genen
Van schrik begint nu ons…
Aards laatste uur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 63 ik zag hoe jij
zeeën kuste
met de harde
hand van graniet
en basalten rots
hoe jij in
warm tropisch
blauw op witte
stranden rustte
in naakte trots
jij wond
winden om je
vinger in het oog van
de orkaan waar jij
je ongeremd liet gaan
toch heb ik ook je
tranen gezien over het
verlies van synchronie door
de natuur in de entropie…
De waarheid
netgedicht
4.0 met 537 stemmen 31 wij zagen
hoe water in
niet aflatende
kracht rotsen
trotseerde
bruisend en
kolkend probeerde
een bres in de muur
te slaan om zo
in alle gluiperigheid
ongezien de dodelijke
steek in de rug
te forceren
waar graniet
en basalt in de
schepping hun bals
hebben gespeeld
zijn de sterktes van
voorwereldlijke kracht
in verbinding met…
De zachte kant
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 77 water
vaak tot je lippen
heeft gestaan
dan leek je
onaangedaan en
opende de ramen
om de benauwde sfeer
snel weg te laten gaan
je vermande je
hield het hoofd nog
even rechter in verder
en er zeker niet aan
onder door gaan
van die kracht
had ik nog graag de
zachte kant gezien want
een liefdevol karakter
kent niet alleen graniet…
ik heb je naam geschreven
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 2.870 ik heb je naam geschreven
zilveren letters in zwart graniet
boven de dag die vroeg zomervol begon
met mensen naar hun werk
en jij op weg
een kalme strijd
gelukkig kort geleden
daarnaast die andere dag
later in de zomer
veel te kort geleden
er werd een andere strijd gestreden
daarom juist jouw naam
Jaweh is genadig
John
ik heb jouw naam…
In het licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Betonnen longen
Granieten hoofd
Gevoel dat voor
Altijd lijkt verdrongen
Vuur voorgoed gedoofd
En dan toch zo maar
Hier het licht dat ons in
De diepste vezels raakt,
Ons de ogen opent
Voor leven om ons heen -
Dansende lammetjes,
Een gewillig schaap
Dat zich moeiteloos
Melken laat, zilveren
Meeuwen die koninklijk
Zwevend…
Zachtgesloten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 292 En bij mijn nieuw gehakte beeld
ontbreekt zomaar een neus
geen kans voor parfum en voor rook
graniet is niet poreus.
Wel duidelijk aanwezig
zijn de zachtgesloten monden
geduldig in een boog
de hoeken schuin omhoog.…
NACHTZANG
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.154 De dag laten voorbijgaan tot het
avond werd en in de fruitschaal
de vergeten mandarijn ontaardde
in de verte gloeide de stad, zich
ontstekend aan zichzelf
wat leefde in de beijsde weiden
kroop in cocons, zette stekels
tegen de sterren op
Alleen de hemeljagers van diamant
geluidloos snijdend in het graniet
namen ons mee, losten ons op…
tijdslot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 het duurde zolang zoiets duurt
langer dan een ogenblik, korter dan een eeuwigheid
gevangen tussen binnentijd en buitentijd met
een vaste periode tussen aankomst en vertrek
zo bevroren als ijs, zo hard als graniet
geen speld tussen te krijgen
‘ergens moet je een grens trekken’
daar stonden we dan
de telefoon thuis laten liggen
de sleutel…
Summer in the city
gedicht
4.0 met 79 stemmen 6.537 En zie je daar mijn glasfontein
waar duiven van graniet
als tuimelaars aan ’t spelen zijn
samen met een parkiet?
Wat zeg je nou, iets minder zon?
Tja..., ’t is en blijft een klein balkon.…
De voegen in het trottoir
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 398 De zilvermeeuw spreekt
mijn angst in de lagen van de lucht
haar zwijgende witte buik
spiegelt de onrust welke
mij beneemt van de zwang
op het geluk
De straat beneden het spektakel
is het graniet waarop ik stuit
en in mijn val strekt het leven
zich voor mij uit – ik tel de aders
van het trottoir in de voegen
begroeid met mos
Vanavond…
Koketteerde afscheid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 437 ik vond je beeld
gedeeltelijk in scherven
je benen nog intact
lang en verleidelijk
ze liepen uit op ruzie
je lichaam schreef
haar lijnen in mijn handen
borsten strak vooruit
je buik was zachtjes rond
waar ik mijn leegte vond
je ogen braken
als ik naar je keek
je blikken zeiden niets
op je gezicht de scherpe
trekken in graniet…
Antwoord aan eenzame e-mailer
hartenkreet
4.0 met 28 stemmen 3.362 vervolgens teken je er een mensje in
Mensen wonen in hun woorden
zwart-wit, gekleurd, vaag, concreet
tussen woorden koud en heet
niet te vatten in akkoorden
Toch blijft een geloof in verenen
twee mensen met hun eigen taal
en een voorliefde voor stenen
De een heeft een zwak voor Hematiet
de ander houdt het heel banaal
bij gezette stenen van graniet…
Apocalyps
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.069 Zou het van de stalen druiven zijn
die aan betonnen ranken
en langs granieten flanken
wedijverden met blauw azijn ?
De witte raaf, de grijze krater, de ijle damp
trok exploderend over de resten van het kamp
waarin geen hart meer klopte
het laatste leven stopte
zonder getuigen van de ramp.…
Stenen tranen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 563 Het zal barsten op
mijn gehavend graf en
de dood zal uit
een granieten steen ontwaken.…
kerkplamuursel
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 2.551 onder de granieten boog
ontvlucht een streepje lucht
de vroom gedempte stilte
hier wordt gefluisterd
in diverse talen verhaald
over peilloos leed zo vreemd
dat het onherkenbaar wordt
geen deel van oorspronkelijk leven
wordt asiel gezocht in gewijd
het woord devoot opzij gelegd
voor de dood iedereen gelijk
bespaart men zich het brood
maar…
Door vingers aangewezen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 nog voel ik
het machtige graniet
de basalten wering
straalt zijn kering
in geordende structuur
ook het beton
oogt lief in kleur
gerankt met stalen tuien
om water naar zee
te kunnen spuien
de grote werken
van weleer
grondvesten vertrouwen
wij tunnelen nu liever
dan dat we bouwen
de nieuwe maatschappij
flitst in blauw licht
langs…
de kunstenaar en zijn berg
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 397 zich
met onverzettelijke kracht
rijst hij waardig boven ons uit
met al wat wij nastreven
en zouden willen bezitten
daarom beklimmen wij hem
trachten wij hem te bedwingen
daagt hij ons uit om zijn top te bereiken
om daar te zien dat wij niet meer zien
de berg is niet aan de top
die vinden wij in het dal
als we gaan zitten
aan zijn granieten…
handwerk
netgedicht
3.0 met 60 stemmen 565 Voor ik word vermoord door de lafaard
zal mijn haar groeien tot aan de voeten
Jurken van perkament zal ik dragen
dat het water zuigt tot aan de lippen
Met zingende bomen stook ik hoge vuren
braad met blote handen zeven dove hanen
Aan de voet van de berg moet graniet geraapt
havenloze dieren het wijde watervat gewezen
Doofstom en moe…
Beeld van een vrouw
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 951 Hij hamert uit een stuk graniet
de vrouw die hij het liefste ziet
en modelleert van vette klei
de ideale ronde dij.
Zij hoeft geen woord te spreken
om de spanning niet te breken
zich ook niet te generen
zo bloot en zonder kleren.…
Tussen het witte linnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 ik was in de ban
van vorm en kleur
zij inviteerden mij
als hun penseel
mijn beitel bleek
te scherp en agressief
claimde teveel ruimte
in een brok graniet
bij het sierlijk
transparante van glas
was het de warmte die
ik niet onder controle had
ik wist altijd
al garen te spinnen
tussen het witte linnen
in mijn schildersatelier…
Balgevoel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Terreinknechten
met kapsels van graniet
rollen lange slanke benen
van hun haspel
blazen strandballen
vol dobbelstenen
op het blauwe gras
en langs de kant
verkoopt een winkeltje
in konijnenpak verse penen en nu
de schapen met herdershondoren zijn
verkast en ook de rij
ziekenhuisbedden zijn verdwenen
stappen de spelers uit de tunnel
als…