156 resultaten.
Zangvogels
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 39 Ze versierden m'n handen
met doornen
ketende mijn voeten
plukte de roos uit mijn schoot
Vermorzelden me onder het
gewicht van granieten stenen
gebrandmerkt
met al
degene zonder naam
Kom ik steeds dichterbij;
bij de draad
om de knoop te ontwarren…
Stil verdriet...
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.412 Mijn hart wordt vaak gebroken
valt in splinters op marmeren grond
graniet plaats ik voor mijn ogen
om een beschermend schild te vormen.
De zilte glinsterende parels
dalend op mijn wangen
rijg ik aan een gouden snoer
draag ze troostend om mijn hals.…
Belgica
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 48 we hebben een land
een vlag
en een lied
een koning
met een paleis
vol marmer en graniet
ministers
en een grens
voor ieders taalgebied
een hoofdstad
waar alles dan weer
door elkaar geschiedt
dat hebben we allemaal
en hoe we het zullen betalen
weet ik niet…
Een golvende intimiteit
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 228 je bent gekust
door strand en land
met een golvende intimiteit
als rotsen jou
blokkeren ondergraaf je
hun granieten superioriteit
vloeit in eb en
vloedbeweging meegaand
naar een eindeloze openheid
waar water
mist en wolken elkaar
bevolken zonder onderscheid…
rekbaar reizen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 122 passages
van voorbij
flitsende treinen
mijn kleine
leven groot
maken
stil meekijken
over jouw
schouders
mijn zwervend
bed door
de kosmos
klimmend op
ongenaakbaar
graniet
werelden door
een caleidoscoop
bezien
wie rekbaar reist
kan beeldend
verhalen…
Sarcofaag verzonken
gedicht
2.0 met 28 stemmen 9.526 Generatie in steen, de
jaren gehakt uit graniet.
Je schatten versleept
naar een andere oever.
De mummie ontwindseld,
het gezicht naakt:
door priesters gelooid,
verkocht op een ansicht.
----------------------------------
uit: 'Alsof ik stof ben', 1989.…
koud
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 496 de zonnestralen schijnen
het verwarmt je lichaam niet
zal ooit de kou in jou verdwijnen
of bereiken de stralen je niet
je lijkt wel bevroren
koud als een blok graniet
niks kan je nog bekoren
je ogen donker als antraciet
ooit zal de warmte je ontdooien
de stralen om je lichaam glooien…
Vertelsel
gedicht
2.0 met 19 stemmen 8.800 Het zand was er zwarter dan elders
Klaprozen waaiden als gensters
uit ijskoude asse omhoog
Verdwaald in die granieten stad
voelde ik onder mijn snelle stap
zielen knappen als scherven
Doorheen glasgordijnen zerken
staarden korstmospupillen mij na
-------------------------------
uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004.
-----------------…
Blozen in de ochtendzon
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Rug gerecht,
Hoofd stabiel
Op nek en schouders
Loop ik richting PMT
Strakblauwe lucht, alles
Overgoten door zon -
En jij, stralende
Zilvermeeuw die
Gewichtloos zwevend
Tussen torenflats hangt
En granieten muren
(Of zijn ze van beton?)
Doet blozen in de
Strelende ochtenzon…
alles wat je hebt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 er waren vogels met veren van dreiging
uitzichten die alleen jij hebt gezien
er waren oceanen van wachten
stromen van het leven die je bewogen
er waren kersenbloesems van leven dood en wedergeboorte
er is graniet er is goud
smelten en bevriezen
er is binnen- er is buitensluiten
licht tussen de bomen
er is je ziel alles wat je bent…
Een leven vol dagen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 462 bruggen
zijn gebouwd
tunnels gegraven
bergen geslecht
dalen gevuld in
een leven vol dagen
was het ravijn
wel zo diep en het
graniet onbegaanbaar
bleef de rivier
in al die tijd
echt onbevaarbaar
mogen wij wel
de aarde trotseren of
is leven van elkaar leren…
Eendimensionaal
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 luchten zijn geklaard
alle lijnen getrokken
ieders schuld verhaald
nu waarde is gewogen
en de schemer naar
waarheid ingevuld
kan het helderwit nog breken
het gras zijn duinen nog waaien
zijn wildgroei beteugelen
graniet tot gruis verweren
mocht het volmaakte
zijn treden nog struikelen
op schreden nog keren…
In jouw ogen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 183 in jouw ogen
zie ik granieten bergen
waarvan lawines dalen
zie ik woeste rivieren
naar hun monding dwalen
zie ik de stormachtige wind
die altijd de juiste richting vindt
naar het dal
en naar de zee
van liefde
voor mij is het zaak
dat ik door het zand
niet verblind raak
ik zie en wacht af…
achterblijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 in het open luchtruim
dansen vogels zich bijeen
cirkelend boven het
standvastige gebouw
van koper en graniet
boven de ingang
prijkt Mozes in
steen gebeiteld
samen met de
tafelen der Wet
in een gesloten ruimte
op de bovenste
verdieping wachtte
de galg
niemand keerde terug…
FIJNE VAKANTIE !
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 105 graniet ervan !
amputeer jullie ! op hoop van regen !”…
Ja, z’n expat-cursisten zijn hem genegen,
maar meester Teun vertrekt toch met ’n raar gevoel naar Taiwan ……
Onder water
gedicht
3.0 met 106 stemmen 25.841 Onder water
grif ik je naam
in de granieten bedding
van mijn stroomgebied.
Tussen de wieren
van het verleden
flitsen pijlsnelle vissen
als messen voorbij.
Alleen in de diepte
mag ik je voortaan ontmoeten:
mijn warme tegenstroom,
mijn lief.
Het staat vast
dat je dood bent.
Maar wat is dood?…
En de hemel glimlacht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 552 de late dag ontmoet
het schemer in een
stilzwijgende omarming
licht neemt afscheid
met een steelse blik
vredig waakt de avond
bij een vervaagde grens
van opgeloste kleuren
in beelden van graniet
en de hemel glimlacht
met duizend lucide ogen
hoe moest ik weten dat
donker zó licht kon zijn…
Zwarte mist
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 616 Ik word vanmorgen maar
Moeilijk wakker - mijn
Ik wil wel, maar mijn
Hoofd wil niet in deze
Wereld van graniet
Waar elke warmte wordt
Tenietgedaan en waar elke
Sprankeling van hoop als
Een zacht veertje wordt
Weggeblazen alsof het er
Nooit geweest is - heb ik
Me nu daadwerkelijk vergist,
Of komt het doordat mijn
Hoofd vol zit…
bagage (2)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 403 koortsachtig in toom
verbeten lippen verstrakt
tot dunne strepen
niet wijkende nagels boren
zich in onze handpalmen
het zwijgzame verleden
ingepakt in koffers
met uitgesproken bagage
op de granieten vloer…
In compositie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 heb je
de schoonheid
van glas laten zien
breekbaar fragiel
blinkend en
transparant als je ziel
geleerd
kleur en pigmenten
te mengen
in compositie
warmte en hart
tot leven te brengen
mag ik
je houwen uit het
eeuwenoude graniet
zal dit stuk rots
jouw trotse leven
ooit willen prijsgeven…
Roestvrij
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 2.283 ik ben een strenge vorst
als een striemende hagel
scherpe kantjes
op een harde schaal
leef gehard
met graniet voorkomen
wacht gewoon
tot ik compleet verstaal
van dag tot dag
gisteren verliep
met de wijzers voorbij
verleden vergeelt
toch, soms, misschien
bij wijze van
is er de roestige drang
naar zalf die breuken heelt…
Elfensuite 2008.09
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 277 Macht
der gewoonte
slijt denkpaden stug
als Canyons van graniet
Cultuur!
*
Heerst
de domheid
zwijgen de wijzen
is verstand ‘n kwelling
Censuur!
*
Niets
kost het
trilling der lucht
dat maakt sprekers verdacht
Woorden!
*
Woorden
schrappen van
Grieks Latijnse afkomst
degradeert de Europeaan verbaal
Brulaap!…
in het gouden voetspoor
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 70 nadat we
tafel en stoel
verschoven
de feiten naar
fabels verdraaiden
de serviezen in
de kast veschikten
de waarheid naar
details verzetten
dachten we
dat alles wat we
aanraakten in iets
beters veranderen zou
maar onze harten werden
grauw en grijs als graniet
we verkeken ons op
het glanzende goud
zoals Midas…
Zwaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 Dik, diepzwartig zwart
Milibaren van graniet
Grijsgeslagen lagen regensluier
Uithalen van verdriet
Einder van ondeelbare nietsheden
Lamenterend gekrijs van meeuwen
Zwenken in waterwolken, in waterwolken
Daar, waar weten op spijkerbedden rust
Herinneringen zuchtend kwijnen
En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart
Dik, diepzwartig zwart…
Het loepzuivere leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 heb de stenen gesorteerd
die mijn leven
gestalte hebben gegeven
basalt en graniet
de stukken rots met
als basis eruptief
halfedelstenen
waarin meerdere emoties
op het breukvlak kleur bekennen
en zij die op mijn hand
het loepzuivere leven stralen
dat door de zon is ingebrand
schitteren hun schepping in verleden
verhalen over reizen…
solus
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 64 ik val als een blok
voor de afgelegen
Rockall rots in de
Atlantische Oceaan
solitaire granieten
top van een
gedoofde vulkaan
rots van stavast
rots in de branding
als opgezweepte
golven in de storm
haar overspoelen
de hebzucht zwemt
krioelend onder haar
het laat haar koud ze
blijft wat ze altijd was:
Rockall rots
niemandsland…
alles wat je hebt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 er waren vogels met veren van onweer en dreiging
er waren uitzichten die alleen jij hebt gezien
er waren oceanen van wachten
er waren stromen van het leven die je leerden mee te bewegen
er waren kersenbloesems die spraken van geboorte leven dood en wedergeboorte
er is graniet en goud
er is smelten en bevriezen
er is binnen- en buitensluiten…
Magma
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 44 samen zijn
we afgedaald
langs graniet en
basalt tot wij in
de hitte van magma
hebben gebaad
daar waar
moleculen
en atomen de
bouwstenen worden
van onze dromen
vervloeien wij
komt alle
materie vrij in het
opnieuw spelen
van de schepping
door het lezen
van zijn hand
met eeuwigheid
en oneindig zijn
door onbeperkte
vrijheid…
Overspel
gedicht
3.0 met 330 stemmen 58.891 Langs smalle richels
omzeil ik de klip
vergrijsd graniet
schaaft mijn huid open
tot ik de spatten voel.
Zout kerft de wond.
Het moet de branding zijn
die mij ontboden heeft
en hijgend hier omarmt.
Nu het avond wordt zal ik hier blijven
de vloed belemmert mij te gaan
zoals een minnaar dat betaamt.…
Drijfhout en vuil
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 162 voelde het
trekken van de zee
in grijsgroene golven
zag het
trotse schuim breken
op het graniet van de rots
in de luwten
als dank van de wereld
het drijfhout en vuil
de restanten
van leven en geven
voortijdig al afgeschreven
ook wij spoelen aan
in een maatschappij die
alleen de besten leert staan
ik voel
het trekken van…